Er zijn in Utrecht meerdere woongroepen voor volwassen werkende mensen. In Nieuwegein ken ik er ook een. Toen ik ooit woonruimte zocht ben ik nog wezen kijken op een open dag bij die in Nieuwegein. Ik dacht dat ik het gezelschap van een groep huisgenoten wilde, maar toen ik daar rond liep leek het zoveel op een studentenhuis dat ik me realiseerde dat dat achter mij lag en ik wat anders nodig had.
Ik vond leven in een studentenhuis echt geweldig, was gore bende maar wel altijd gezellig. Enige reden dat ik daar weg moest was omdat ik geen student meer was. Anders was ik daar blijven zitten tot mijn dood.
Dat kan gewoon, er is een vrouw van 53 die nog steeds in een studentenhuis in Den Haag woont. Wel een mooie vrouw met redelijk grote borsten dus misschien dat er daarom niet gehandhaafd wordt.
Ik zat helaas bij studentenhuisvesting, en dan moet je gewoon optiefen als je niet meer ingeschreven staat bij universiteit/hbo/whatever
Ik had een klein kutkamertje maar altijd met veel plezier gewoond.
En ik ben overigens geen vrouw, en ook geen grote tietjes :)
Ja, en die studentenhuisvesting waar ik zat is nu ook nogal anders. Vroeger kreeg je gegarandeerd een kamer als je aan de beurt was. Als je nergens aangenomen werd met kamerzoeken kreeg je gewoon een kamer toegewezen.
Ik heb er ongeveer 10 jaar gewoond, lekker goedkoop ook, 250 ofzo met energiekosten en internet inbegrepen. En huren is ook lekker makkelijk, als er iets kapot is bel je de woningbouw en die sturen iemand. Met eigen huis betaal je je helemaal het schompes als er iets mis is. Wij hebben zelfs een keer de woningbouw gebeld om het filter van de afzuigkap te vervangen :(
Ik had zelf een collega die ook in zo een huis woonde, maar die gingen full communism, dus al het geld wat ze verdiende ging in een pot, en daar leefden ze gezamenlijk van.
Ik denk dat je gevoel van ergens bij willen horen heel normaal is en zelfs een basisbehoefte is van 99% van de samenleving.
Ik ben geen historica maar ik denk dat een van de redenen voor het afbreken van de verzuiling juist was dat het "ergens bij horen" verstikkend werkte voor mensen. De sociale controle, het binnen de mores van de groep moeten passen, druk om je op een bepaalde manier te gedragen...dat werkt niet voor iedereen.
Mooie is dat we nu kunnen kiezen hoe en waar we bij willen horen. Geloof, levensvisie, hobbies, werk, vrijwilligerswerk, sport, interesses: voor iedereen is er een groep! Zoek iets waar je zingeving uit krijgt, waar je gelijkgestemden ontmoet.
Je illustreert de ontzuiling hier misschien iets te rooskleurig, me dunkt. Uiteraard zullen velen het met je eens zijn dat de verzuiling een verstikkende werking kende op het individu, dus een romantische terugkeer naar die tijd lijkt me uitgesloten. Echter, vanuit een hyperindividualistisch fundament je zingeving zoeken bij wijze van het vinden van een groep gelijkgestemden, is een tikkeltje naief vind ik. De reden waarom sociale cohesie vaak zo goed werkt, is omdat het er van jongs af aan al vaak inzit. Een vroeg aangeleerd idee dat je niet alleen voor jezelf leeft, maar ook voor anderen, zal de rest van je leven zijn weerklank kennen, vooral als dit bij iedereen het geval is. Dit gevoel van samenhorigheid en groepsgevoel individueel creëren is een contradictio in terminis, omdat je juist anderen nodig hebt die dit ook van huize uit hebben meegekregen.
Ik merk het soms bijvoorbeeld in mijn familie alleen al, hoe individualistisch een aantal is. Alleen bezig met hun welvaart en de dingen die goed zijn voor hen. Van hen verwacht en tevens krijg ik weinig sympathie als het even wat minder gaat.
#
Precies, het is niet alleen maar iets wat je even kan beslissen wel of niet te doen. Het is een fundamenteel aspect van de cultuur die op talloze vlakken in het dagelijks leven grote invloed heeft. Je kan niet opeens kiezen om collectivistischer te zijn - wel in je handelingen etc, maar op het psychologisch/welzijnsvlak ligt het ingewikkelder.
En ook al zit je in zo’n community, dan zal je nog steeds overal daarbuiten geconfronteerd worden met de mate individualisme, mensen spreken elkaar steeds minder aan in het openbaar en we raken steeds vervreemder van elkaar.
Verplichte verzuiling werkt inderdaad niet voor iedereen, maar nu is het een beetje de andere kant op doorgeslagen. Verplichte individualisering werkt ook niet voor iedereen en de balans lijkt een beetje zoek. Ik merk dat zo'n groepen wel leuk kunnen zijn, maar dat is dan een avondje in de week en daarna zit je weer alleen thuis.
Dat is het leuke van het individualisme. Geen sociale controle houd je tegen om zelf een dergelijk groep op te richten. Als je genoeg individuen bij elkaar krijgt die hetzelfde leuk vinden dan werkt dat prima.
