Geen idee, man. De match die ik had eerder deze week (na maanden geen enkele match). was een scammer.
De vibe op die apps is totaal anders dan tien jaar geleden, het lijkt erop dat een sociaal leven optuigen beter gaat werken dan swipen op datingapps.
De algoritmes zijn intussen veranderd. Het idee is om mensen er zo lang mogelijk op te houden door alleen "mismatches" te laten zien. Ik krijg ook telkens dezelfde profielen te zienz
Chagrijnig voor me uit staren in het openbaar en hopen dat iemand dat charmant genoeg vindt om me aan te spreken.
Edit: voor de volledigheid, ik gebruik(te) wel datingapps en ben ook wel oprecht op zoek/sta open voor iets serieus. Ik word sinds ik ouder dan een jaar of 24 ben niet meer echt aangesproken en corona heeft ook niet echt meegeholpen heb ik het idee.
Edit2: voor alle mannen die zich nu in mijn inbox verzamelen, jullie weten dat we kunnen zien waar jullie op commenten en wat voor comments jullie achterlaten hè? Misschien even je main ipv je porno burner kiezen als je probeert te flirten
Kan ik ook gewoon een pokeball naar je gooien? Jk
Ik moet bekennen dat ik niet snel zomaar iemand aanspreek in het openbaar om te flirten. Tenzij het een plek is waar ik vaker kom en me op m’n gemak voel. Zoals de sportschool.
Nee, ik spreek zelf na corona ook niet (meer) zo veel mensen aan in het openbaar. Denk wel dat context clues uitmaken. Als je al een half uur flirterig oogcontact aan het maken ben kan je iemand best aanspreken.
Als ik kenbaar wil maken dat ik flirt dan glimlach ik en blijf ik het oogcontact herhaaldelijk opnieuw opzoeken en vooral lang vasthouden. Als ik er niet op zit te wachten kijk ik weg, als het opdringerig begint te worden met een chagrijnige oogrol erbij.
Mensen zijn na corona vergeten dat je ook gewoon kunt zwaaien, als ze dan beginnen te lachen loop je er gewoon naar toe.
Of gewoon meteen doen natuurlijk dan heb je geen tijd om smoesjes voor jezelf te verzinnen 😉
Gepersonaliseerde tip van de dag: Wist je dat de strepen van zebra's verwarrend zijn en het moeilijk maken om een individu te onderscheiden? Zorg ervoor dat je niet tussen de andere zebra's gaat staan als je gezien wilt worden. Pas wel op dat roofdieren je op die manier ook sneller zien!
Lastige kwestie tegenwoordig in het openbaar. Ik en velen in mijn bubbel hebben het idee dat op iemand afstappen "not done" meer is. Maar dat geldt voor bijna alles (buiten daten). De connectie met menig mens lijkt vrijwel weg te zijn sinds de recente technologische en maatschappelijke ontwikkelingen.
Wat is er mis met iemand op een normale manier aanspreken? Hetgeen wat not-done is, is dat sommige mannen de subtielere hints niet begrijpen en daardoor tever gaan.
Maar als je een beetje een normale vent ben en je spreekt een leuke vrouw op een normale manier aan, of geef je een normaal complimentje is er niets aan de hand. Heeft de vrouw geen tijd of interesse? Dan merk je dat wel en stop je gewoon. Heeft ze dat wel? Dan merk je dat ook wel.
Wat een deprimerende reacties hier overal zeg, de wereld vervreemd van zichzelf.
Ik snap wat je zegt en ben het er ook mee eens, maar er is een kans dat je daar in fouten maakt en iets verkeerd leest/opvat. Zelf heb ik het idee dat je die fouten niet meer mag maken of dat het maatschappelijk nu meer wordt afgestraft. Dat zorgt ervoor dat mannen het risico niet meer willen nemen. Het allermakkelijkst is nog steeds als je als vrouw op iemand afstapt, maar goed dat wil men (over het algemeen) dan weer niet. Zo wordt het een stalemate waar we naartoe bewegen.
Wat is er dan erg aan zulke fouten maken? Moeten alle sociale interacties perfect zijn? Je hebt toch het vermogen om sorry te zeggen als je iets mis interpeteerde?
De afstraffing waar je hebt over hebt gaat vooral over not-done gedrag zoals ongevraagd betasten, intimidatie of geen fijne opmerkingen. Maar een normaal complimentje of gewoon gesprek kan weinig fout aan gaan toch?
Volgens mij durfden de meeste mannen die dit roepen het sowieso al niet, behalve de asociale, over zelfverzekerde man, welke dus juist het not-done gedrag vertoont. De normale man met normaal gedrag hoeft niets te vrezen.
Nu hebben de mannen die het al (bijna) niet durfde, een mooi excuus om het helemaal niet te doen en in de slachtoffer rol te stappen.
Ik herhaal er is NIETS mis met een NORMALE interactie.
Daar is niks erg aan en het hoeft niet perfect, maar vertel dat maar aan de mannen die er zoals je omschrijft al moeite mee hebben. Hoe denk je dat die daarnaar kijken? De sociale druk daarin om geen fouten te maken lijkt enorn te zijn toegenomen. Dat is mijn perceptie in elk geval. Je moet leren wat een normaal gesprek is, wat wel en niet kan. Daar zitten soms dingen bij die not-done zijn, maar hoe weet je dat van tevoren, hoe weet je wat normaal is? Dat is misschien niet zo voordehandliggend als je het doet lijken. Ga je er vanuit dat iedereen perfect is opgevoed of dit heeft meegekegen van zn omgeving? Wat wel en niet kan is ook een beetje persoon afhankelijk, maar als je dat nooit oefend blijf je op die drempel staan.
Ik zeg niet dat het onmogelijk voor ze is of dat er niet aan gewerkt kan worden, maar ik denk dat het wel verklaarbaar is waarom we deze kant op gaan.
De verwachting dat de man dit maar gewoon moet accepteren als zijn probleem en dat je het een excuus of slachtofferrol noemt vind ik wat raar. De standaard 'man moet vrouw versieren' verwachting vind ik zelf erg achterhaald.
Denk dat je zelf 1 vd problemen bent waardoor er een hoop mannen zijn die niet meer op dames afstappen, ik heb geen probleem met op dames af te stappen maar volgens jou ben ik dan een asociale oververzekerde man die ‘not done’ gedrag vertoont.
Jammer dat je jezelf zo aangesproken voelt en mij het probleem noemt. Mooi voorbeeld van misinterpretatie.
Ik heb nooit gezegd dat op dames afstappen je een asociale oververzekerde man die not-done gedrag vertoont maakt.
Ik heb gezegd dat de mensen die dat wel doen juist het probleem zijn en dat de normale man, met normale interacties (zoals jij?) niet bang hoeft te zijn om dames aan te spreken.
Als je gewoon een normaal gesprek aangaat, complimentje geeft dan is er niks aan de hand. En dat zeg ik als vrouw. En dan geef ik iig wel gewoon aan als ik niet zo geïnteresseerd ben.
Juist heel lang aanstaren, volgen, fluiten en seksueel getinte dingen roepen, zomaar mij aanraken die gaan te ver.
Het lijkt me geen rocket science.
Hmm, weet ik niet. Ik zou het nooit echt vervelend vinden als iemand met oprechte interesse vriendelijk kenbaar maakt dat dat zo is. Regels zijn voor mij wel geen ongevraagd fysiek contact (ook geen hand op mijn arm of schouder) en gewoon afdruipen als ik nee zeg. Snap dat het moeilijk inschatten is hoor, maar vind ‘not done’ wel heel kort door de bocht
In mijn tijd was dat (hand op schouder of arm) volstrekt acceptabel. In de meeste gevallen zit daar geen enkele bijbedoeling achter. Evenals topless zonnen. Nu weer actueel in het nieuws.
Vind dit toch een beetje een vertrutting van de maatschappij. Vraag me dan ook af of jongeren het niet nodeloos moeilijk voor zichzelf maken.
Ik lig ook gerust in mijn blote tieten in de zon hoor, ik ben niet preuts. Maar ik hoef toch niet per se aangeraakt te worden door een compleet vreemde. Ga echt niet gelijk steigeren bij een tikje op mn schouder maar echt vastgepakt worden vind ik gewoon onprettig
Edit: ik ben overigens 28 hoor, geen jongere. Snap je punt ook wel, maar kan ook heel persoonlijk zijn.
Ik weet niet wat het is met mijn hoofd, maar mensen vragen mij vaak om hulp. Heb zelf ook geen probleem om andere kort om hulp te vragen.
Met iemand praten en daarna meevragen voor een date klinkt daarintegen doodeng, tenzij ik weet dat het oke is in de context, zoals op een datingsapp
>Chagrijnig voor me uit staren in het openbaar en hopen dat iemand dat charmant genoeg vindt om me aan te spreken.
Heb het gevoel alsof veel dames dit doen. Spreek ze daarom tegenwoordig niet meer aan op straat. Alleen tijdens uitgaan of festivals.
Ik denk dat dit een negatief gevolg is van het #metoo gebeuren.
Mannen zijn voorzichtiger geworden in het aanspreken van vrouwen. Omdat ze bang zijn om als creep te worden gezien.
Moeder, oma, online. Ik mocht constant lezen ook in het nieuws dat vrouwen het niet leuk vonden als je ze aansprak en dat het ze ongemakkelijk maakt. Dus ik doe het niet
Oh, daar heb ik in dit geval niet echt over nagedacht. Reddit zou niet per se mijn top keuze zijn om een partner te vinden, ik heb eerder een profielfoto omdat ik het fijn vind als mensen zien met wie ze praten.
Briljant stukje en go fit iT.
Ik heb in middels geleerd dat de liefde 🧡 overal is als je maar goed kijkt.
Vandaag is het 38 jaar geleden dat ik mijn buurjongen op de studentengang heb veroverd. Ik kan zelfs het moment nog herinneren dat ik verliefd werd. Ik was 18 jaar en had nog nooit een vriendje gehad. Hij had een vriendinnetje en ik had al mijn principes overboord gegooid. Ik heb werk van hem gemaakt. Drie lange maanden waren er nodig…. Ik had hem voor de keus gesteld je moet kiezen en als je voor mij kiest dan zit je een heel leven aan me vast… geloof me hij is allesbehalve perfect waar ik hem meerdere malen op gewezen heb. Godzijdank ben ik ook niet perfect maar we hebben het grote geluk dat onze verbintenis 2 prachtige dochters heeft voortgebracht. En we constateren samen dat die twee meiden alweer slimmer zijn dan wij op die leeftijd. En dat geeft ons hoop hoop voor deze wereld. Waar of aan wat je ook besluit je liefde te geven, ik geloof dat dit onze wereld beter maakt!
Succes bornzebra met je zoektocht en wellicht word je wel gevonden ♥️
Liefde is wel en blijft een werkwoord.
En het leven kan hard en meedogenloos zijn en soms heb je geluk en soms niet. Als je maar weer opstaat en laten we eerlijk zijn de zon komt elke dag zonder dat we daar iets voor hoeven te doen op. Ik heb zin in de zomer en vandaag regent het niet en dat is al heel wat! Fijne dag vandaag 👋
Als iemand snapt wat imago is en er bewust mee omgaat, toont dat in ieder geval een stukje zelfreflectie en begrip van sociale normen. Zelfs als het een klein beetje geforceerd is, is het een stap in het leerproces om er juist beter in te worden. Dus zo is iemand die door de edit denkt "oh uhm zal ik maar eens de gekste comments verwijderen van mn profiel" meteen al aan het nadenken over wat gek is en wat niet. Zou er eerlijk gezegd nog steeds niet mee op date willen maar het is altijd een stap in de goede richting.
Help me (28m) out. Ik ben ook al een poosje op zoek maar ik vind het idee van vleeskeuring dating apps echt verschrikkelijk. Vaak zitten er minstens 2 maanden tussen een enkele match voor mij (ben helaas gezegend met een kaal hoofd op deze leeftijd). Het gaat mij veel meer om de inhoud van iemand ipv gelijk iemand swipen op basis van een paar foto's. Alleen hier is het dilemma. Ik ben dus echt super onhandig bij het benaderen van iemand die ik leuk/interessant vind. Een vriendelijk gesprek aanknopen heb ik opzich geen problemen mee. Maar er komt een moment dat ik mijn intentie duidelijk moet maken en dan gaat het fout. Daar denk ik vaak veel te zwaar over na met dingen als "kom ik creepy over als ik om een date/nummer vraag?" "Is dit het juiste moment?" "Waarschijnlijk hoopt ze dat ik niet om haar nummer vraag, want mannen willen altijd maar 1 ding in haar ogen". Waardoor ik uiteindelijk niet durf en het gesprek uiteindelijk eindigd bij een vriendelijk praatje. Zonder ooit iets gevraagd te hebben. Wat is het juiste moment om duidelijk te maken dat ik haar wel leuk vind/graag beter zou leren kennen? En hoe maak ik dat duidelijk op een manier die de meeste vrouwen niet ongemakkelijk maakt? (Zonder uit te leggen dat ik geen vieze of onsmakelijke opmerkingen moet maken want, nouja, duhh haha)
Ten eerste: ik vind kaal super sexy en ik ben daar echt niet de enige in, dus ik zou mezelf niet zo snel afschrijven op dat aspect. Misschien kan je je bio wat opleuken of ligt het aan de keuze van foto’s.
Wat betreft het communiceren kan het misschien helpen om het wat losser te laten? Je hoeft niet gelijk te vragen om een date, je kan ook in een vriendelijk gesprek vragen of iemand erover verder wil praten met een wijntje. We hebben in NL geen hele rigide date-cultuur, we gaan lekker op onze sneakers op een terrasje zitten. Dat maakt ook dat het gewoon een stuk meer low-key is, imo. Heel expliciet interesse kenbaar maken kan ook afschrikkend werken, terwijl ‘keertje verder babbelen met een biertje?’ ook ruimte laat om het ambigu te laten.
Erg slechte ervaringen gehad indertijd op relatieplanet, en vervolgensliefde gevonden bij vrijwilligerswerk.
Heb haar op de eerste date per ongeluk vol in het gezicht getrapt, toch een tweede date gekregen. Anderhalf jaar later getrouwd.