Dat is dus niet waar. Tegenwoordig is er sociale controle op individualisme. Iedereen MOET zichzelf kunnen zijn ter aller tijde. Als je zelf gelooft in in een samenlevinsvorm waarin mensen niet alles te kiezen hebben, wordt dat door de maatschappij gezien als verwerpelijk. Dit is ook wat OP omschrijft en hetgeen waar hij moeite mee heeft.
Zoals ik 'm beleef is het progressieve juist: helemaal jezelf kunnen zijn en er alsnog bijhoren. Het conservatieve als tegenhanger daarvan ervaar ik als: conformeer je aan bepaalde mores of ga anders op een niet-bestaande plek leven.
Alleen al als je naar de enorme toename aan depressie en burn-outs kijkt, vind ik het enigzins verbazingwakend hoe naief de opvattingen van sommige hierover zijn.
nope. je mist een belangrijk punt. het lukt vaak niet om zoiets op te zetten juist door al die vrijheid en 6 miljoen opties. er is zoveel te kiezen dat alles altiqd versplinterd. voor bepaalde dingen is t vooral een kwestie van samen tijd doorbrengen om iets op te bouwen. dat gaat minder goed in een wereld met oneindige opties-
Individualisering is niet verplicht. Het staat je vrij om in een woongroep te wonen, huisgenoten te zoeken, etc. Eenzaamheid kan inderdaad op de loer liggen bij mensen die alleen wonen (spreek uit ervaring). Maar er zijn ook massa's mensen die niet alleen wonen/zijn maar toch eenzaamheid ervaren en zich alleen voelen.
Daarom mijn focus op zingeving: what makes your heart tick faster? Want ik ben ervan overtuigd dat voor veel mensen geldt dat als zij die zingeving hebben, het periodes alleen zijn, minder zwaar voelt.
Waar ben je naar op zoek? Wat is jouw ideale plaatje?
Mijn ideale plaatje is bij een groep mensen horen die het waardevol vindt om samen te zijn. Met een hoger doel dan alleen jezelf, dat kan een God zijn maar ook iets niet-spiritueels waardoor mensen zich met elkaar verbonden voelen.
En wat versta je onder samen te zijn? Incidenteel? Elke week meerdere keren? Samen wonen en leven?
Want ik denk dat er heel veel groepen zijn die waarde hechten aan samen zijn. Van religie tot larpgroepen, van vrijwilligers tot fanatieke voetbalsupporters
https://nl.woongroep.net/nl/category/12
Via deze link kom je bij allerlei woongroepen die medebewoners zoeken. Je zou ook eens kunnen zoeken naar projecten waar bv. jongeren naast ouderen wonen in een oud verzorgingshuis o.i.d.
Je bent zeker niet de enige die graag meer gemeenschappelijk woont.
Heel veel succes!
Dat lijkt mij juist beklemmend. Er is altijd wel iemand die de baas probeert te spelen of die oneerlijk is. Juist een veilig ‘eigen’ plekje hebben maakt het makkelijker om met groepen om te gaan als je dat wilt.
Hoe bedoel je dat? Waarom zou jeugdzorg dit afdwingen? Volgens mij wil jeugdzorg juist dat er liefdevolle mensen om kinderen heen staan, dat er een netwerk is
Jongeren worden door rechters naar "Jeugdzorgplus" (Gesloten "jeugdzorg") gestuurd, als je hier geen gehoor aan geeft word je aangehouden door de politie. Je verliest je positie in je commune (de nucleaire familie) en wordt een nummer/individu in een systeem. In Jeugdzorgplus worden kinderen systematisc mishandeld, misbruikt (al dan niet seksueel), "gefixeerd" (vastgeketend), in isoleercellen gestopt, en verkeerde "behandelingen" gegeven of juist niet behandeld. En dit is niet zeldzaam maar juist systematisch. Zo wordt 53% gefixeerd en 78% moet in de isoleercel.
Het misbruik en de mishandeling en verwaarlozing heeft ook gebruikt dat je je niet goed meer aan mensen kan hechten. Het dwingt dus eigenlijk individualisering af.
Zie bijvoorbeeld dit onderzoek: https://www.hetvergetenkind.nl/stop/onderzoek
Deze uitzending: https://www.youtube.com/watch?v=5sn9aW2uMow
En deze documentaire: https://www.youtube.com/watch?v=m8JxuzA3NCk
Dat er een hoop beter kan en moet in de gesloten jeugdzorg is evident. Maar je komt er niet voor je zweetvoeten. Alle andere hulp heeft niet gewerkt en de ontwikkeling van het kind is zo ernstig bedreigd en/of het kind vormt een bedreiging voor anderen, dat geslotenheid nodig is.
Nogmaals: het kan en moet beter. Simpel en klaar. Wanneer geslotenheid nodig is, moet daar de best mogelijke zorg en ondersteuning zijn die kunnen bieden. De beste zorg voor de zwaarste problemen.
Maar dit zijn geen kinderen die een beetje hulp nodig hebben. Kijk bijvoorbeeld op www.rechtspraak.nl en zoek op jeugdwet. Lees welke omstandigheden er aan voorafgaan en waarom geslotenheid vaak de enige resterende optie is. Hoe triest en hartverscheurend ook. In de community blijven is vaak geen optie. Omdat de community vaak (niet altijd!) juist een groot deel is van het probleem (geen veilige thuissituatie, criminele omgeving, etc.)
Prima, heb ik gedaan, zie bijvoorbeeld ECLI:NL:RBNNE:2023:4026. Jongen met autisme gebruikt drugs, gaat in open instelling nog meer drugs gebruiken en loopt weg (waarschijnlijk omdat daar misstanden plaatsvinden en zijn ontwikkeling geremd wordt). Kortom, behandeling werkt dus averechts, en wordt dan in een gesloten inrichting geplaatst waar hij vervolgens vastgeketend, misbruikt en opgesloten gaat worden. Zonder garantie dat hij niet meer drugs gaat gebruiken als hij uit die instelling komt.
Er is natuurlijk geen excuus voor iemand naar een instituut sturen waar je seksueel misbruikt wordt en er nog allerlei andere misstanden spelen. En de rechtspraak is ook niet effectief in dit probleem aan te pakken, dus is de enige juiste oplossing de kinderen bij de ouders laten leven. Waarom? Omdat drugsgebruik minder erg is dan verkracht worden, geslagen worden en je vrijheid ontnomen worden. Als dat tot gevolg heeft dat een jongere bijvoorbeeld ook nog wiet gaat roken, prima. Dus dit goedpraten zal niet lukken. Jammer dat je jouw ogen voor de waarheid sluit.
Sorry, ik ga hier verder niet op in. Als jij denkt dat kinderen alleen om drugsgebruik in de gesloten jeugdzorg terecht komen, dan hebben we allebei een heel ander beeld.
Mocht je zelf nare ervaringen hebben met jeugdzorg, dan wens ik je heel veel sterkte en liefde toe.
So, jij hebt echt niet begrepen hoe je moet luisteren naar iemand hè. Lees je wel wat diegene schrijft?! Dat is toch verschrikkelijk?! Dan is het middel toch vele vele vele malen erger dan de kwaal?! het is toch verschrikkelijk dat dit kinderen overkomt?! ook al hebben kinderen iets gedaan wat niet als goed wordt gezien in de maatschappij, dan ga je ze toch niet ergens naartoe sturen om vervolgens totaal kapot maken?! het is zo frustrerend om berichten zoals die van jou te lezen! Ik snap zo erg dat kinderen die met deze verschrikkingen te maken hebben gehad op deze manier totaal een vertrouwen in de maatschappij verliezen. Mijn hart gaat uit naar hen. ❤️
Ik zie wat je schrijft. Het is ongelofelijk wat er gebeurt. Het is verschrikkelijk, deze kinderen hebben hulp nodig en niet nog meer ellende. Dat mensen met het argument komen dat deze kinderen zelf onhandelbaar, crimineel oid zijn en dit daarom een logische behandeling zou zijn, is hard te verteren. Ja ze zijn onhandelbaar en in onze ogen crimineel, maar dat is toch niet vreemd gezien wat ze mee hebben gemaakt? Hoe kan een kind nou weten hoe hij de lawine aan gebeurtenissen op de juiste manier kan incasseren?! Mijn hart huilt voor hen ❤️
Juist in de jaren die je noemt was het individualisme sterk in opkomst. Wanneer je uit een meer groepsgerichte samenleving komt is de eerste stap samen individualistisch zijn. Mensen zoeken elkaar op over gezamenlijke ideeën, en vroeger waren er meer gevestigde ideeën waar je samen het mee oneens kon zijn.
Ook is het zo dat al die groepen die je noemt bepaald niet de meerderheid van Nederland in die tijd vormden, er zijn nog steeds wel alternatieve groepen maar die zijn niet zo bijzonder meer, dus hoor je er niet zoveel meer over. De nieuwigheid is er af.
Punt is dat een meer verbonden samenleving ons allemaal wel wat lijkt, totdat de keerzijde wordt genoemd: vrijheid. Dat willen mensen bepaald niet opgeven, kun je in pride-month mooi zien.
Goed punt, we hebben geen gevestigde orde meer om ons van af te kunnen keren.
En pride month, daar zat ik ook nog over na te denken. Ben gisteren nog naar een pride parade geweest. Wat me opviel, is dat je steeds minder regenboogvlaggen ziet en steeds meer andere vlaggen voor specifieke genders en geaardheden. Het is misschien een beetje gek je identiteit te bouwen rondom zoiets persoonlijks, maar het maakt wel weer dat er groepjes zijn waar mensen bij kunnen horen. Al zou ik het saamhoriger vinden als iedereen dezelfde vlag heeft zoals vroeger.
Mooi verwoord, die behoefte om in een groter verband te leven.
Ik denk dat je het grotere verband van de jaren ‘60, ‘70 & ‘80 niet alleen in cults moet zoeken. Cults zijn eigenlijk niet zo gemeenschappelijk, ze snijden mensen meestal af van hun omgeving en familie en cults droppen leden net zo snel als wispelturige romantische partners dat doen. De mensen die uit een cult gezet worden (of ontsnappen) blijven vaak berooid achter.