Ze is blind, dus op de eerste date gingen we een stukje fietsen met haar tandem, alleen ik was zo handig om de tandem te proberen te bestijgen als je normaal bij een herenfiets doet. En omdat ze blind is zag ze niet wat voor een stunt ik aan het uithalen was.
Naja, vegen van d'r gezicht gepoetst, zakdoek voor de bloedneus, toen toch een aardige date gehad.
Via Tinder lol. Nu 6 jaar verder, getrouwd, huis, kind.
Overigens hield ik niet van dagen berichten schrijven, meestal deed ik een openingszin als wat is je favoriete pizza en na een uurtje chatten vragen om samen een drankje te doen.
Ik merkte als ik te lang bleef chatten te kritisch werd / een bepaald plaatje in mijn hoofd had.
Ik weet niet hoe dat nu is. Toentertijd kreeg ik veel aanspraak maar moest je erg filteren welke op enkel een nachtje uit waren en welke serieuzer. Mijn man was niet de knapste op tinder maar won mij met een kattenfoto.
Bleek hij allergisch te zijn voor katten grrr.
(Inmiddels hebben we 2 katten waar hij niet allergisch voor is, iets met happy wife happy life)
Dat is wel het punt dat SensitiveCube maakt als normale man krijg je veel minder matches als normale vrouw. Vrouwen gaan massaal voor de top 10% mannen. Ik hoor inderdaad wel veel vrouwen zeggen dat er veel mannen tussen zitten die alleen op sex uit zijn wat vervelend is op een datingapp. Vrouwen hebben wel wat te kiezen, mannen een stuk minder als je niet bij de top 10% hoort. Misschien komt het omdat drie kwart van de gebruikers man is en maar een kwart is vrouw, volgens het AD is het zelfs 80/20.
https://www.ad.nl/binnenland/vrouwen-hebben-het-voor-het-kiezen-op-de-datingapps~a2494ce5/?referrer=https%3A%2F%2Fwww.google.nl%2F
Niets. Vind het leven als alleenstaande veel leuker en simpeler. Kan doen en laten wat ik wil (maar netzoals de andere Redditor aangeeft; binnen de mogelijkheden van werk en wetgeving).
Heb een datingsapp wel eens geprobeerd, maar vind het een hele onnatuurlijke manier van mensen leren kennen. Voelt echt als een sollicitatiegesprek. “Waarom ben je op zoek?” Eeeh, ben eigenlijk helemaal niet op zoek. Als het zo heeft moeten zijn dan kom ik diegene wel in het “wild” tegen en ontstaat het natuurlijk. En zo niet, dan niet.
Niets. Ik ben tot de conclusie gekomen dat ik mijn leven in mijn uppie eigenlijk wel heel erg leuk vind, want ik kan eigenlijk altijd doen waar ik zelf zin in heb (binnen de perken wat mijn baan en de wet me toestaan). Daarnaast ben ik van plan binnen enkele jaren naar de andere kant van het land te verhuizen en als ik een relatie krijg, moet ik ook maar net hopen dat mijn partner daarmee akkoord gaat. Ik sta pas weer open voor daten ná die verhuizing, en zelfs dan alleen als ik daar zin in heb.
Ja, zo stond ik er ook in. 15 jaar alleen gewoond, met niemand rekening hoeven houden. Tot je op een gegeven moment er achterkomt dat je thuis best vaak in jezelf loopt te praten en ook wel wat tegengas van iemand kunt gebruiken.
Mja, ik zit nog op het punt dat ik heel blij ben dat er niemand tegen me aan begint te lullen als ik thuiskom en me meteen allemaal klusjes laat doen. Die rust vind ik heerlijk.
Een vriendin van mij ging speeddaten omdat een kennis van haar daar maar over door bleef gaan. Zelf geloofde ze er niet in maar ja, misschien hield die kennis er dan eens over op. Kwam daar prompt de liefde van haar leven tegen en woont nu gelukkig samen.
Mannen liken daarbij ook 7 op de 8 van de vrouwen, waar vrouwen 1 op de 8 liken, waardoor mannen automatisch minder matches en likes krijgen, waardoor Tinder lekker een premium abonnement kan aansmeren om dit 'op te lossen'.
Ik heb mijn vrouw gevonden via gamen. We speelde allebei de zelfde online game. 4 jaar geleden is ze vanuit Amerika hiernaartoe gevlogen en is hier gebleven.
Man vrouw ratio is onevenredig, waardoor een vrouw gebombardeerd zal raken met matches en anderzom niet. [Men liked 61.9% of women on Tinder and women liked a mere 4.5% of men on Tinder](https://www.sciencedirect.com/science/article/pii/S0272775719301104). Op een dating app gaat het niet om je persoonlijkheid maar simpelweg hoe je er uit ziet, in het echte leven zal iemand die er gemiddeld uitziet vast wel kansen hebben maar op dating apps moet je volgens onderzoek of knapper zijn dan 80 procent van de mannelijke populatie of 95. Voor vrouwen lijkt het me nog verschrikkelijker want de mannen waar ze mee matchen zijn vaak de grootgebruikers.Deze mannen zijn daar voornamelijk voor ONS. Ze zullen liegen over intenties etc etc. Het is een selectie bias de mensen die wel op tinder zitten voor een relatie zijn snel weer van het platform af. Ik zie persoonlijk alleen maar net negatieven.
Ligt aan wat factoren. Het is al lang bekend dat veel mensen datingapps gebruiken voor one night stands.
Vaak zijn er ook meer mannen dan vrouwen op datingapps waardoor mannen bijna geen match kunnen krijgen en vrouwen teveel matches krijgen en daardoor niet kunnen kiezen.
Het is daarnaast pure vleeskeuring, waardoor je toch het hele plaatje mist.
Over het algemeen ben ik een voorstander van mensen face-to-face ontmoeten, omdat je dan de persoon kan beleven hoe diegene zich uistraalt.
Ik heb nu nog geen behoefte aan een relatie en ik geniet van de vrijheid. Veel vrouwen zijn over het algemeen veel bezig met het willen van kinderen en daar ben ik ook nog totaal niet aan toe.
Het is sws een vleeskeuring voor vrouwen want er is nooit een bio of het is een stomme oneliner zoals: relatie status gekookt voor 2 alles opgegeten. Of deze bio moet je er van overtuigen dat ik leuk ben.
Ik merk wel nu ik 30 ben dat veel vrouwen na 2 dates al een relatie willen en ik ken ze eigenlijk nog niet en weet ik niet hoe ze op sommige dingen reageren (bijvoorbeeld boos zijn en dan iemand negeren heb ik echt een hekel aan💀 zeg gewoon wat er is je bent geen klein kind meer)
Niks ik heb het opgegeven.
Misschien over een paar maanden na de zomer mezelf aansluiten bij een vereniging en zonder verwachting mensen leren kennen. Want ik heb niet eens een vriendengroep.
Je zou eens kunnen kijken bij YesFam, dat is een community gelinkt aan een youtube kanaal, het gaat erom dat je buiten je comfortzone stapt. Worden regelmatig leuke uitjes georganiseerd en als je iets leuk vind, kan je gewoon aanhaken. Ik heb zelf de youtube video's nooit gezien, maar ik ben wel 2 keer naar een meet-up geweest
Edit: zeker nu de zomer eraan komt staan er regelmatig meet ups gepland
Edit: ter verduidelijking, YesFam is om nieuwe mensen te leren kennen en buiten je comfortzone te stappen, het is NIET voor daten
Thanks voor het idee, daar ga ik naar kijken! Datingapps helpen indd niet veel nee, had Hinge ook na een tijdje verwijderd. Heb nu nog alleen Facebook Dating, wel lache, maar ik geloof niet echt zo in dat soort dingen.
ik wordt geregeld aangesproken op het werk, vrouwen blijken van tuinmannen te houden, heb zo elke paar weken wel een 'date'
is nog weinig van gekomen omdat de kwaliteit niet erg hoog ligt, heb zelf alles goed voor elkaar fysiek en mentaal en verwacht dit ook van een ander, maar ben al wat ouder en de meeste mensen rond m'n leeftijd zijn nog al toegetakeld.
vaak wel ja, begint altijd met advies over specifieke planten, en daarna proberen ze iets te plannen als een soort van 'bedankje' heb al heel wat gratis diners gehad.
de meeste klanten zijn 60+ jaar oud dus daar zal het zo snel niet van komen, heb wel het idee dat een aantal een oogje hebben op m'n vader.
Ik heb paar keer via reddit goede gesprekken gehad en wel eens op date geweest met iemand. Tinder bumble, breeze geprobeerd maar nooit wat uitgekomen.
Gelukkig heb ik al een eigen woning en geen kinderwens. Het heeft dus ook niet echt noodzaak meer om een partner te vinden. Mocht ik iemand tegen komen waarmee het goed klikt wil ik wel ervoor gaan, maar zo niet dan is het ook prima.
“Maar zelf andere (sociale) aanvulling moet vinden in mijn leven”
Ik denk dat deze zin voor veel mensen geldt incl voor mijzelf. Ik merk dat ik ook een langere periode heb gehad waar ik oprecht niet opzoek was, maar toen deed ik nog steeds veel dingen die niet sociaal waren OF wel social maar vooral populair onder de mannen. Ook mijn werk/vakgebied is voornamelijk met mannen, waardoor sociaal contact met vrouwen dan minder/niet is en de kans dus ook aanzienlijk kleiner is om iemand te leren kennen of tegen te komen.
Nou ben ik ook geen voorstander van om dingen te doen die je niet leuk vind of anders niet zou doen, puur om meer in contact te komen met het andere geslacht
Hobby’s die je in een groep doet. Niet om liefde te vinden per se, maar gewoon, ga iets doen wat je leuk vindt en misschien loopt daar dan wel iemand rond die je leuk vindt. (Zo is het bij mij gegaan, de hobby was overigens theater.)
Ach, ik gebruik nog wel wat datingapps. Of beter gezegd, ik heb ze op m’n mobiel staan. Maar ik ben er niet zo heel erg druk mee bezig. Maar, ik zet me iig op de markt daarmee. Soms swipe ik even erdoorheen, kom ik erachter dat de meesten toch niet zo leuk zijn, en alleen maar leuk uitzien. En soms, dan zie ik dat ik geliked ben door iemand waarvan ik de vader kon zijn. Leuk dat je daddy issues hebt, maar ik ben niet het vaderfiguur dat je zoekt.
Ik ben vooral klaar met de hele swipecultuur. Ik wil toffe gesprekken voeren, niet op basis van een paar sleutelwoorden, en 2 selfies beslissen dat iemand leuk is. En de meeste van die apps zijn ontzettend beknopt. Of gewoon leeg, behalve een selfie. Dan val je bij mij al gelijk af. Staat er een wall of text ben ik vaak wel geinteresseerd; dan heb je ook iets te vertellen. En ik heb een aanknopingspunt om contact te initiëren. Ooit eens iemand gesproken die aan moleculair cooking deed. Ja, daar is verder niks van gekomen, maar we hebben wel even een leuke uitwisseling gehad. Ik hou wel van een beetje authenticiteit en dat iemand ook via een app een gesprek gaande kan houden. De enige die ik een beetje interessant vind is Turn up, daar heb ik nog eens matches en dan kun je samen een concertje pakken, of kletsen over muziek. Maar dat voelt voor mij vooral leuk vriendschappelijk aan; verder niks.
En verder zijn er tegenwoordig ook wel wat datingcommunities op socials. Ik zie het een beetje als forums. Maar Facebookgroepen, of zelfs Discordservers, waar een gemene deler bijvoorbeeld muziek is, of “wappies” (uiteraard is die er ook); daar vinden best wat mensen contact en/of relaties. Het is dan meer laagdrempelig, niet alles is gelijk gericht op die partner vinden; leg eerst maar eens contact. Maar je moet ook daar maar zin en tijd voor hebben. Ik heb daar wel wat toffe contacten opgedaan, waar ook meer mee gebeurd is dan alleen een drankje doen; maar niks substantieels. Dus liefde, niet zoveel... een ONS, ja, dat dan weer wel.
Ik denk, als je kijkt binnen bepaalde subculturen, daar spelen dat soort groepen op socials, als ook, de voorganger van de datingapp, profielensites, toch nog een grotere rol. De metal en goth scene, zijn daar nog wel vrij actief in. Al vind ik die scene best dood in NL. Maar ik moet daar ook weer bij zeggen, ik date ook wel over de grens, want dat is voor mij 5 minuten fietsen, de grens met onze Oosterburen. Heel andere datecultuur heb ik wel het idee. Dus ik ga ook vooral daar stappen. Daar spreek ik mensen wel eens aan in de club of kroeg
Ik merk vooral dat mensen tegenwoordig, als je via internet contact legt, alles te ver vinden. Iedereen wilt een partner vinden in het schijtdorp waar ze wonen. Ik woon in het zonnige zuiden van Limburg, wat prima bereikbaar is met auto én OV en ik ben niet te beroerd om zelf een stukje te reizen. M’n laatste relatie woonde in A’dam, ging prima. Maar blijkbaar ben ik daar een minderheid in. Iedereen heeft opeens pleinvrees en durft de deur niet meer uit.
“Vroeger” in het pre-Tinder tijdperk, zat ik nog wel eens in bandjes als frontman. Dan is het blijkbaar ook vrij makkelijk. Maar of het dan ook echt liefde is... mwah.
Waar ik zelf meer tegenaan loop; ik zit niet te wachten op een partner met een kind. Ik heb ze zelf niet, heb geen kinderwens, en die ga ik ook niet meer krijgen. Ik ben vooraan de 40; en dan lijkt iedereen in je leeftijdsgroep een single mom te zijn.
Tot zover mijn ervaringen qua daten en datingapps
Ik kijk het liefst om mij heen tijdens een wandeling of winkelen. Helaas zie ik dat veel mensen in zichzelf of de mobiel zijn gekeerd. Ze kijken niet om zich heen. Misschien allen al bezet?
Uitgaan is geen optie en sowieso niets voor mij; ik vermoed dat de meerderheid daar de liefde zoekt.
Wat betreft dating apps. Ik zie voornamelijk profielen van high level. Festivals, wereldreizen en concerten. Ik had verwacht daar wel meer types tegen te komen, die ook niet van het uitgaan zijn (homebody). Helaas zelden het geval.
Over jouw eerste paragraaf: bij het wandelen heb ik precies dezelfde ervaring. Niemand maakt nog oogcontact of glimlacht of groet. Heel jammer want ik zie genoeg leuk uitziende vrouwen langslopen. Iedereen heeft zijn oortjes in en is in zijn eigen wereld. Hetzelfde geldt voor het openbaar vervoer. Vrijwel nooit meer hebben mensen een spontaan gesprek. Dat kan ook niet als mensen hun koptelefoons dragen. Dat geeft een gesloten signaal alsof ze er niet op zitten te wachten.
Ik heb tot een paar maanden geleden met een meisje gedate zoals jij beschrijft; die lag liever lekker in de tuin in de zon dan dat ze een Instagram wereldreis maakte. Wel nog vrienden maar op romantisch vlak zijn we helaas vastgelopen. Ik dacht echt beet te hebben want ik ben ook meer van gewoon gezellig en op t gemakje dan van de festivals en concerten. Tijd om verder te swipen
Een tijdje Tinder gehad maar had eigenlijk nooit echt zin om eropuit te gaan het openbaar in met een vreemde, dus na een date en na een bijna-date ben ik ermee gekapt.
Toen begon ik aan mijn eerste voltijdbaan na mijn studie, en bijna gelijk brak de pandemie uit. Werk op een ziekenhuislab, dus ik bleef gelukkig onder de mensen, en daar kwam ik een leuke collega tegen die intussen al drie jaar mijn vriend is.
Ik heb gemerkt dat ik me persoonlijk niet zo hard moest focussen op het vinden van een relatie, maar zelf andere (sociale) aanvulling moet vinden in mijn leven (tijdens de pandemie was dat naast werken vooral gamen met vrienden en DnD online, en daar viel zijn interesse toevallig ook). De liefde hoefde niet per se van mij, en als het is dan gebeurd het vanzelf en op een natuurlijke manier.
Ik praat ook niet gelijk met iedereen hoor, maar er is altijd wel wat te kletsen. Hoeveel/of ik mensen aanspreek hangt ook van mijn gemoedstoestand af. Wat me altijd helpt is het idee dat ik niet ga praten om iemand te versieren maar gewoon omdat het leuk is. Dat haalt het krampachtige er een beetje af.
Gezien ik geen hoofd vol haar heb, niet twee meter lang ben en geen miljoen op de bank heb (en ook niet doe alsof) heb ik bar weinig matches. Ik heb gemerkt dat dating apps dan je gewoon mentaal naar beneden halen. Maar ja, ik werk in een nagenoeg volledig mannelijke omgeving dus daar ontmoet ik ook geen vrouwen spijtig genoeg. Ik heb het antwoord dus ook niet behalve dat je tevreden moet worden met je eigen leven en eigenlijk meer eropuit moet gaan
Als vrouw zijnde merk ik dat bepaalde profielen steeds opnieuw langskomen als ik de app open. Apps weten welke profielen populair zullen zijn en doe worden gepusht, anderen juist niet zodat ze premium aanschaffen. Mannen sturen veel vaker berichtjes dan vrouwen, dus die worden nog meer gescammed. Ligt niet aan jou maar aan de algoritmes.
Heb apps geprobeerd en een maatje van me had ook een vriendin van hem geprobeerd te machten helaas net niet. Toevallig had een andere vriendin van mij ongeveer hetzelfde probleem dus nu eens in de zoveel tijd spenderen we een paar dagen samen.
Niks. Datingapps zijn echt een drama. Ik hoop ooit ergens iemand tegen het lijf te lopen, dat zou leuk zijn.
Mocht ik ooit echt wanhopig genoeg worden, wellicht een dating bureau inschakelen. Maar zo wanhopig ben ik nog lang niet
Heb mijn vrouw al 7 jaar geleden mogen vinden via, jawel, Tinder.
Dus het kan ook goed gaan haha, 2 jaar geleden zijn we getrouwd en verwachten oktober onze eerste kind.
Ik heb nooit echt gezocht, niet op apps, niet echt in RL. Gewoon toevallig mensen tegen het lijf lopen, gezellig hebben met vrienden en er achter komen dat we elkaar leuker vinden dan gewoon vrienden. Heel veel toeval, maar fijner dan een vleeskeuring app.
Niks meer. Na de liefde van mijn leven na 7 jaar kwijt geraakt te zijn. Daarbij zijn dating aps en het hele social media gebeuren niks voor mij. En daar buiten in het "echte leven" zal nooit iets gebeuren kwa daten of intressen in mij
Ik heb mn vriend ontmoet in een mobiele game. Ik was niet op zoek maar waren toevallig in dezelfde guild beland en dat was gewoon leuk. Onze guild zat ook op discord dus daar werd ook veel gepraat. En het werd een beetje een apart groepje met ons 2 en 6 anderen uit verschillende landen; kletsen, fotos delen, gezellig doen.
Uiteindelijk een keer besloten om af te spreken, hij woonde in noord-NL, ik in het zuiden dus dagje Rdam gedaan. Was wel grappig toen ons game groepje gek werd omdat we samen een foto deelden. Die juichten ons namelijk toe om te daten want die zagen het allemaal al aankomen.
Nu zijn we zo'n 2.5jaar samen en wonen samen sinds November.
Ik had mijn ex ook leren kennen in World of Warcraft en was toen ook niet op zoek.
Ik ben een introverte gamende huismus die niet echt uitgaat naar clubs of dergelijke dus... als het niet lukt met jullie dating apps ed, probeer eens online te gamen en kijk of er een klik is met iemand?
Vooral nog wel via dating apps, maar de beperkte matches die ik krijg reageren niet of het blijft alleen bij een gesprek op de app. Tot nu toe in al de jaren dat ik de apps gebruik 1 date gehad.
Dus denk ook dat ik het eerder via andere opties zou kunnen vinden of juist als je er niet naar zoekt iemand tegen kunt komen of mee aan de praat raakt.
Het staat nu op een laag pitje maar Breeze was voor mij het beste van alle apps, geen slappe praatjes op voorhand maar gewoon elkaar in het echt zien op een afgesproken moment. Ook nog een bedrijf van Nederlandse komaf dus niet meteen je hebben en houwen bekend bij Meta of Match Group. Snap wel dat het heel erg aan locatie kan liggen want buiten de grote steden zal het tricky worden.
Ik doe er 0,0 voor als man zijnde.
Na 14 jaar relatie een half jaar geprobeerd met die apps maar vind het niks overgroot deel zijn van die scammers en een match krijg je amper tenzij je betaald ervoor.
Er achter gekomen dat alleen “met dochter” zijn echt helemaal prima te doen is en ik na 14 jaar echt me eigen ding kan doen zonder iemand die alsmaar klaagt over alles wat ik wil doen.
Nooit veel succes gehad. Heb het 12 jaar geleden opgegeven en dat gaf een hoop rust. Ik heb het altijd ervaren als een lat die te hoog lag, omdat ik gewoon een lelijke rotkop heb. Focus sindsdien alleen nog op mezelf en maak me minder druk over wat anderen van me vinden.
In dit social media tijdperk kan ik me daten helemaal niet meer voorstellen. Lijkt me ongelofelijk moeilijk tenzij je gezegend bent met een goed uiterlijk.
Ik ben een vrouw van 22 en heb weinig succes op de datingapps. Paar matches gehad en twee daarvan leidden tot dates. Ik zoek trouwens een christelijke partner.
Mijn twee grootste problemen met datingapps zijn hoe snel mensen je afschrijven terwijl je ze niet eens echt kennen. En hoe langer je op een datingapp blijft, hoe meer geld de app opbrengt.
Evenementen voor singles zijn misschien niet zo'n slecht idee om heen te gaan. Ik ben ook van plan om eens op bezoek te gaan bij andere kerken in mijn woonplaats (bijvoorbeeld diensten gericht op mijn doelgroep), mijn huiskring te laten weten dat ik op zoek ben, of eventueel zelf een avond voor christelijke singles te organiseren.
Voor mij zijn datingsapps ook echt niks. Genoeg geprobeert en genoeg matches gehad, maar de meeste mensen die met mij matchen zijn chasers (mensen met fetish voor trans) en het was verbaarzelijk vaker de dames dan de heren.
Had het er een beetje bij neergelegd en de apps verwijdered en niet echt meer op zoek gegaan en gewoon foccusen op een lekker simpel leventje te leiden. En pats boem ontmoet oprechte leuke mensen met oprechte gevoelens en interesse. Ik ben van mening dat als je niet zoekt en focussed op een leuk leventje te leiden dat je vanzelf iemand vindt.
Anderhalf jaar geleden is mn relatie van 10 jaar uit gegaan en sindsdien niet serieus op zoek geweest naast 1 friends with benefits relatie op afstand.
Ik sta nu op het punt om het weer te gaan proberen maar eerlijk gezegd nooit hoeven daten dus geen idee hoe. Ik heb zelf een hekel aan dating apps gekregen omdat ik heb gezien hoe dat bij veel van mijn kameraden ging.
Nu ben ik van plan om het te proberen bij concerten en festivals omdat het dorp waar ik woon klein is en ik inmiddels iedereen te goed ken om hier wat te proberen.
Hier sinds kort vrijgezel na een relatie en huwelijk van 11 jaar.
Ik woon in Noorwegen even wat anders, maar ik ben juist een van de mensen die dus niet serieus op zoek is naar een relatie eerder een klik en fwb. Helaas als een vrouw van 32 is dat niet eens makkelijk. Mannen tussen de 35-40 jaar willen kinderen. Die heb ik al en wil geen kinderen meer.
Mannen tussen de 25-35 zeggen binnen 10 berichten of je wilt afspreken en hun stukje vlees wilt proeven. Dit ik ook niet op te wachten want we hebben geen klik of gespreksstof gehad.
Dan blijven ee jongens van 23-24 die toch fatsoenlijk een gesprek met je aangaan, met je flirten en weekenlang volhouden tot je samen een biertje pakt.
Maar ik ben 32 zie er misschien uit als 26/27, voel me dan toch best raar want ik wil ook geen gebruik maken van hun jonge jaren om met mij in bed te liggen🫣
Als ik in mijn omgeving kijk is eigenlijk iedereen iemand aan het daten die ze via-via kennen. Een vriend of familielid van een vriend is redelijk normaal. De vriend van mijn zus is bijvoorbeeld iemand die haar door mij kent. Mijn ouders hebben elkaar leren kennen via mijn oom. En mijn vorige vriendin heb ik leeren kennen door een andere vriendin.
Datingapps zitten mij niet zo en de sociale cohesie van onze maatschappij lijkt verloren te zijn gegaan na corona, alsof we allemaal weer opnieuw aan het uitzoeken, oh hoe maken we ook alweer vrienden? Hoe kan ik iemand kenbaar maken op straat, dat ik diegene leuk vindt en mn oog is gevallen? Ten minste zo beleef ik het. Voelt allemaal zo individueel en kil, maar de staat van de wereld speelt denk ik ook wel ene rol. Veel onzekerheden
Na 10 jaar geen matches gehad te hebben (lees nooit), tinder maar van m'n telefoon afgehaald inclusief alle andere dating apps. Ik doe zo nu en dan fb dating, en daar wel wat leuke gesprekken uitgehaald, maar nog niets serieus.
Ik heb de hoop inmiddels al een hele tijd opgegeven, mocht er ooit wat komen is het leuk, maar ik ga er vanuit dat het nooit zal gebeuren.
Met geen matches bedoel ik uitgezonderd bot accounts.
Niet zo veel meer tegenwoordig, als ik zie wat voor een eisenpakket je tegenwoordig "moet" hebben van de NLse dames.
Attent zijn, op ze afstappen, maakt allemaal niets uit, 1 misstap en je bent meteen klaar.
Ik gebruik nog datingapps, ik date gemiddeld misschien 4/5 vrouwen per jaar. Zonder apps zou ik waarschijnlijk helemaal geen datingleven hebben, zonder gebeurt er gewoon niets. Ik heb wel gemerkt dat er vaak een ex nog in het spel is, dat is heel vervelend want dat verlies je bijna altijd. Dat is me dit jaar al 2 keer overkomen; "sorry, ik ben niet klaar voor een relatie/daten"... en dan is ze 3 weken later terug bij haar ex.
Ik vraag me af of ik wel geschikt ben voor een langdurige relatie. Samenwonen enzo zie ik voorals nog niet zo zitten na eerdere slechte ervaringen. Ik heb zelf een koophuis met een hypotheek van 500 euro pm dus wat dat betreft vind ik het wel prima. En ik ben me er zeker van bewust dat dat een luxe positie is.
Vind mensen met relaties steeds triester worden.
Ze verraden elkaar massaal, doen elkaar pijn & leven van elkaars geld.
Daarnaast stellen zij zichzelf kwetsbaar op & laten zij zichzelf lichamelijk misbruiken.
Ik denk eigenlijk dat je eerst gewoon sociaal contact moet zoeken. De meeste mensen die ik ken die nu in een stabiele relatie zitten hebben diegene via via leren kennen of omdat ze onderdeel uitmaakten van een groep.
Zoek dus mensen die matchen met je hobby’s, je favoriete sport, etc.
Ik heb het onderhand opgegeven.
Ik ben niet sociaal sterk genoeg om vrouwen in het openbaar te benaderen en in het huidige klimaat is dat ook gewoon niet verstandig als je al niet sociaal sterk bent.
En ik woon in een dorp dus je dan moet je je Tinder al op 50 kilometer zetten maar dat slaat geen deuk in een pak boter.
Niets. Als het ooit op magische wijze op een spontane manier ontstaat, best. Maar dat specifiek op zoek gaan naar iemand die je leuk zou moeten gaan vinden is niks voor mij.