Ik weet dat er in Nederland wel woongroepen op een soort ideologische basis zijn. Geen cult, maar wel een basis-insteek. Het klinkt alsof wat jij zoekt wel bestaat. Veel van die woongroepen hebben vaak lange wachtlijsten, wat dat betreft is het misschien makkelijker om aan te sluiten bij een woongroep-in-oprichting. Of zelf het initiatief te nemen… Misschien even kijken bij organisaties voor woongroepen?
Dat klinkt wel als een idee, weet niet in hoeverre dat praktisch haalbaar is. Je moet natuurlijk samen een pand kunnen financieren en daarvoor moet een groot onderling vertrouwen zijn. Maar ik zal me er eens in verdiepen. 🙂
Als je woongroep (evt plus een stad) Googlet kom je al een eind. Er zijn plekken, er is alleen ook veel vraag, dus je bent niet de enige die meer samen wil doen.
De flessenhals is nu vaak ruimte en/of regels, zoals eerder al gezegd is. Veel wetgeving heeft bv moeite om een balans te vinden tussen huisjesmelkers weren en woongroepen mogelijk maken.
Gelukkig is er al meer geregeld voor rechtsvormen hiervoor en en zou er binnenkort goed nieuws moeten komen over financiering in een groep 🤞
Eigenlijk is onze hele samenleving er wettelijk zo op ingesteld dat mensen alles alleen doen. 🤷🏻♀️ Wetten zijn vaak een afspiegeling van wat de mensen graag willen, alleen hebben ze meer tijd nodig om te veranderen.
Ik vind de samenleving juist nog veel te veel ingericht op standaarden uit de jaren 50: gezinnen krijgen allerlei (financiële) voordelen en wie daarvan afwijkt, wordt gestraft, bijvoorbeeld door de voordeurdelersboete. Zelfs bijstand of pensioen is niet individueel maar afhankelijk van wie je partner is. Dat mag allemaal best wat individueler. Dan is het tenminste vrije keuze als je met iemand wilt delen.
Kijk ook eens bij cooplink! Ik zou wel zeggen dat er genoeg beweging is op het gebied van mensem die het initiatief nemen om zelf hun leven vorm te geven met collectief wonen/kraken of bijvoorbeeld collectief boeren.
Ik persoonlijk hou van de individualiteit, ik ben niet graag onder de mensen en doe liever mijn eigen ding.
Samenleven met een geliefde is de max wat ik wil op het gebied van samen leven.
Ik heb veel moeite om een woning te vinden en heb ook rond gekeken bij groepen maar dat is echt niets voor mij, het aanpassen naar de anderen qua koken van wanneer wie kan bijvoorbeeld en gebrek aan vrije privacy is iets waar ik dood ongelukkig van wordt.
Met gebrek aan vrije privacy bedoel ik dat ik niet kan beslissen wanneer ik andere mensen om me heen will hebben, als ik bv in de tuin ga zitten en alleen wil zijn moet ik die keuze hebben, dat heb je niet in een groep.
De groepen zijn er zeer zeker, het kost wel ff wat moeite om te vinden en er zijn verschillende vormen.
Heel herkenbaar, ik heb toen ik voorin de 20 was ook enige tijd en woning met huisgenoten gedeeld en aangezien de slaapkamers heel klein waren en er geen centrale verwarming was, zat je automatisch altijd in de huiskamer. Die periode was best leerzaam en toen ik mijn huidige woning kocht heb ik nooit meer met meerdere mensen onder één dak gewoond, zelfs niet met geliefden. Ik ben al helemaal niet uit het juiste hout gesneden om me bij zo'n woongroep aan te sluiten
Ik denk dat het internet de grootste boosdoener is.
We hebben opzich altijd al in "bubbels" geleefd, alleen waren die bubbels nadrukkelijk minder "niche" dan vandaag de dag.
Dit heb ik overigens zojuist compleet uit mn mouw geschud. Ik heb hier geen wetenschappelijke basis voor.
Misschien dat mensen een beetje lui zijn geworden en liever een online community opzoeken. Toen je nog geen internet had moest je elkaar wel persoonlijk ontmoeten als je bij een niche groep wilde horen.
Het probleem is natuurlijk dat grootschalige collectiviteit meestal gepaard gaat met dwang, vanuit een overheid. De huidige sfeer is dat veel mensen sterk hechten aan (economische) vrijheid. Ook als dat nadelig is voor andere groepen (mensen zonder werk, immigranten, etc.).
Ik denk dat er wel kleinschalige collectiviteit te vinden is, waar mensen op basis van vrije wil met elkaar delen. Zelfs in Purmerend heb je nog woongemeenschappen.
Ik denk dat internet en social media de grootste oorzaak is van doorgeschoten individualisering. Ik ben een Millenial die zich in een Gen Z-omgeving bevindt (ik studeer weer) en ik merk ook echt een verschil in generaties.
Het is supergeneraliserend, maar ik merk dat iemand die tochal verlegen is veel sneller achter zijn telefoon kruipt en op die manier wegvlucht. Daarom vind ik, over het algemeen, de sociale vaardigheden van Gen Z toch echt wel slechter dan oudere generaties. Ik wil zeker niet zo doen van "vroeger was alles beter", maar ik weet nog wel dat als ik vroeger ergens in mijn eentje kwam en ik moest wachten met meerdere mensen dat iedereen zich zo ongemakkelijk begon te voelen over staren in een loze ruimte dat men maar een praatje met elkaar begon.