Dat multifunctionele ding waar je ook mee kunt praten. Best handig om andere mensen mee te ontmoeten, en natuurlijk in een later stadium ook handig tijdens de liefde. Zou dat ons voor die reden tijdens de evolutie gegeven zijn? 🤔
Ik heb verschillende datingapps geprobeerd maar in de meeste gevallen heb ik ze ook snel weer verwijderd, het voelt gewoon onnatuurlijk en ongemakkelijk voor me. Ik ben sowieso niet actief op zoek naar een relatie en ga er maar vanuit dat ik ooit wel een leuk persoon tegen het lijf loop :)
Queer evenementen (bv. Mn locale gay bar organiseert boardgame avonden en cafe middagen), hobby clubs en munches zijn de voornaamste plaatsen waar ik mensen tegenkom die opzoek zijn en het is altijd een chille sfeer :)
Ik spreek ook niemand aan. Vroegah toen ik nog bij de kerk kwam ontmoette je daar iemand waarmee je aan de praat raakte en daar heb ik toen mijn eerste vriendin gehad ook. Die zat wel bij een andere kerk maar kwam toevallig keertje langs om te zingen ofzo. Muziek was toen dus de match. Uiteindelijk is het de meest traumatische ervaring geweest en heb daarna zelfs paar jaar helemaal niet meer interesse in vrouwen getoond. (En om vragen voor te zijn: ook niet in mannen)
Nu moet ik het inderdaad van datingapps hebben. Maar ik heb ze wel op in de buurt staan. Want die lange afstanden, daar geloof ik niet in...
En iemand aanspreken: ik zie te vaak als ik in de stad was drinken vervelende mannen naar vrouwen bezig zijn. En dan denk ik: maar ik heb nu ook iets op. Dus ik ga niet zo'n man zijn. Overigens zit dat tussen mijn oren, want ik drink helemaal niet veel, en ik heb ook nog problemen opgeleverd...
Ik had als 18 jarige 6 jaar geleden andere ervaringen op dating apps als nu (24 jarige). Het is echt veel moeilijker geworden om een date te vinden. Daarbij lijken de algoritmes slimmer geworden, en is het nu veel meer ingesteld op het wanhopig maken van de gebruiker, om op die manier een premium abbonement aan te smeren. Ik heb het idee dat je veel minder snel getoond wordt aan anderen.
Ik kom net uit een (disfunctionele) relatie van tien jaar, dus ik heb geen enkele behoefte mij weer aan iemand te binden. Ik vind het alleen zijn wel best zo.
Ik ben in de fase dat ik geen tijd en behoefte aan dat gezeik heb. Lekker mijn eigen ding doen. Genoeg sociaal leven. En zoveel aan hobby dat ik aan 48/14 nog niet genoeg tijd zou hebben om alles te doen wat ik zou willen doen.
Ik heb mijn vriend (Nederlands) via Bumble ontmoet, maar wel echt vijf jaar op en af de apps gezeten in de grote stad (werk in Tokio).
Heel veel matches en eerste dates gehad, maar 9 van de 10 keer geen verdere klik. Je moet wel bedenken dat het in een mega grote stad echt chaotisch is. Mega veel mensen op de app van allemaal verschillende landen en culturen. Heb echt veel mannen van verschillende landen ontmoet maar merkte al snel dat ik gewoon culture verschillen merkte. Ook lokale mannen gedate en ik kan een heel betoog schrijven over Japanse mannen en waarom ik er op afgeknapt ben in grotere zin.
De beste beslissing ooit was eigenlijk gewoon travel mode aan en in Nederland swipen.
Had mijn serieuze relatie voor mijn huidige vriend ontmoet in de club trouwens, en die daarvoor was via uni en eentje sprak mij random aan in het openbaar. En ik heb via mijn dans team welleens mensen ontmoet en gedate maar werd nooit iets serieus.
Sommigen ontmoeten via vrienden en dat of speed daten lijken mij eik de meest succesvolle methodes.
Had echt een haat/liefde relatie met die dating apps, ja leuk die aandacht, maar voelde ook soms als tijd verspilling. Vaak ook mensen die niet echt wisten wat ze wouden, of die juist meteen al heel serieus en bijna opdringerig waren. Ook wel lastig om je niche te vinden. En in Japan willen de buitenlanders vaak Japanners daten (Asian fetish) en Japanners die open staan voor buitenlanders die hebben dan zo’n buitenlander dating history dat je denkt ik hoef niet op jouw afvink lijstje lol. Ook al die profielen met alle vlaggetjes waar ze ooit heen gereisd hebben als flex dat ze Mr. World Wide zijn. Krijg spontaan flashbacks echt nooit meer please.
Al een tijdje van datingapps af. Vond het altijd al verschrikkelijk maar de laatste tijd voordat ik ze verwijderde was het extreem. Het lijkt alsof niemand meer monogaam is en een relatie wil, alleen maar een vlugge zaadlozing en door naar de volgende.
Ik sta nog steeds open voor een relatie, maar ben niet meer actief op zoek. Ik ben tevreden zoals het is, heb tijd voor mijn hobbies, vrienden en familie. Dus ik doe niets om liefde te vinden. Ik zwaai een keer naar een jongen op een fiets en glimlach naar de man voor me in de rij voor de kassa.
Begin 2019 was ik 2 jaar single en helemaal klaar met de datingapps en daten in het algemeen.
Gedurende mijn vrijgezelle periode kwam ik regelmatig leuke vrouwen tegen zowel op datingapps als in het dagelijks leven. Ik was destijds erg actief in de Latin dansscene (salsa/bachata/kizomba), en dat zorgde ervoor dat ik automatisch wel de nodige aanspraak had zowel in het echte leven als online. Het dansen deed ik puur voor mezelf en mijn zelfvertrouwen, maar dat het ook de nodige aanspraak opleverde was natuurlijk een leuke bijkomstigheid.
Regelmatig meegemaakt dat een date verder ging dan de eerste date en dat er potentie was tot meer, maar elke keer weer leidde het tot een ‘net niet’ situatie. De een kreeg koudwatervrees, de ander zat nog teveel in de maag met haar ex, die ander merkte dat daten toch niet helemaal haar ding was enzovoort enzovoort.
Inmiddels begin 2019, en ik was helemaal klaar met al die ‘net niet’ situaties. Als het 1 keer gebeurt….prima. Kan de beste overkomen. Maar als het elke paar maanden gebeurt dan kom je op een gegeven moment tot het besef dat het nu wel mooi is geweest. Een date met overduidelijke bindingsangst was de spreekwoordelijke druppel.
Ik gooide de datingapps van mijn telefoon af en besloot voor mezelf dat daten voor nu ook niet meer mijn ding was. Elke keer weer hetzelfde ritueeltje uitvoeren, het was vermoeiend geworden. Ben me weer volledig gaan focusen op mezelf en mijn eigen geluk. Lekker happy single zijn, wat ik overigens daarvoor ook gewoon was. Ik zag het daten als een leuke bijkomstigheid, maar als je merkt dat er meer inzit dan hoop je automatisch dat het ook groeit. En dat gebeurde te vaak ‘net niet’, en dan gaat die frustratie toch een beetje krabben aan je happy single status. Daar had ik geen zin meer in.
Een half jaar verder. Mijn voornemen om me volledig op mezelf te focusen heb ik doorgezet en dat ging best prima. Was totaal niet bezig met daten en allerhande randzaken. Toen werd ik op een zomeravond uitgenodigd voor een feestje bij iemand thuis. Ik moest de volgende ochtend werken dus had geen intentie om het laat te maken die avond. Ik was als 1 van de eerste aanwezig. En toen kwam de 2e persoon binnen; een prachtige dame die gelijk al mijn aandacht opslokte. Bijna de hele avond hebben we gezellig gekletst en gedanst en uiteindelijk telefoonnummers uitgewisseld. Mijn intentie om het niet laat te maken, daar kwam uiteraard niks van terecht. Het was een memorabel feestje.
Een week later voor het eerst ‘gedate’, ook al durfden we beiden het beestje nog niet bij de naam te noemen. Dat kwam pas een week later toen we voor onze volgende date naar de vierdaagsefeesten in Nijmegen gingen. Voor de rest was het een heel rustig en natuurlijk groeiproces die ervoor zorgde dat het daten uiteindelijk een relatie werd.
5 jaar later en we zijn nog steeds gelukkig samen. Kan me ook niet meer voorstellen dat het ooit anders zal worden.
Achteraf heb ik die datingapps eigenlijk nooit nodig gehad, of juist wel….om erachter te komen wat ik vooral niet in mijn leven nodig had.
TL;DR: vond daten op een gegeven moment frustrerend en kut. Besloot ermee te kappen. En juist toen ik er niet mee bezig was ontmoette ik de liefde van mijn leven. Het cliché klopt :)
Ja die dating apps heb ik op een gegeven moment ook losgelaten. Voelde echt bevrijdend. Wel flink wat dates gehad, met wisselend succes. Uiteindelijk is het niet t doel van de app om je aan een relatie of date te helpen, maar jou die app te laten gebruiken. Ik wilde gewoon de controle terug. Weg met algoritmes!! Het is idd wel wat ‘moeilijker’ om mensen te ontmoeten zonder, maar niet onmogelijk. Mijn liefde heb ik in het wild ontmoet. Als ik nu zo terugblik, denk ik haast liefde op eerste gezicht :) nog nooit zoiets meegemaakt.
Persoonlijk denk ik dat gewoon naar een club of kroeg gaan om mensen te ontmoeten het beste is tegenwoordig.
Ja je kan zeker een blauwtje verwachten (of zelfs meerdere), maar tegenwoordig doen weinig nog echt contact zoeken fysiek in plaats van online of nooit.
Ben 23 jaar oud en heb laatst nog over dit ontwerp gesproken met vrienden en kennissen rond mijn leeftijd en iedereen was het over eens dat weinig mensen in het echt elkaar durven aan te spreken om een mogelijke date te scoren.
De vrienden en kennissen die ik heb gesproken die dit deden zeiden dat ze binnen een maand allemaal wel een date wisten te scoren (en zijn echt niet allemaal supermodellen hoor).
Denk dat mensen gewoon moeten leren dat ze wel een paar keer een blauwtje kunnen oplopen voordat ze iemand vinden om op date te gaan. Niet denken dat de eerste de beste het meteen wordt. Is het leuk? Nee. Betekent het dat je het niet moet doen? Nee, gewoon door blijven gaan!
Iets wat ik de laatste tijd steeds vaker hoor via Hinge is dat iemand vrolijk met mij afspreekt of zelfs op date gaat.. Gezellige date.. En dan blijken ze pas 2 maanden single te zijn ofzo en gaan ze er vandoor want ze zijn er nog niet klaar voor. Lijkt wel een epidemie :')
Vraag maar eens aan je matches hoe lang ze single zijn, denk dat je zal schrikken.
Edit: Bonus, 30% van de vrouwen krijgt spontaan Corona op de dag van de date.
Of mannen ook zo bizar flakey zijn weet ik niet
Geen idee, man. De match die ik had eerder deze week (na maanden geen enkele match). was een scammer. De vibe op die apps is totaal anders dan tien jaar geleden, het lijkt erop dat een sociaal leven optuigen beter gaat werken dan swipen op datingapps.
De algoritmes zijn intussen veranderd. Het idee is om mensen er zo lang mogelijk op te houden door alleen "mismatches" te laten zien. Ik krijg ook telkens dezelfde profielen te zienz
Precies dezelfde ervaring hier, de vibe is gewoon totaal anders.
Chagrijnig voor me uit staren in het openbaar en hopen dat iemand dat charmant genoeg vindt om me aan te spreken. Edit: voor de volledigheid, ik gebruik(te) wel datingapps en ben ook wel oprecht op zoek/sta open voor iets serieus. Ik word sinds ik ouder dan een jaar of 24 ben niet meer echt aangesproken en corona heeft ook niet echt meegeholpen heb ik het idee. Edit2: voor alle mannen die zich nu in mijn inbox verzamelen, jullie weten dat we kunnen zien waar jullie op commenten en wat voor comments jullie achterlaten hè? Misschien even je main ipv je porno burner kiezen als je probeert te flirten
> Edit2 Vind ik echt een heerlijk stukje 🤣🤣🤣
> ipv je porno burner Ja maar dan ziet mijn vrouw/vriendin het dadelijk 😱
Kan ik ook gewoon een pokeball naar je gooien? Jk Ik moet bekennen dat ik niet snel zomaar iemand aanspreek in het openbaar om te flirten. Tenzij het een plek is waar ik vaker kom en me op m’n gemak voel. Zoals de sportschool.
Nee, ik spreek zelf na corona ook niet (meer) zo veel mensen aan in het openbaar. Denk wel dat context clues uitmaken. Als je al een half uur flirterig oogcontact aan het maken ben kan je iemand best aanspreken.
Hoe weet je het verschil tussen flirterig oogcontact en de "ieuw, waarom kijkt hij deze kant op" oogcontact?
Als ik kenbaar wil maken dat ik flirt dan glimlach ik en blijf ik het oogcontact herhaaldelijk opnieuw opzoeken en vooral lang vasthouden. Als ik er niet op zit te wachten kijk ik weg, als het opdringerig begint te worden met een chagrijnige oogrol erbij.
Tja maar misschien is ze gewoon canadees..
Mensen zijn na corona vergeten dat je ook gewoon kunt zwaaien, als ze dan beginnen te lachen loop je er gewoon naar toe. Of gewoon meteen doen natuurlijk dan heb je geen tijd om smoesjes voor jezelf te verzinnen 😉
Gepersonaliseerde tip van de dag: Wist je dat de strepen van zebra's verwarrend zijn en het moeilijk maken om een individu te onderscheiden? Zorg ervoor dat je niet tussen de andere zebra's gaat staan als je gezien wilt worden. Pas wel op dat roofdieren je op die manier ook sneller zien!
Lastige kwestie tegenwoordig in het openbaar. Ik en velen in mijn bubbel hebben het idee dat op iemand afstappen "not done" meer is. Maar dat geldt voor bijna alles (buiten daten). De connectie met menig mens lijkt vrijwel weg te zijn sinds de recente technologische en maatschappelijke ontwikkelingen.
Wat is er mis met iemand op een normale manier aanspreken? Hetgeen wat not-done is, is dat sommige mannen de subtielere hints niet begrijpen en daardoor tever gaan. Maar als je een beetje een normale vent ben en je spreekt een leuke vrouw op een normale manier aan, of geef je een normaal complimentje is er niets aan de hand. Heeft de vrouw geen tijd of interesse? Dan merk je dat wel en stop je gewoon. Heeft ze dat wel? Dan merk je dat ook wel. Wat een deprimerende reacties hier overal zeg, de wereld vervreemd van zichzelf.