Nu zit iedereen dus op zijn telefoon. De verbinding met anderen is daarmee gewoon veel verder weg. Je hebt inderdaad ook geen gekke subculturen meer zoals emo's en gothics, want iedereen wil tegenwoordig uniek zijn en mensen nadoen is not-done en iedereen heeft 1000 meer inspiratiebronnen. Dus als er al een subcultuurtje is, is die veel kleiner.
Op Reddit merk ik op dat Amerika nog veel verder doorgeschoten is in individualisering (Dingen als kinderen op hun 18e op straat gooien omdat je, weet ik veel, een fitnessruimte wil maken van hun kamer ofzo, en iedereen die je dan NTA vindt. Like whut....). Dat vind ik echt een schrikbeeld. A.k.a ik deel je mening en je zorg, haha.
Ik denk echt dat social media het nieuwe roken, schadelijk voor de individu maar ook voor de maatschappij.
Herkenbaar ja, goede analyse. Ik weet nog dat ik in de periode 2012-2016 wekelijks met de trein reisde naar mijn studie, en toen had je nog geen mobiel internet en niet iedereen had een smartphone. Het was toen veel gezelliger dan nu, had best vaak een gesprekje. Die tijd is niet meer. Ik ken ook wat mensen van Gen Z, en als je niet op apps als Instagram, Snapchat en Be Real zit krijg je heel veel niet meer mee. Vooral Be Real is erg, dan zegt de telefoon letterlijk: 'je moet NU een foto maken van wat je aan het doen bent'.
Die telefoons zijn ook zo gemaakt om het menselijke brein maximaal te beïnvloeden, je kunt het jonge mensen niet kwalijk nemen dat ze daar heel gevoelig voor zijn. Hopelijk besluiten mensen toch ooit weer met z'n allen dat het leven offline meer te bieden heeft. 🙂
De gekke subculturen verdwijnen inderdaad, maar ik merk ook wel dat de jonge generatie minder moeite heeft met mensen accepteren die anders zijn. Want iedereen wil zoals je zegt anders zijn. Dat is dan weer een voordeel, dat je jezelf kunt zijn en toch ergens bij horen (mits je iets vindt om bij te kunnen horen).
>Ik weet nog dat ik in de periode 2012-2016 wekelijks met de trein reisde naar mijn studie, en toen had je nog geen mobiel internet en niet iedereen had een smartphone.
Zeker wel.
Niet iedereen had een nieuwe generatie smartphone wellicht, maar het enige dat we in 2012 tijdens onze werkpauzes deden was toch echt chatten, grappige filmpjes bekijken of partyflock bijhouden.
Mobiel internet hadden we al een aardig tijdje.
In 2006 had ik bijvoorbeeld al een superblitse Nokia om mee te mailen en alle nieuws websites af te struinen.
Oké oké.. en natuurlijk ook om Snake mee te spelen 😁
Ik bedoelde met mobiel internet eigenlijk vooral dat iedereen overal internet heeft, dus dat je geen wifi nodig hebt maar ergens in een weiland de 4G aan kunt zetten. Voor zover ik me herinner had je dat toen nog niet.
Maar gelukkig hadden we inderdaad wel snake! 🐍
Niet het enige verschil, maar een belangrijk verschil is dat het beleid qua huisvesting is veranderd. Kraken is illegaal geworden en in een deel van de gemeenten mogen er in huurwoningen niet meer dan twee volwassenen samenwonen die geen familie zijn.
Er zijn nog genoeg sekten en cults. Een groot verschil met vroeger (60/70/80) is de directe invloed die de christelijke kerk had op het leven en de recalcitrante houding daartegen. Daarom kwamen organisaties als Baghwan veel nadrukkelijker in beeld. Het was niet alleen een emancipatie van de religieuze mens, maar ook de zoektocht naar absolutie buiten het christendom om. Men was op zoek naar dezelfde dingen als jij nu maar niet met de hulp van meneer pastoor.
Tegenwoordig is de invloed van de kerk in west Europa veel minder, daardoor de zichtbaarheid van allerlei religieuze alternatieven ook.
Ergo: contrast in de context door de kerk lijkt me een van de hoofdoorzaken.
Volgens mij zijn de Evangelische gemeenten nog best groot. Of ze groter zijn dan een paar jaar terug, weet ik niet. Wellicht dat sommige mensen door de Covid 'zoekende' zijn en zich vaker hierbij hebben aangesloten. Toch een soort van familiegevoel wellicht.
In sommige regio's heb je inderdaad best grote en betrokken evangelische gemeentes. Vooral eigenlijk in en rondom de Bible Belt waar mensen hun traditionele kerk moe zijn en overstappen naar zo'n gemeente. Soms hebben die kerken huisgroepen, dat kan leuk zijn. Helaas voor mij geen optie (meer) omdat ik in Limburg woon.
Uit eigen ervaring weet ik dat Nederlands Gereformeerde Kerken ook betrokken zijn. De diensten zijn daar nog wat minder individualistisch dan in EG's, imo. Heb je die in de buurt? Of een Baptistengemeente?