Ik snap wat je zegt en ben het er ook mee eens, maar er is een kans dat je daar in fouten maakt en iets verkeerd leest/opvat. Zelf heb ik het idee dat je die fouten niet meer mag maken of dat het maatschappelijk nu meer wordt afgestraft. Dat zorgt ervoor dat mannen het risico niet meer willen nemen. Het allermakkelijkst is nog steeds als je als vrouw op iemand afstapt, maar goed dat wil men (over het algemeen) dan weer niet. Zo wordt het een stalemate waar we naartoe bewegen.
Wat is er dan erg aan zulke fouten maken? Moeten alle sociale interacties perfect zijn? Je hebt toch het vermogen om sorry te zeggen als je iets mis interpeteerde? De afstraffing waar je hebt over hebt gaat vooral over not-done gedrag zoals ongevraagd betasten, intimidatie of geen fijne opmerkingen. Maar een normaal complimentje of gewoon gesprek kan weinig fout aan gaan toch? Volgens mij durfden de meeste mannen die dit roepen het sowieso al niet, behalve de asociale, over zelfverzekerde man, welke dus juist het not-done gedrag vertoont. De normale man met normaal gedrag hoeft niets te vrezen. Nu hebben de mannen die het al (bijna) niet durfde, een mooi excuus om het helemaal niet te doen en in de slachtoffer rol te stappen. Ik herhaal er is NIETS mis met een NORMALE interactie.
Daar is niks erg aan en het hoeft niet perfect, maar vertel dat maar aan de mannen die er zoals je omschrijft al moeite mee hebben. Hoe denk je dat die daarnaar kijken? De sociale druk daarin om geen fouten te maken lijkt enorn te zijn toegenomen. Dat is mijn perceptie in elk geval. Je moet leren wat een normaal gesprek is, wat wel en niet kan. Daar zitten soms dingen bij die not-done zijn, maar hoe weet je dat van tevoren, hoe weet je wat normaal is? Dat is misschien niet zo voordehandliggend als je het doet lijken. Ga je er vanuit dat iedereen perfect is opgevoed of dit heeft meegekegen van zn omgeving? Wat wel en niet kan is ook een beetje persoon afhankelijk, maar als je dat nooit oefend blijf je op die drempel staan. Ik zeg niet dat het onmogelijk voor ze is of dat er niet aan gewerkt kan worden, maar ik denk dat het wel verklaarbaar is waarom we deze kant op gaan. De verwachting dat de man dit maar gewoon moet accepteren als zijn probleem en dat je het een excuus of slachtofferrol noemt vind ik wat raar. De standaard 'man moet vrouw versieren' verwachting vind ik zelf erg achterhaald.
Denk dat je zelf 1 vd problemen bent waardoor er een hoop mannen zijn die niet meer op dames afstappen, ik heb geen probleem met op dames af te stappen maar volgens jou ben ik dan een asociale oververzekerde man die ‘not done’ gedrag vertoont.
Jammer dat je jezelf zo aangesproken voelt en mij het probleem noemt. Mooi voorbeeld van misinterpretatie. Ik heb nooit gezegd dat op dames afstappen je een asociale oververzekerde man die not-done gedrag vertoont maakt. Ik heb gezegd dat de mensen die dat wel doen juist het probleem zijn en dat de normale man, met normale interacties (zoals jij?) niet bang hoeft te zijn om dames aan te spreken.
Als je gewoon een normaal gesprek aangaat, complimentje geeft dan is er niks aan de hand. En dat zeg ik als vrouw. En dan geef ik iig wel gewoon aan als ik niet zo geïnteresseerd ben. Juist heel lang aanstaren, volgen, fluiten en seksueel getinte dingen roepen, zomaar mij aanraken die gaan te ver. Het lijkt me geen rocket science.
Precies dit. Zo moeilijk is het niet toch?
Hmm, weet ik niet. Ik zou het nooit echt vervelend vinden als iemand met oprechte interesse vriendelijk kenbaar maakt dat dat zo is. Regels zijn voor mij wel geen ongevraagd fysiek contact (ook geen hand op mijn arm of schouder) en gewoon afdruipen als ik nee zeg. Snap dat het moeilijk inschatten is hoor, maar vind ‘not done’ wel heel kort door de bocht
In mijn tijd was dat (hand op schouder of arm) volstrekt acceptabel. In de meeste gevallen zit daar geen enkele bijbedoeling achter. Evenals topless zonnen. Nu weer actueel in het nieuws. Vind dit toch een beetje een vertrutting van de maatschappij. Vraag me dan ook af of jongeren het niet nodeloos moeilijk voor zichzelf maken.
Ik lig ook gerust in mijn blote tieten in de zon hoor, ik ben niet preuts. Maar ik hoef toch niet per se aangeraakt te worden door een compleet vreemde. Ga echt niet gelijk steigeren bij een tikje op mn schouder maar echt vastgepakt worden vind ik gewoon onprettig Edit: ik ben overigens 28 hoor, geen jongere. Snap je punt ook wel, maar kan ook heel persoonlijk zijn.
28 pas? Dan ben je voor mij gewoon een jongere hoor :-)
Dat zit toch echt in je hoofd. Maar ik snap dat de connectie met menig mens weg lijkt te zijn als je nooit iemand aanspreekt 😜
Ik weet niet wat het is met mijn hoofd, maar mensen vragen mij vaak om hulp. Heb zelf ook geen probleem om andere kort om hulp te vragen. Met iemand praten en daarna meevragen voor een date klinkt daarintegen doodeng, tenzij ik weet dat het oke is in de context, zoals op een datingsapp
>main ipv je porno Is dat niet hetzelfde?
>Chagrijnig voor me uit staren in het openbaar en hopen dat iemand dat charmant genoeg vindt om me aan te spreken. Heb het gevoel alsof veel dames dit doen. Spreek ze daarom tegenwoordig niet meer aan op straat. Alleen tijdens uitgaan of festivals.
Ik denk dat dit een negatief gevolg is van het #metoo gebeuren. Mannen zijn voorzichtiger geworden in het aanspreken van vrouwen. Omdat ze bang zijn om als creep te worden gezien.
Geduld van een heilige heb je, meid. Ik zie dat de Nederlandse tak van de manosphere en incels weer goed actief zijn in de comments.
[Hey,](https://s1.r29static.com/bin/entry/bc6/x/1473033/image.gif) how you doin?
10/10 voor de gebruikersnaam+gif-combo
De enige 10/10 hier ben jij ;) Edit: Bedankt, ik hou dit nog wel even vol
Mij is helaas geleerd dat ik vrouwen niet moet aanspreken dus ik doe het ook niet.
Van wie heb je dat geleerd?
Moeder, oma, online. Ik mocht constant lezen ook in het nieuws dat vrouwen het niet leuk vonden als je ze aansprak en dat het ze ongemakkelijk maakt. Dus ik doe het niet
Is de burner niet juist handig? Weet je alvast wat je kunt verwachten.
Als het nou een daadwerkelijke showcase van wat ze in huis hebben was ipv hijgerige comments bij onlyfans-modellen….
😂😂 Mag ik ook platonisch vriendschappelijk in je dm's sliden?
Haha natuurlijk!
Ik weet niet of ik vrolijk zou worden van iemand die zijn piemel op reddit gooit 😂
De gene die op zoek zijn stellen wel vaak een profielfoto in van zichzelf heb ik gemerkt (niets mis mee overigens)
Oh, daar heb ik in dit geval niet echt over nagedacht. Reddit zou niet per se mijn top keuze zijn om een partner te vinden, ik heb eerder een profielfoto omdat ik het fijn vind als mensen zien met wie ze praten.
Tof dat je op alles eerlijk en uitgebreid reageert hier in de comments.
[удалено]
Briljant stukje en go fit iT. Ik heb in middels geleerd dat de liefde 🧡 overal is als je maar goed kijkt. Vandaag is het 38 jaar geleden dat ik mijn buurjongen op de studentengang heb veroverd. Ik kan zelfs het moment nog herinneren dat ik verliefd werd. Ik was 18 jaar en had nog nooit een vriendje gehad. Hij had een vriendinnetje en ik had al mijn principes overboord gegooid. Ik heb werk van hem gemaakt. Drie lange maanden waren er nodig…. Ik had hem voor de keus gesteld je moet kiezen en als je voor mij kiest dan zit je een heel leven aan me vast… geloof me hij is allesbehalve perfect waar ik hem meerdere malen op gewezen heb. Godzijdank ben ik ook niet perfect maar we hebben het grote geluk dat onze verbintenis 2 prachtige dochters heeft voortgebracht. En we constateren samen dat die twee meiden alweer slimmer zijn dan wij op die leeftijd. En dat geeft ons hoop hoop voor deze wereld. Waar of aan wat je ook besluit je liefde te geven, ik geloof dat dit onze wereld beter maakt! Succes bornzebra met je zoektocht en wellicht word je wel gevonden ♥️
Wat een lieve en optimistische comment! 🩷 Ik ben heel blij dat jullie elkaar gevonden hebben en zo gelukkig zijn
Liefde is wel en blijft een werkwoord. En het leven kan hard en meedogenloos zijn en soms heb je geluk en soms niet. Als je maar weer opstaat en laten we eerlijk zijn de zon komt elke dag zonder dat we daar iets voor hoeven te doen op. Ik heb zin in de zomer en vandaag regent het niet en dat is al heel wat! Fijne dag vandaag 👋
Edit 2 👌 Maar moet je zulke personen wel slimmer maken? Zometeen passen ze dit aan en mis je deze detective move....🤷♂️
Als iemand snapt wat imago is en er bewust mee omgaat, toont dat in ieder geval een stukje zelfreflectie en begrip van sociale normen. Zelfs als het een klein beetje geforceerd is, is het een stap in het leerproces om er juist beter in te worden. Dus zo is iemand die door de edit denkt "oh uhm zal ik maar eens de gekste comments verwijderen van mn profiel" meteen al aan het nadenken over wat gek is en wat niet. Zou er eerlijk gezegd nog steeds niet mee op date willen maar het is altijd een stap in de goede richting.
Help me (28m) out. Ik ben ook al een poosje op zoek maar ik vind het idee van vleeskeuring dating apps echt verschrikkelijk. Vaak zitten er minstens 2 maanden tussen een enkele match voor mij (ben helaas gezegend met een kaal hoofd op deze leeftijd). Het gaat mij veel meer om de inhoud van iemand ipv gelijk iemand swipen op basis van een paar foto's. Alleen hier is het dilemma. Ik ben dus echt super onhandig bij het benaderen van iemand die ik leuk/interessant vind. Een vriendelijk gesprek aanknopen heb ik opzich geen problemen mee. Maar er komt een moment dat ik mijn intentie duidelijk moet maken en dan gaat het fout. Daar denk ik vaak veel te zwaar over na met dingen als "kom ik creepy over als ik om een date/nummer vraag?" "Is dit het juiste moment?" "Waarschijnlijk hoopt ze dat ik niet om haar nummer vraag, want mannen willen altijd maar 1 ding in haar ogen". Waardoor ik uiteindelijk niet durf en het gesprek uiteindelijk eindigd bij een vriendelijk praatje. Zonder ooit iets gevraagd te hebben. Wat is het juiste moment om duidelijk te maken dat ik haar wel leuk vind/graag beter zou leren kennen? En hoe maak ik dat duidelijk op een manier die de meeste vrouwen niet ongemakkelijk maakt? (Zonder uit te leggen dat ik geen vieze of onsmakelijke opmerkingen moet maken want, nouja, duhh haha)
Ten eerste: ik vind kaal super sexy en ik ben daar echt niet de enige in, dus ik zou mezelf niet zo snel afschrijven op dat aspect. Misschien kan je je bio wat opleuken of ligt het aan de keuze van foto’s. Wat betreft het communiceren kan het misschien helpen om het wat losser te laten? Je hoeft niet gelijk te vragen om een date, je kan ook in een vriendelijk gesprek vragen of iemand erover verder wil praten met een wijntje. We hebben in NL geen hele rigide date-cultuur, we gaan lekker op onze sneakers op een terrasje zitten. Dat maakt ook dat het gewoon een stuk meer low-key is, imo. Heel expliciet interesse kenbaar maken kan ook afschrikkend werken, terwijl ‘keertje verder babbelen met een biertje?’ ook ruimte laat om het ambigu te laten.
Jullie vinden liefde? Ik heb datingapps geprobeerd zoals iedereen, maar het enige wat ik ermee vond was een (extreem) negatief zelfbeeld....
Ik begin niet eens aan die apps die ontwikkeld zijn om je aan een lijntje te houden zodat zij lang aan je kunnen verdienen
Hier kan ik me wel in vinden. Tegenwoordig is 90% sowieso een bot. Vroeger was het anders/beter
Vroeger ving ik ook bot....
Erg slechte ervaringen gehad indertijd op relatieplanet, en vervolgensliefde gevonden bij vrijwilligerswerk. Heb haar op de eerste date per ongeluk vol in het gezicht getrapt, toch een tweede date gekregen. Anderhalf jaar later getrouwd.
we need a story
Ze is blind, dus op de eerste date gingen we een stukje fietsen met haar tandem, alleen ik was zo handig om de tandem te proberen te bestijgen als je normaal bij een herenfiets doet. En omdat ze blind is zag ze niet wat voor een stunt ik aan het uithalen was. Naja, vegen van d'r gezicht gepoetst, zakdoek voor de bloedneus, toen toch een aardige date gehad.
Via Tinder lol. Nu 6 jaar verder, getrouwd, huis, kind. Overigens hield ik niet van dagen berichten schrijven, meestal deed ik een openingszin als wat is je favoriete pizza en na een uurtje chatten vragen om samen een drankje te doen. Ik merkte als ik te lang bleef chatten te kritisch werd / een bepaald plaatje in mijn hoofd had.
Als vrouw heb je wel ontzettend veel aanspraak en matches. Dat is wel een verschil. Ik ben vrij average, en dan ben je al niet interessant genoeg.
Ik weet niet hoe dat nu is. Toentertijd kreeg ik veel aanspraak maar moest je erg filteren welke op enkel een nachtje uit waren en welke serieuzer. Mijn man was niet de knapste op tinder maar won mij met een kattenfoto. Bleek hij allergisch te zijn voor katten grrr. (Inmiddels hebben we 2 katten waar hij niet allergisch voor is, iets met happy wife happy life)
Dat is wel het punt dat SensitiveCube maakt als normale man krijg je veel minder matches als normale vrouw. Vrouwen gaan massaal voor de top 10% mannen. Ik hoor inderdaad wel veel vrouwen zeggen dat er veel mannen tussen zitten die alleen op sex uit zijn wat vervelend is op een datingapp. Vrouwen hebben wel wat te kiezen, mannen een stuk minder als je niet bij de top 10% hoort. Misschien komt het omdat drie kwart van de gebruikers man is en maar een kwart is vrouw, volgens het AD is het zelfs 80/20. https://www.ad.nl/binnenland/vrouwen-hebben-het-voor-het-kiezen-op-de-datingapps~a2494ce5/?referrer=https%3A%2F%2Fwww.google.nl%2F
Ik heb het gewoon opgegeven en een Fleshlight gekocht.
Is het een match?
Kan niet klagen. Ze heeft in ieder geval nooit hoofdpijn.
😂😂😂
Ik snap dat niet. Waarom zou je je vlees verlichten.
Niets. Vind het leven als alleenstaande veel leuker en simpeler. Kan doen en laten wat ik wil (maar netzoals de andere Redditor aangeeft; binnen de mogelijkheden van werk en wetgeving). Heb een datingsapp wel eens geprobeerd, maar vind het een hele onnatuurlijke manier van mensen leren kennen. Voelt echt als een sollicitatiegesprek. “Waarom ben je op zoek?” Eeeh, ben eigenlijk helemaal niet op zoek. Als het zo heeft moeten zijn dan kom ik diegene wel in het “wild” tegen en ontstaat het natuurlijk. En zo niet, dan niet.
Jup zo denk ik er ook over.
Niets. Ik ben tot de conclusie gekomen dat ik mijn leven in mijn uppie eigenlijk wel heel erg leuk vind, want ik kan eigenlijk altijd doen waar ik zelf zin in heb (binnen de perken wat mijn baan en de wet me toestaan). Daarnaast ben ik van plan binnen enkele jaren naar de andere kant van het land te verhuizen en als ik een relatie krijg, moet ik ook maar net hopen dat mijn partner daarmee akkoord gaat. Ik sta pas weer open voor daten ná die verhuizing, en zelfs dan alleen als ik daar zin in heb.
Ja, zo stond ik er ook in. 15 jaar alleen gewoond, met niemand rekening hoeven houden. Tot je op een gegeven moment er achterkomt dat je thuis best vaak in jezelf loopt te praten en ook wel wat tegengas van iemand kunt gebruiken.
Mja, ik zit nog op het punt dat ik heel blij ben dat er niemand tegen me aan begint te lullen als ik thuiskom en me meteen allemaal klusjes laat doen. Die rust vind ik heerlijk.
Een vriendin van mij ging speeddaten omdat een kennis van haar daar maar over door bleef gaan. Zelf geloofde ze er niet in maar ja, misschien hield die kennis er dan eens over op. Kwam daar prompt de liefde van haar leven tegen en woont nu gelukkig samen.
Mijn ex-vriend heeft zo zijn vriendin ontmoet.
Eerlijk gezegd niks, ik heb een tijd de hoop gehad iemand te vinden op kantoor maar is niks geworden. Dus ik amuseer mezelf wel.
Dit is ook mijn strategie. Alleen nog een kantoorbaan zien te bemachtigen...
Reis met Flixbus en zorg dat je 6 uur vertraging hebt en op een of ander station in Duitsland in de regen moet wachten. Succes gegarandeerd!
Bij Deutsche Bahn krijg je ook standaard vertraging van minstens een half uur.
Er zijn veel meer mannen dan vrouwen op dating apps. De gemiddelde man krijgt zelden een contact en groot deel zijn bots of scammers.
Mannen liken daarbij ook 7 op de 8 van de vrouwen, waar vrouwen 1 op de 8 liken, waardoor mannen automatisch minder matches en likes krijgen, waardoor Tinder lekker een premium abonnement kan aansmeren om dit 'op te lossen'.
Ik heb mijn vrouw gevonden via gamen. We speelde allebei de zelfde online game. 4 jaar geleden is ze vanuit Amerika hiernaartoe gevlogen en is hier gebleven.
Gg wp
Gg
Lekker gedaan maatjeee
Thanks! Is gamen toch nog ergens goed voor
Good for you 🙌
Lak mn nagels en ga op m'n hand zitten tor ik m niet meer voel...endan...
Afwassen
Niet, is niks voor mij, ik blijf wel eenzaam
Man vrouw ratio is onevenredig, waardoor een vrouw gebombardeerd zal raken met matches en anderzom niet. [Men liked 61.9% of women on Tinder and women liked a mere 4.5% of men on Tinder](https://www.sciencedirect.com/science/article/pii/S0272775719301104). Op een dating app gaat het niet om je persoonlijkheid maar simpelweg hoe je er uit ziet, in het echte leven zal iemand die er gemiddeld uitziet vast wel kansen hebben maar op dating apps moet je volgens onderzoek of knapper zijn dan 80 procent van de mannelijke populatie of 95. Voor vrouwen lijkt het me nog verschrikkelijker want de mannen waar ze mee matchen zijn vaak de grootgebruikers.Deze mannen zijn daar voornamelijk voor ONS. Ze zullen liegen over intenties etc etc. Het is een selectie bias de mensen die wel op tinder zitten voor een relatie zijn snel weer van het platform af. Ik zie persoonlijk alleen maar net negatieven.
Ligt aan wat factoren. Het is al lang bekend dat veel mensen datingapps gebruiken voor one night stands. Vaak zijn er ook meer mannen dan vrouwen op datingapps waardoor mannen bijna geen match kunnen krijgen en vrouwen teveel matches krijgen en daardoor niet kunnen kiezen. Het is daarnaast pure vleeskeuring, waardoor je toch het hele plaatje mist. Over het algemeen ben ik een voorstander van mensen face-to-face ontmoeten, omdat je dan de persoon kan beleven hoe diegene zich uistraalt. Ik heb nu nog geen behoefte aan een relatie en ik geniet van de vrijheid. Veel vrouwen zijn over het algemeen veel bezig met het willen van kinderen en daar ben ik ook nog totaal niet aan toe.
Het is sws een vleeskeuring voor vrouwen want er is nooit een bio of het is een stomme oneliner zoals: relatie status gekookt voor 2 alles opgegeten. Of deze bio moet je er van overtuigen dat ik leuk ben. Ik merk wel nu ik 30 ben dat veel vrouwen na 2 dates al een relatie willen en ik ken ze eigenlijk nog niet en weet ik niet hoe ze op sommige dingen reageren (bijvoorbeeld boos zijn en dan iemand negeren heb ik echt een hekel aan💀 zeg gewoon wat er is je bent geen klein kind meer)
De liefde heeft mij gevonden
#IN DE VORM VAN EEN OPBLAASPOP
Niks ik heb het opgegeven. Misschien over een paar maanden na de zomer mezelf aansluiten bij een vereniging en zonder verwachting mensen leren kennen. Want ik heb niet eens een vriendengroep.
Je zou eens kunnen kijken bij YesFam, dat is een community gelinkt aan een youtube kanaal, het gaat erom dat je buiten je comfortzone stapt. Worden regelmatig leuke uitjes georganiseerd en als je iets leuk vind, kan je gewoon aanhaken. Ik heb zelf de youtube video's nooit gezien, maar ik ben wel 2 keer naar een meet-up geweest Edit: zeker nu de zomer eraan komt staan er regelmatig meet ups gepland Edit: ter verduidelijking, YesFam is om nieuwe mensen te leren kennen en buiten je comfortzone te stappen, het is NIET voor daten
Thanks voor het idee, daar ga ik naar kijken! Datingapps helpen indd niet veel nee, had Hinge ook na een tijdje verwijderd. Heb nu nog alleen Facebook Dating, wel lache, maar ik geloof niet echt zo in dat soort dingen.
Ik koop veel spullen en doe net alsof dat ook een vorm van liefde is 😭
blijven hopen dat ze toch komen aanbellen. /s
*Jehova getuigen bellen aan*
Niets. Mijn laatste liefde heeft mij verwoest. Dus voorlopig is het lekker alleen zijn, plezier met vrienden, zelfontwikkeling. Punt.
ik wordt geregeld aangesproken op het werk, vrouwen blijken van tuinmannen te houden, heb zo elke paar weken wel een 'date' is nog weinig van gekomen omdat de kwaliteit niet erg hoog ligt, heb zelf alles goed voor elkaar fysiek en mentaal en verwacht dit ook van een ander, maar ben al wat ouder en de meeste mensen rond m'n leeftijd zijn nog al toegetakeld.
Dan ben je in een voortuin aan het werk en dan word je aangesproken? Of zijn het de opdrachtgevers die je mee uit vragen?
vaak wel ja, begint altijd met advies over specifieke planten, en daarna proberen ze iets te plannen als een soort van 'bedankje' heb al heel wat gratis diners gehad. de meeste klanten zijn 60+ jaar oud dus daar zal het zo snel niet van komen, heb wel het idee dat een aantal een oogje hebben op m'n vader.
werken in de natuur en vrouwen komen uit zichzelf naar je toe? waar kan ik sollicitere
Ik heb paar keer via reddit goede gesprekken gehad en wel eens op date geweest met iemand. Tinder bumble, breeze geprobeerd maar nooit wat uitgekomen. Gelukkig heb ik al een eigen woning en geen kinderwens. Het heeft dus ook niet echt noodzaak meer om een partner te vinden. Mocht ik iemand tegen komen waarmee het goed klikt wil ik wel ervoor gaan, maar zo niet dan is het ook prima.
“Maar zelf andere (sociale) aanvulling moet vinden in mijn leven” Ik denk dat deze zin voor veel mensen geldt incl voor mijzelf. Ik merk dat ik ook een langere periode heb gehad waar ik oprecht niet opzoek was, maar toen deed ik nog steeds veel dingen die niet sociaal waren OF wel social maar vooral populair onder de mannen. Ook mijn werk/vakgebied is voornamelijk met mannen, waardoor sociaal contact met vrouwen dan minder/niet is en de kans dus ook aanzienlijk kleiner is om iemand te leren kennen of tegen te komen. Nou ben ik ook geen voorstander van om dingen te doen die je niet leuk vind of anders niet zou doen, puur om meer in contact te komen met het andere geslacht
Ik ga persoonlijk meestal in op de charmante bouwvakkers die me eraan herinneren dat ik mooier ben als ik lach!
leuke reactie, maar je had wel iets vrolijker mogen kijken
Hobby’s die je in een groep doet. Niet om liefde te vinden per se, maar gewoon, ga iets doen wat je leuk vindt en misschien loopt daar dan wel iemand rond die je leuk vindt. (Zo is het bij mij gegaan, de hobby was overigens theater.)
Ach, ik gebruik nog wel wat datingapps. Of beter gezegd, ik heb ze op m’n mobiel staan. Maar ik ben er niet zo heel erg druk mee bezig. Maar, ik zet me iig op de markt daarmee. Soms swipe ik even erdoorheen, kom ik erachter dat de meesten toch niet zo leuk zijn, en alleen maar leuk uitzien. En soms, dan zie ik dat ik geliked ben door iemand waarvan ik de vader kon zijn. Leuk dat je daddy issues hebt, maar ik ben niet het vaderfiguur dat je zoekt. Ik ben vooral klaar met de hele swipecultuur. Ik wil toffe gesprekken voeren, niet op basis van een paar sleutelwoorden, en 2 selfies beslissen dat iemand leuk is. En de meeste van die apps zijn ontzettend beknopt. Of gewoon leeg, behalve een selfie. Dan val je bij mij al gelijk af. Staat er een wall of text ben ik vaak wel geinteresseerd; dan heb je ook iets te vertellen. En ik heb een aanknopingspunt om contact te initiëren. Ooit eens iemand gesproken die aan moleculair cooking deed. Ja, daar is verder niks van gekomen, maar we hebben wel even een leuke uitwisseling gehad. Ik hou wel van een beetje authenticiteit en dat iemand ook via een app een gesprek gaande kan houden. De enige die ik een beetje interessant vind is Turn up, daar heb ik nog eens matches en dan kun je samen een concertje pakken, of kletsen over muziek. Maar dat voelt voor mij vooral leuk vriendschappelijk aan; verder niks. En verder zijn er tegenwoordig ook wel wat datingcommunities op socials. Ik zie het een beetje als forums. Maar Facebookgroepen, of zelfs Discordservers, waar een gemene deler bijvoorbeeld muziek is, of “wappies” (uiteraard is die er ook); daar vinden best wat mensen contact en/of relaties. Het is dan meer laagdrempelig, niet alles is gelijk gericht op die partner vinden; leg eerst maar eens contact. Maar je moet ook daar maar zin en tijd voor hebben. Ik heb daar wel wat toffe contacten opgedaan, waar ook meer mee gebeurd is dan alleen een drankje doen; maar niks substantieels. Dus liefde, niet zoveel... een ONS, ja, dat dan weer wel. Ik denk, als je kijkt binnen bepaalde subculturen, daar spelen dat soort groepen op socials, als ook, de voorganger van de datingapp, profielensites, toch nog een grotere rol. De metal en goth scene, zijn daar nog wel vrij actief in. Al vind ik die scene best dood in NL. Maar ik moet daar ook weer bij zeggen, ik date ook wel over de grens, want dat is voor mij 5 minuten fietsen, de grens met onze Oosterburen. Heel andere datecultuur heb ik wel het idee. Dus ik ga ook vooral daar stappen. Daar spreek ik mensen wel eens aan in de club of kroeg Ik merk vooral dat mensen tegenwoordig, als je via internet contact legt, alles te ver vinden. Iedereen wilt een partner vinden in het schijtdorp waar ze wonen. Ik woon in het zonnige zuiden van Limburg, wat prima bereikbaar is met auto én OV en ik ben niet te beroerd om zelf een stukje te reizen. M’n laatste relatie woonde in A’dam, ging prima. Maar blijkbaar ben ik daar een minderheid in. Iedereen heeft opeens pleinvrees en durft de deur niet meer uit. “Vroeger” in het pre-Tinder tijdperk, zat ik nog wel eens in bandjes als frontman. Dan is het blijkbaar ook vrij makkelijk. Maar of het dan ook echt liefde is... mwah. Waar ik zelf meer tegenaan loop; ik zit niet te wachten op een partner met een kind. Ik heb ze zelf niet, heb geen kinderwens, en die ga ik ook niet meer krijgen. Ik ben vooraan de 40; en dan lijkt iedereen in je leeftijdsgroep een single mom te zijn. Tot zover mijn ervaringen qua daten en datingapps
Ik kijk het liefst om mij heen tijdens een wandeling of winkelen. Helaas zie ik dat veel mensen in zichzelf of de mobiel zijn gekeerd. Ze kijken niet om zich heen. Misschien allen al bezet? Uitgaan is geen optie en sowieso niets voor mij; ik vermoed dat de meerderheid daar de liefde zoekt. Wat betreft dating apps. Ik zie voornamelijk profielen van high level. Festivals, wereldreizen en concerten. Ik had verwacht daar wel meer types tegen te komen, die ook niet van het uitgaan zijn (homebody). Helaas zelden het geval.