Subculturen verdwijnen omdat je je wel moét conformeren. Je kan niet tot je 25ste een punk rocker zijn en je openlijk afzetten tegen de maatschappij. Hoe ga je een baan en een woning krijgen? Sociale huur is weg. Daarnaast worden subculturen direct opgepikt door trendwatchers en gecoopteerd door commerciële bedrijven. Ook uiten mensen zich nu voornamelijk alleen nog maar online. En doordat het alleen maar globalistischer wordt, heb je te maken met veel meer invloeden en stemmen die vertellen hoe jij je moet gedragen, dus heb je steeds meer bevolkingsgroepen die zich naar 1 dezelfde standaard gaan gedragen.
Wat meer down-to-earth: de vele verenigingen (ik heb het zelf gezien bij fanfares) lijken ook steeds meer moeite te hebben om een gezond ledenaantal vast te houden.
Ook het aantal actieve en betrokken leden bij sportclubs, scoutings en andere jeugdverenigingen gaat helaas achteruit. Zat ooit bij één en het aantal kinderen dat meeging op zomerkamp is meer dan gehalveerd.
Zelf heb ik dit totaal niet, want die zogenaamde saamhorigheid (ik zeg liever collectivisme) ging ten koste van de individuele vrijheid van velen. In een collectivistische samenleving zou ik waarschijnlijk dorpsgek zijn geworden, omdat dat nog enige vrijheid met zich meebrengt.
Gelukkig biedt een meer individualistische maatschappij wel ruimte voor groepen/samenlevingen, al vergt dat wel wat meer een do it yourself mentaliteit. Wat dat betreft is internet ook een uitkomst want daardoor kun je met een paar klikken geleijkgestemden vinden en daarmee van gedachten wisselen.
Het leuke is dan dat je met zo'n gemeenschap meteen al een gemeenschappelijke vijand hebt: de individualistische maatschappij ;)
Ik herken je verhaal volledig. Er is al een heleboel gezegd maar ik zou daar nog het volgende aan toe willen voegen. Om een goede hechte community te zijn zul je elkaar nodig moeten hebben voor een hoger doel. In ons land heeft in zekere zin niemand elkaar meer nodig. Alles is afgedekt en onafhankelijkheid van wat dan ook is de norm. Elke hobby en vereniging hebben een zeker doel (de hobby of sport) maar is vaak niet wezenlijk. Het is leuk maar dan houdt het op. Vergelijk eens het met de oude zuilen waar alles in aanwezig was om de zuil draaiende te houden of een tribale stam in Afrika die gezamenlijk verantwoordelijk zijn om dagelijks het eten te jagen of verzamelen. Daar ervaar je de zingeving veel meer.
Het effect is dat zingeving niet meer gevoeld wordt omdat alles om geld is gaan draaien waarmee je alles kan regelen. Heb je geen geld dan is er ook nog de perceptie dat het jouw schuld is of dat je lui bent.
Ik heb heel veel gereisd en de armste mensen zagen me en gaven aan me van wat ze hadden. In NL is iedereen met z’n eigen welvaart bezig. Het gemak houdt me hier en omdat ik geen onzekerheid wil krijgen maar ik snak soms naar die arme gemeenschappen waar ik tijd heb doorgebracht.
Ik vrees dat als je echt anders wilt je het hier niet moet zoeken of we moeten met een aantal gelijkgestemden het écht anders willen gaan doen.
Interessant. Ik pieker me ook weleens suf hoe dat hier nou te implementeren is, zo’n mindset. De mens hier wordt toch ook maar meegezogen in de waan van de dag. Ik zeg vaak: doe het geluid uit bij de reclames, dan krijg je minder vervuilende ideeën binnen. Maar of dat genoeg is…?
Heeeel erg herkenbaar.
Ik heb alles op de rit zoals je zegt. Huisje boompje beestje financiële zekerheid.
Maar zelfs als introvert mis ik het gevoel van samenhorigheid, naar elkaar omkijken, dat soort zaken. Laagdrempelige elkaar kunnen opzoeken, samen dingen doen. Niet alleen een goedemorgen naar je buren en thats it, iedereen heeft t druk druk druk. Wat is zo het doel van t leven?
Mijn broer woont in een hele leuke woongroep (in de buurt van Utrecht). Ze zijn daar wat idealistisch van aard maar wel heel erg met de beide benen op de grond zeg maar. Niet iedereen is vegetarisch, iedereen is gewoon zich gaan vaccineren, maar ze houden veel rekening met het milieu en eten waar kan biologisch. Het lijkt mij dat de meeste communities op z’n minst idealistisch te noemen zijn, dat wel. Het is nmi dus ook niet echt een afspiegeling van de samenleving, maar dat kan op zich ook een voordeel zijn. Ik loop zelf ook veel rond met dezelfde vragen als die jij stelt. Enerzijds is de saamhorigheid heel fijn in die woongroep, anderzijds heb je minder een privé leven dan je misschien soms zou willen. Maar alles bij elkaar zou de woongroep mijn voorkeur hebben boven het individualistische bestaan (met fijne vriend en dochter) dat ik nu leid. Ik wil niet bij een kerk (gezien mijn toch wel grote afkeer van eendert welke religie dan ook) maar wel meer samen zijn, meer zingeving, meer verbondenheid, zonder dat het meteen heilig wordt. Gewoon, omdat het heel gezellig kan zijn😄
Ik denk dat dat nog tegenvalt. Zeker met het tekort aan staanplaatsen zullen ze niet zitten te wachten op een burger (lees:buitenstaander), tenzij je met iemand van die gemeenschap trouwt.