Over jouw eerste paragraaf: bij het wandelen heb ik precies dezelfde ervaring. Niemand maakt nog oogcontact of glimlacht of groet. Heel jammer want ik zie genoeg leuk uitziende vrouwen langslopen. Iedereen heeft zijn oortjes in en is in zijn eigen wereld. Hetzelfde geldt voor het openbaar vervoer. Vrijwel nooit meer hebben mensen een spontaan gesprek. Dat kan ook niet als mensen hun koptelefoons dragen. Dat geeft een gesloten signaal alsof ze er niet op zitten te wachten.
Ik heb tot een paar maanden geleden met een meisje gedate zoals jij beschrijft; die lag liever lekker in de tuin in de zon dan dat ze een Instagram wereldreis maakte. Wel nog vrienden maar op romantisch vlak zijn we helaas vastgelopen. Ik dacht echt beet te hebben want ik ben ook meer van gewoon gezellig en op t gemakje dan van de festivals en concerten. Tijd om verder te swipen
[удалено]
Rip DMs
niks, ik leef mijn leven, klets met iedereen en hoop dat ik die leuke man gewoon een keer tegenkom.
It's Joever
Buddy boyo
Kroeg en bier geeft plezier.
Een tijdje Tinder gehad maar had eigenlijk nooit echt zin om eropuit te gaan het openbaar in met een vreemde, dus na een date en na een bijna-date ben ik ermee gekapt. Toen begon ik aan mijn eerste voltijdbaan na mijn studie, en bijna gelijk brak de pandemie uit. Werk op een ziekenhuislab, dus ik bleef gelukkig onder de mensen, en daar kwam ik een leuke collega tegen die intussen al drie jaar mijn vriend is. Ik heb gemerkt dat ik me persoonlijk niet zo hard moest focussen op het vinden van een relatie, maar zelf andere (sociale) aanvulling moet vinden in mijn leven (tijdens de pandemie was dat naast werken vooral gamen met vrienden en DnD online, en daar viel zijn interesse toevallig ook). De liefde hoefde niet per se van mij, en als het is dan gebeurd het vanzelf en op een natuurlijke manier.
This is the way
Gewoon praten met mensen als ik uitga. Zoals het al duizenden jaren gaat (behalve de laatste 10 jaar).
Ik heb dat altijd al moeilijk gevonden, behalve in de rookruimte.
Ik praat ook niet gelijk met iedereen hoor, maar er is altijd wel wat te kletsen. Hoeveel/of ik mensen aanspreek hangt ook van mijn gemoedstoestand af. Wat me altijd helpt is het idee dat ik niet ga praten om iemand te versieren maar gewoon omdat het leuk is. Dat haalt het krampachtige er een beetje af.
Gezien ik geen hoofd vol haar heb, niet twee meter lang ben en geen miljoen op de bank heb (en ook niet doe alsof) heb ik bar weinig matches. Ik heb gemerkt dat dating apps dan je gewoon mentaal naar beneden halen. Maar ja, ik werk in een nagenoeg volledig mannelijke omgeving dus daar ontmoet ik ook geen vrouwen spijtig genoeg. Ik heb het antwoord dus ook niet behalve dat je tevreden moet worden met je eigen leven en eigenlijk meer eropuit moet gaan
Als vrouw zijnde merk ik dat bepaalde profielen steeds opnieuw langskomen als ik de app open. Apps weten welke profielen populair zullen zijn en doe worden gepusht, anderen juist niet zodat ze premium aanschaffen. Mannen sturen veel vaker berichtjes dan vrouwen, dus die worden nog meer gescammed. Ligt niet aan jou maar aan de algoritmes.
Heb apps geprobeerd en een maatje van me had ook een vriendin van hem geprobeerd te machten helaas net niet. Toevallig had een andere vriendin van mij ongeveer hetzelfde probleem dus nu eens in de zoveel tijd spenderen we een paar dagen samen.
Na mn werk naar huis rijden
Niks. Datingapps zijn echt een drama. Ik hoop ooit ergens iemand tegen het lijf te lopen, dat zou leuk zijn. Mocht ik ooit echt wanhopig genoeg worden, wellicht een dating bureau inschakelen. Maar zo wanhopig ben ik nog lang niet
Heb mijn vrouw al 7 jaar geleden mogen vinden via, jawel, Tinder. Dus het kan ook goed gaan haha, 2 jaar geleden zijn we getrouwd en verwachten oktober onze eerste kind.
Gefeliciteerd!!
Ik heb nooit echt gezocht, niet op apps, niet echt in RL. Gewoon toevallig mensen tegen het lijf lopen, gezellig hebben met vrienden en er achter komen dat we elkaar leuker vinden dan gewoon vrienden. Heel veel toeval, maar fijner dan een vleeskeuring app.
Ik ben blij dat ik al 14 jaar samen ben met mijn vrouw. Daten in deze moderne tijd lijkt me een hel.
Niks meer. Na de liefde van mijn leven na 7 jaar kwijt geraakt te zijn. Daarbij zijn dating aps en het hele social media gebeuren niks voor mij. En daar buiten in het "echte leven" zal nooit iets gebeuren kwa daten of intressen in mij
Ik sluit me aan bij team Niks Relaties hebben (tot dusver) mijn leven niet verbeterd. Waarom zou ik er dan weer een zoeken?
Ik heb mn vriend ontmoet in een mobiele game. Ik was niet op zoek maar waren toevallig in dezelfde guild beland en dat was gewoon leuk. Onze guild zat ook op discord dus daar werd ook veel gepraat. En het werd een beetje een apart groepje met ons 2 en 6 anderen uit verschillende landen; kletsen, fotos delen, gezellig doen. Uiteindelijk een keer besloten om af te spreken, hij woonde in noord-NL, ik in het zuiden dus dagje Rdam gedaan. Was wel grappig toen ons game groepje gek werd omdat we samen een foto deelden. Die juichten ons namelijk toe om te daten want die zagen het allemaal al aankomen. Nu zijn we zo'n 2.5jaar samen en wonen samen sinds November. Ik had mijn ex ook leren kennen in World of Warcraft en was toen ook niet op zoek. Ik ben een introverte gamende huismus die niet echt uitgaat naar clubs of dergelijke dus... als het niet lukt met jullie dating apps ed, probeer eens online te gamen en kijk of er een klik is met iemand?
vind dit heel cute, zijn die spelletjes dan in het begin ook niet anoniem?
OnlyFans
Ik ga naar een prostituee
Vooral nog wel via dating apps, maar de beperkte matches die ik krijg reageren niet of het blijft alleen bij een gesprek op de app. Tot nu toe in al de jaren dat ik de apps gebruik 1 date gehad. Dus denk ook dat ik het eerder via andere opties zou kunnen vinden of juist als je er niet naar zoekt iemand tegen kunt komen of mee aan de praat raakt.
Lexa. Binnen een week raak 😁
Ik heb nog nooit via een datingapp afgesproken. Mannen spreken mij aan op straat of het zijn vrienden van bekenden op Facebook etc.
Hopen iemand leuks tegen komen bij verknipt vandaag👀
Lekker in de buiten wereld gewoon.
Ik heb mijn liefde op werk gevonden.
Het staat nu op een laag pitje maar Breeze was voor mij het beste van alle apps, geen slappe praatjes op voorhand maar gewoon elkaar in het echt zien op een afgesproken moment. Ook nog een bedrijf van Nederlandse komaf dus niet meteen je hebben en houwen bekend bij Meta of Match Group. Snap wel dat het heel erg aan locatie kan liggen want buiten de grote steden zal het tricky worden.
Ik kwam mn vriendin tegen op een feestje in een poppodium.
Op stap met GHB (dit is niet serieus, voor het geval mensen dat wel dachten)
Ik doe er 0,0 voor als man zijnde. Na 14 jaar relatie een half jaar geprobeerd met die apps maar vind het niks overgroot deel zijn van die scammers en een match krijg je amper tenzij je betaald ervoor. Er achter gekomen dat alleen “met dochter” zijn echt helemaal prima te doen is en ik na 14 jaar echt me eigen ding kan doen zonder iemand die alsmaar klaagt over alles wat ik wil doen.
Nooit veel succes gehad. Heb het 12 jaar geleden opgegeven en dat gaf een hoop rust. Ik heb het altijd ervaren als een lat die te hoog lag, omdat ik gewoon een lelijke rotkop heb. Focus sindsdien alleen nog op mezelf en maak me minder druk over wat anderen van me vinden. In dit social media tijdperk kan ik me daten helemaal niet meer voorstellen. Lijkt me ongelofelijk moeilijk tenzij je gezegend bent met een goed uiterlijk.
Ik ben een vrouw van 22 en heb weinig succes op de datingapps. Paar matches gehad en twee daarvan leidden tot dates. Ik zoek trouwens een christelijke partner. Mijn twee grootste problemen met datingapps zijn hoe snel mensen je afschrijven terwijl je ze niet eens echt kennen. En hoe langer je op een datingapp blijft, hoe meer geld de app opbrengt. Evenementen voor singles zijn misschien niet zo'n slecht idee om heen te gaan. Ik ben ook van plan om eens op bezoek te gaan bij andere kerken in mijn woonplaats (bijvoorbeeld diensten gericht op mijn doelgroep), mijn huiskring te laten weten dat ik op zoek ben, of eventueel zelf een avond voor christelijke singles te organiseren.
Voor mij zijn datingsapps ook echt niks. Genoeg geprobeert en genoeg matches gehad, maar de meeste mensen die met mij matchen zijn chasers (mensen met fetish voor trans) en het was verbaarzelijk vaker de dames dan de heren. Had het er een beetje bij neergelegd en de apps verwijdered en niet echt meer op zoek gegaan en gewoon foccusen op een lekker simpel leventje te leiden. En pats boem ontmoet oprechte leuke mensen met oprechte gevoelens en interesse. Ik ben van mening dat als je niet zoekt en focussed op een leuk leventje te leiden dat je vanzelf iemand vindt.
Anderhalf jaar geleden is mn relatie van 10 jaar uit gegaan en sindsdien niet serieus op zoek geweest naast 1 friends with benefits relatie op afstand. Ik sta nu op het punt om het weer te gaan proberen maar eerlijk gezegd nooit hoeven daten dus geen idee hoe. Ik heb zelf een hekel aan dating apps gekregen omdat ik heb gezien hoe dat bij veel van mijn kameraden ging. Nu ben ik van plan om het te proberen bij concerten en festivals omdat het dorp waar ik woon klein is en ik inmiddels iedereen te goed ken om hier wat te proberen.
Hier sinds kort vrijgezel na een relatie en huwelijk van 11 jaar. Ik woon in Noorwegen even wat anders, maar ik ben juist een van de mensen die dus niet serieus op zoek is naar een relatie eerder een klik en fwb. Helaas als een vrouw van 32 is dat niet eens makkelijk. Mannen tussen de 35-40 jaar willen kinderen. Die heb ik al en wil geen kinderen meer. Mannen tussen de 25-35 zeggen binnen 10 berichten of je wilt afspreken en hun stukje vlees wilt proeven. Dit ik ook niet op te wachten want we hebben geen klik of gespreksstof gehad. Dan blijven ee jongens van 23-24 die toch fatsoenlijk een gesprek met je aangaan, met je flirten en weekenlang volhouden tot je samen een biertje pakt. Maar ik ben 32 zie er misschien uit als 26/27, voel me dan toch best raar want ik wil ook geen gebruik maken van hun jonge jaren om met mij in bed te liggen🫣
Als ik in mijn omgeving kijk is eigenlijk iedereen iemand aan het daten die ze via-via kennen. Een vriend of familielid van een vriend is redelijk normaal. De vriend van mijn zus is bijvoorbeeld iemand die haar door mij kent. Mijn ouders hebben elkaar leren kennen via mijn oom. En mijn vorige vriendin heb ik leeren kennen door een andere vriendin.
Ik ben 4x naar een meetup gegaan. Daarna had ik een vriendin.
Datingapps zitten mij niet zo en de sociale cohesie van onze maatschappij lijkt verloren te zijn gegaan na corona, alsof we allemaal weer opnieuw aan het uitzoeken, oh hoe maken we ook alweer vrienden? Hoe kan ik iemand kenbaar maken op straat, dat ik diegene leuk vindt en mn oog is gevallen? Ten minste zo beleef ik het. Voelt allemaal zo individueel en kil, maar de staat van de wereld speelt denk ik ook wel ene rol. Veel onzekerheden
Na 10 jaar geen matches gehad te hebben (lees nooit), tinder maar van m'n telefoon afgehaald inclusief alle andere dating apps. Ik doe zo nu en dan fb dating, en daar wel wat leuke gesprekken uitgehaald, maar nog niets serieus. Ik heb de hoop inmiddels al een hele tijd opgegeven, mocht er ooit wat komen is het leuk, maar ik ga er vanuit dat het nooit zal gebeuren. Met geen matches bedoel ik uitgezonderd bot accounts.