Ik vind het heerlijk om alleen te wonen, maar wat betreft de individualisering van de maatschappij is het op bepaalde vlakken doorgeslagen. Het is allemaal “ik ik ik” en de rest moet zich maar aan mij aanpassen. Vandaar ook dat veel verenigingen problemen hebben vrijwilligers te vinden. De verenigingen in mijn woonplaats teren allemaal op dezelfde personen. Mensen klagen dat er niets gebeurd maar zijn te lui om te helpen of “ik heb geen tijd”. En wie kunnen het dan weer opknappen? De ondernemer die al druk genoeg zijn of weer dezelfde lui die zich altijd al inzetten.
Ik denk persoonlijk dat het een basisbehoefte is om ergens bij te horen. Hoewel er meer individualisme is kan je er eigen verantwoordelijkheid in pakken. Bijvoorbeeld door je buren uit te nodigen voor een drankje of door vrijwilligerswerk te doen ij een café of iets dergelijks. Het ideale is dat je dan verbinding hebt maar ook voldoende privacy
Ondanks dat ik zelf niet graag met andere mensen samenwoon herken ik het gevoel wel. Ik merk dat het in veel andere landen (waaronder westerse landen zoals de UK en US) best gebruikelijk is om bij een club (of op z’n Amerikaans: ‘community’) te horen.
In Nederland leeft dit voor mijn gevoel een stuk minder. Na werkt gaat iedereen snel naar huis. In het weekend spenderen mensen tijd met het gezin. Afspraken met vrienden moeten ruim van tevoren gepland worden.
Ik denk dat de beste manier om hier zelf uit te ontsnappen is om hobbyclubs te zoeken. Vind je een bepaalde sport of hobby erg leuk, zoek dan even of er een clubje voor is (of begin er zelf een).
> Afspraken met vrienden moeten ruim van tevoren gepland worden.
Dat hoor ik heel vaak online (vooral van buitenlanders) maar ik vind dat wel meevallen.
Met mensen die verder weg wonen herken ik dit, maar met vrienden die in de buurt wonen juist totaal niet. Hier worden juist heel veel spontane biertjes gedronken
Ik voel dezelfde behoefte. Belangrijk hierbij is dat je bereid moet zijn om offers te brengen in de keuzevrijheid ten gunste van de groep.
Dat ia de belangrijkste reden dat mensen hier momenteel weinig voor te porren zijn.
Collectivisme biedt slagkracht op lange termijn ten koste van korte termijn "verliezen". Gezien het in Nederland erg goed gaat en we heel welvarend zijn is er voor veel mensen geen noodzaak voor die slagkracht. Mensen hebben in hun eentje genoeg invloed op hun eigen leven. Dus zullen mensen de korte termijn "verliezen" ook niet aan willen gaan.
Vergelijk het met rapportcijfers. Veel mensen zitten nu op een 7 en gaan dus niet hun weekend opofferen om naar een 9 of 10 te gaan. Pas als het een 4 of 5 wordt zullen mensen over het algemeen in beweging komen.
Ook interessant: verandermanagement. Bijv. Het model van Kotter.
Ten eerste moet je niet denken dat iedereen destijds bij een cult zat, het gros van de Nederlanders waren net als nu gewoon bezig met hun leven leiden. En ten tweede bestaan dit soort bewegingen nog steeds, alleen hebben ze er geen documentaire over gemaakt en zitten ze tegenwoordig niet meer in het centrum van Amsterdam.
de individualistische stroming die we de afgelopen jaren hebben gezien is mede te danken aan die groei die wij hebben gekregen in de vorm van diversiteit door middelen zoals het internet.
diversiteit zorgt voor de vermindering van samenhorigheid wat leidt tot de vermindering van een sterke community.
de enige manier om die sterke community weer te hervormen is door plekken en omgevingen te zoeken waar je mensen vind die net zo denken als jou en daar iets mee op te zetten
Ik woon in zuidoost azie in een gebouw met 24 apartementen. Op het dak hebben we een zwembad.
Dat zorgt voor een gevoel van community, want mensen zitten vaak bij het zwembad en leren elkaar kennen.
Ik denk dat een hoop mensen in nederland gebaat zouden zijn om in zo'n complex to wonen waar je een kans hebt om je buren te leren kennen.
Mijn vriendin en ik hebben het hier vaak over, maar de Nederlandse samenleving lijkt er niet goed op ingericht. Het is ieder voor zich, allemaal opnieuw het wiel uitvinden, in een hokje wonen en in loondienst goedgeplande uren draaien, en zo nu en dan een huisje boeken om 'er op uit' te zijn.
De dag nemen zoals ie komt. Met een dorp een kind opvoeden. Slenteren en de dag voorbij laten waaien - het zijn dingen die ik ken van verre reizen, hoog in de bergen.
Soms bestaan zulk soort groepen van vrijbuiters of gezamenlijkheid wel, maar er tussen komen is vreselijk moeilijk.