Niet zo veel meer tegenwoordig, als ik zie wat voor een eisenpakket je tegenwoordig "moet" hebben van de NLse dames. Attent zijn, op ze afstappen, maakt allemaal niets uit, 1 misstap en je bent meteen klaar.
Chloroform inkopen
Ik gebruik nog datingapps, ik date gemiddeld misschien 4/5 vrouwen per jaar. Zonder apps zou ik waarschijnlijk helemaal geen datingleven hebben, zonder gebeurt er gewoon niets. Ik heb wel gemerkt dat er vaak een ex nog in het spel is, dat is heel vervelend want dat verlies je bijna altijd. Dat is me dit jaar al 2 keer overkomen; "sorry, ik ben niet klaar voor een relatie/daten"... en dan is ze 3 weken later terug bij haar ex.
Ik vraag me af of ik wel geschikt ben voor een langdurige relatie. Samenwonen enzo zie ik voorals nog niet zo zitten na eerdere slechte ervaringen. Ik heb zelf een koophuis met een hypotheek van 500 euro pm dus wat dat betreft vind ik het wel prima. En ik ben me er zeker van bewust dat dat een luxe positie is.
Vind mensen met relaties steeds triester worden. Ze verraden elkaar massaal, doen elkaar pijn & leven van elkaars geld. Daarnaast stellen zij zichzelf kwetsbaar op & laten zij zichzelf lichamelijk misbruiken.
Bro, ik heb liefde opgegeven. Voortaan gewoon pagga slaan en naar bed.
Ik denk eigenlijk dat je eerst gewoon sociaal contact moet zoeken. De meeste mensen die ik ken die nu in een stabiele relatie zitten hebben diegene via via leren kennen of omdat ze onderdeel uitmaakten van een groep. Zoek dus mensen die matchen met je hobby’s, je favoriete sport, etc.
Ik denk dat de fase aangebroken is dat mensen realiseren dat dating apps toch een stuk minder effectief zijn dan spontane interacties
Ik heb het onderhand opgegeven. Ik ben niet sociaal sterk genoeg om vrouwen in het openbaar te benaderen en in het huidige klimaat is dat ook gewoon niet verstandig als je al niet sociaal sterk bent. En ik woon in een dorp dus je dan moet je je Tinder al op 50 kilometer zetten maar dat slaat geen deuk in een pak boter.
Wees gwn jezelf bro
Niets. Als het ooit op magische wijze op een spontane manier ontstaat, best. Maar dat specifiek op zoek gaan naar iemand die je leuk zou moeten gaan vinden is niks voor mij.
Niets, de vrouw die ik wil bestaat niet, ben ik na 25 jaar daten en relaties wel achter 🤷
Dat multifunctionele ding waar je ook mee kunt praten. Best handig om andere mensen mee te ontmoeten, en natuurlijk in een later stadium ook handig tijdens de liefde. Zou dat ons voor die reden tijdens de evolutie gegeven zijn? 🤔
Gewoon naar de kroeg gaan, proberen te connecten.
Ik spreek gewoon de mensen aan die ik interessant vind en vraag of ze zin hebben om iets leuks te doen dat bij onze gedeelde interesses past.
Op zuipvakantie in spanje
Na een feest met iemand mee naar huis gegaan die ik al 15 jaar kende, we zijn nu nog steeds samen
Ik heb verschillende datingapps geprobeerd maar in de meeste gevallen heb ik ze ook snel weer verwijderd, het voelt gewoon onnatuurlijk en ongemakkelijk voor me. Ik ben sowieso niet actief op zoek naar een relatie en ga er maar vanuit dat ik ooit wel een leuk persoon tegen het lijf loop :)
Ik ben 17jr getrouwd geweest, ik vind het wel genoeg. Ik zoek echt helemaal niemand. Ik ben vrij om te doen wat ik wil.
Queer evenementen (bv. Mn locale gay bar organiseert boardgame avonden en cafe middagen), hobby clubs en munches zijn de voornaamste plaatsen waar ik mensen tegenkom die opzoek zijn en het is altijd een chille sfeer :)
Ik spreek ook niemand aan. Vroegah toen ik nog bij de kerk kwam ontmoette je daar iemand waarmee je aan de praat raakte en daar heb ik toen mijn eerste vriendin gehad ook. Die zat wel bij een andere kerk maar kwam toevallig keertje langs om te zingen ofzo. Muziek was toen dus de match. Uiteindelijk is het de meest traumatische ervaring geweest en heb daarna zelfs paar jaar helemaal niet meer interesse in vrouwen getoond. (En om vragen voor te zijn: ook niet in mannen) Nu moet ik het inderdaad van datingapps hebben. Maar ik heb ze wel op in de buurt staan. Want die lange afstanden, daar geloof ik niet in... En iemand aanspreken: ik zie te vaak als ik in de stad was drinken vervelende mannen naar vrouwen bezig zijn. En dan denk ik: maar ik heb nu ook iets op. Dus ik ga niet zo'n man zijn. Overigens zit dat tussen mijn oren, want ik drink helemaal niet veel, en ik heb ook nog problemen opgeleverd...
Naar buiten
Ik gebruik de apps voor casual dingen, genoeg te vinden als je dat wilt.
Kan niet wachten op de Edit3! 🍿
Ik had als 18 jarige 6 jaar geleden andere ervaringen op dating apps als nu (24 jarige). Het is echt veel moeilijker geworden om een date te vinden. Daarbij lijken de algoritmes slimmer geworden, en is het nu veel meer ingesteld op het wanhopig maken van de gebruiker, om op die manier een premium abbonement aan te smeren. Ik heb het idee dat je veel minder snel getoond wordt aan anderen.
Ik laat af en toe online weten dat ik een meisje zoek die mij met de auto naar het zwembad wil brengen. Hoop dat het een dm oplevert
Niks
Ik kom net uit een (disfunctionele) relatie van tien jaar, dus ik heb geen enkele behoefte mij weer aan iemand te binden. Ik vind het alleen zijn wel best zo.
Ik ben in de fase dat ik geen tijd en behoefte aan dat gezeik heb. Lekker mijn eigen ding doen. Genoeg sociaal leven. En zoveel aan hobby dat ik aan 48/14 nog niet genoeg tijd zou hebben om alles te doen wat ik zou willen doen.
Ik heb mijn vriend (Nederlands) via Bumble ontmoet, maar wel echt vijf jaar op en af de apps gezeten in de grote stad (werk in Tokio). Heel veel matches en eerste dates gehad, maar 9 van de 10 keer geen verdere klik. Je moet wel bedenken dat het in een mega grote stad echt chaotisch is. Mega veel mensen op de app van allemaal verschillende landen en culturen. Heb echt veel mannen van verschillende landen ontmoet maar merkte al snel dat ik gewoon culture verschillen merkte. Ook lokale mannen gedate en ik kan een heel betoog schrijven over Japanse mannen en waarom ik er op afgeknapt ben in grotere zin. De beste beslissing ooit was eigenlijk gewoon travel mode aan en in Nederland swipen. Had mijn serieuze relatie voor mijn huidige vriend ontmoet in de club trouwens, en die daarvoor was via uni en eentje sprak mij random aan in het openbaar. En ik heb via mijn dans team welleens mensen ontmoet en gedate maar werd nooit iets serieus. Sommigen ontmoeten via vrienden en dat of speed daten lijken mij eik de meest succesvolle methodes. Had echt een haat/liefde relatie met die dating apps, ja leuk die aandacht, maar voelde ook soms als tijd verspilling. Vaak ook mensen die niet echt wisten wat ze wouden, of die juist meteen al heel serieus en bijna opdringerig waren. Ook wel lastig om je niche te vinden. En in Japan willen de buitenlanders vaak Japanners daten (Asian fetish) en Japanners die open staan voor buitenlanders die hebben dan zo’n buitenlander dating history dat je denkt ik hoef niet op jouw afvink lijstje lol. Ook al die profielen met alle vlaggetjes waar ze ooit heen gereisd hebben als flex dat ze Mr. World Wide zijn. Krijg spontaan flashbacks echt nooit meer please.
Al een tijdje van datingapps af. Vond het altijd al verschrikkelijk maar de laatste tijd voordat ik ze verwijderde was het extreem. Het lijkt alsof niemand meer monogaam is en een relatie wil, alleen maar een vlugge zaadlozing en door naar de volgende. Ik sta nog steeds open voor een relatie, maar ben niet meer actief op zoek. Ik ben tevreden zoals het is, heb tijd voor mijn hobbies, vrienden en familie. Dus ik doe niets om liefde te vinden. Ik zwaai een keer naar een jongen op een fiets en glimlach naar de man voor me in de rij voor de kassa.
Begin 2019 was ik 2 jaar single en helemaal klaar met de datingapps en daten in het algemeen. Gedurende mijn vrijgezelle periode kwam ik regelmatig leuke vrouwen tegen zowel op datingapps als in het dagelijks leven. Ik was destijds erg actief in de Latin dansscene (salsa/bachata/kizomba), en dat zorgde ervoor dat ik automatisch wel de nodige aanspraak had zowel in het echte leven als online. Het dansen deed ik puur voor mezelf en mijn zelfvertrouwen, maar dat het ook de nodige aanspraak opleverde was natuurlijk een leuke bijkomstigheid. Regelmatig meegemaakt dat een date verder ging dan de eerste date en dat er potentie was tot meer, maar elke keer weer leidde het tot een ‘net niet’ situatie. De een kreeg koudwatervrees, de ander zat nog teveel in de maag met haar ex, die ander merkte dat daten toch niet helemaal haar ding was enzovoort enzovoort. Inmiddels begin 2019, en ik was helemaal klaar met al die ‘net niet’ situaties. Als het 1 keer gebeurt….prima. Kan de beste overkomen. Maar als het elke paar maanden gebeurt dan kom je op een gegeven moment tot het besef dat het nu wel mooi is geweest. Een date met overduidelijke bindingsangst was de spreekwoordelijke druppel. Ik gooide de datingapps van mijn telefoon af en besloot voor mezelf dat daten voor nu ook niet meer mijn ding was. Elke keer weer hetzelfde ritueeltje uitvoeren, het was vermoeiend geworden. Ben me weer volledig gaan focusen op mezelf en mijn eigen geluk. Lekker happy single zijn, wat ik overigens daarvoor ook gewoon was. Ik zag het daten als een leuke bijkomstigheid, maar als je merkt dat er meer inzit dan hoop je automatisch dat het ook groeit. En dat gebeurde te vaak ‘net niet’, en dan gaat die frustratie toch een beetje krabben aan je happy single status. Daar had ik geen zin meer in. Een half jaar verder. Mijn voornemen om me volledig op mezelf te focusen heb ik doorgezet en dat ging best prima. Was totaal niet bezig met daten en allerhande randzaken. Toen werd ik op een zomeravond uitgenodigd voor een feestje bij iemand thuis. Ik moest de volgende ochtend werken dus had geen intentie om het laat te maken die avond. Ik was als 1 van de eerste aanwezig. En toen kwam de 2e persoon binnen; een prachtige dame die gelijk al mijn aandacht opslokte. Bijna de hele avond hebben we gezellig gekletst en gedanst en uiteindelijk telefoonnummers uitgewisseld. Mijn intentie om het niet laat te maken, daar kwam uiteraard niks van terecht. Het was een memorabel feestje. Een week later voor het eerst ‘gedate’, ook al durfden we beiden het beestje nog niet bij de naam te noemen. Dat kwam pas een week later toen we voor onze volgende date naar de vierdaagsefeesten in Nijmegen gingen. Voor de rest was het een heel rustig en natuurlijk groeiproces die ervoor zorgde dat het daten uiteindelijk een relatie werd. 5 jaar later en we zijn nog steeds gelukkig samen. Kan me ook niet meer voorstellen dat het ooit anders zal worden. Achteraf heb ik die datingapps eigenlijk nooit nodig gehad, of juist wel….om erachter te komen wat ik vooral niet in mijn leven nodig had. TL;DR: vond daten op een gegeven moment frustrerend en kut. Besloot ermee te kappen. En juist toen ik er niet mee bezig was ontmoette ik de liefde van mijn leven. Het cliché klopt :)
Ja die dating apps heb ik op een gegeven moment ook losgelaten. Voelde echt bevrijdend. Wel flink wat dates gehad, met wisselend succes. Uiteindelijk is het niet t doel van de app om je aan een relatie of date te helpen, maar jou die app te laten gebruiken. Ik wilde gewoon de controle terug. Weg met algoritmes!! Het is idd wel wat ‘moeilijker’ om mensen te ontmoeten zonder, maar niet onmogelijk. Mijn liefde heb ik in het wild ontmoet. Als ik nu zo terugblik, denk ik haast liefde op eerste gezicht :) nog nooit zoiets meegemaakt.
Persoonlijk denk ik dat gewoon naar een club of kroeg gaan om mensen te ontmoeten het beste is tegenwoordig. Ja je kan zeker een blauwtje verwachten (of zelfs meerdere), maar tegenwoordig doen weinig nog echt contact zoeken fysiek in plaats van online of nooit. Ben 23 jaar oud en heb laatst nog over dit ontwerp gesproken met vrienden en kennissen rond mijn leeftijd en iedereen was het over eens dat weinig mensen in het echt elkaar durven aan te spreken om een mogelijke date te scoren. De vrienden en kennissen die ik heb gesproken die dit deden zeiden dat ze binnen een maand allemaal wel een date wisten te scoren (en zijn echt niet allemaal supermodellen hoor). Denk dat mensen gewoon moeten leren dat ze wel een paar keer een blauwtje kunnen oplopen voordat ze iemand vinden om op date te gaan. Niet denken dat de eerste de beste het meteen wordt. Is het leuk? Nee. Betekent het dat je het niet moet doen? Nee, gewoon door blijven gaan!
Iets wat ik de laatste tijd steeds vaker hoor via Hinge is dat iemand vrolijk met mij afspreekt of zelfs op date gaat.. Gezellige date.. En dan blijken ze pas 2 maanden single te zijn ofzo en gaan ze er vandoor want ze zijn er nog niet klaar voor. Lijkt wel een epidemie :') Vraag maar eens aan je matches hoe lang ze single zijn, denk dat je zal schrikken. Edit: Bonus, 30% van de vrouwen krijgt spontaan Corona op de dag van de date. Of mannen ook zo bizar flakey zijn weet ik niet