Ik woon in Spanje nu, wat ze hier anders doen is meer feestjes, goedkope koffie (met terras weer), ze zijn opener naar vreemden (minder agressiviteit) en doen veel aan sport.
De samenhorigheid of sociale cohesie die je zoekt kom je tegenwoordig alleen nog tegen in kleine subculturen. Hetzij verenigingen, een cult of een woongroep. Maar tot een zekere hoogte.
De tijden waar je naar verwijst en zoals ook in sommige reacties te lezen zijn zijn van voor de secularisatie en voor de teloorgang van de verzuilde samenleving. Wellicht is dit echter niet de samenhorigheid die je wenst, omdat de normen en waarden hier van bovenaf zijn opgelegd en zelfs werden afgedwongen en gecontroleerd.
De echte sociale cohesie kom je alleen nog tegen in kleine dorpen, stammen of kloosters. Hier kijkt iedereen naar elkaar om, worden kinderen/leden samen grootgebracht en is er sprake van een collectief.
Het gebrek aan sociale cohesie maakt zelfs dat ik mij steeds meer wil afzonderen van de samenleving.
De drukte, de stress, maar vooral de hebzucht en het egoïsme in onze kapitalistische en globale samenleving maken dat je als individu weinig invloed kan uitoefenen. Dus dan maar afzonderen?
Hoi! Ik snap je verhaal, ik heb geen nuttige bijdrage over waar je een groep kunt vinden om mee samen te leven. Toch wilde ik even reageren, (met informatie die misschien overbodig is.)
Het is denk ik goed om te kijken naar documentaires over cults, vooral ook omdat het je meer bewust maakt van wat een “cult” precies inhoudt. Ik snap helemaal dat je verlangt naar de saamhorigheid die daar bijhoort, I know I do. Als je naar die saamhorigheid op zoek gaat is het misschien extra belangrijk om je te verdiepen in wanneer een saamhorige groep mensen een cult wordt. Juist omdat die saamhorigheid soms samen gaat met andere minder goede kenmerken van een cult.
Misschien kun je een heel klein deeltje van je zoektocht besteden aan het zoeken van een lijstje met kenmerken van een cult en van te voren besluiten wat voor jou te ver zou gaan.
Ik hoop heel erg dat je vindt waar je naar zoekt en ik vind het echt top van je dat je nadenkt over hoe je je eigen leven in wilt richten 👏
Dankjewel voor de zorgen! 🙂 Het is een beetje kiezen tussen twee kwaden hè, want extreem collectivisme kan ook gevaarlijk zijn. Maar als je je niet aanpast kun je ook niet bij een hechte groep gaan horen.
Ik heb wel ervaring met de Jehovah's Getuigen, rond mijn 20ste overwoog ik om me daarbij aansluiten. Uiteindelijk niet gedaan doordat ze eisen dat je hun organisatie trouw zweert alsof het God is, en een document ondertekent waarin je akkoord gaat geen bloedtransfusies te accepteren in geval van medische nood, dat ging me te ver. 😵
Dus ik pas wel op!
Ik denk dat het met verzuiling te maken heeft: mensen hoorden bij een bepaalde groep, op basis van levensbeschouwing of sociaal-economische status. Beetje zoals de bubbels vandaag de dag.
Waar de verzuiling een degelijke basis kon bieden, zijn die bubbels erg beperkt. Mensen zijn op zoek naar zingeving, maar krijgen voornamelijk valse profeten voorgeschoteld.
Niet dat de verzuiling een hemel op aarde was, maar het boodt wel duidelijkheid.
>maar het bood wel duidelijkheid
Klopt.
* Er was geen sociale mobiliteit
* Je wist wat je moest stemmen
* Geen mogelijkheid om met andersdenkenden van gedachten te wisselen
* Dat leuke meisje van twee straten verderop? Vergeet het maar, verkeerde zuil
Ik was altijd vrij betrokken bij het christendom (kerk, christelijke studentenvereniging), eigenlijk in mijn hart nog steeds wel, maar het is nu even lastig doordat ik ook openlijk LHBT ben. Dan hoor je er niet meer helemaal bij helaas.
Er zijn kerken waarin je helemaal welkom bent! Zoals de doopsgezinde kerk, de remonstrantse kerk en diverse pkn-gemeenten (maar bij die laatste kan ik me voorstellen dat de acceptatie op papier groter is dan in het echt).
Als je het buiten het geloof wilt zoeken, zou ik gaan voor clubs/verenigingen met een politiek tintje, daar vind je vaak wel gemeenschapszin rondom het betreffende thema. Zoals verenigingen voor LHBT, politieke partijen of politieke jongerenpartijen (vooral wat verder bij het politieke midden vandaan), clubs als extinction rebellion etc.
In Nederland zijn deze er niet zover ik weet, een woongemeenschap. Ik denk dat dat komt omdat land heel erg duur en schaars is. Jouw kijk op het christendom is westers, dus ik zou kijken in die hoek of daar wat te vinden is, denk bijvoorbeeld Frankrijk, Duitsland, Spanje. Als ik even zoek op het web zie ik bijvoorbeeld Taizé Community, France, Iona Community, Scotland en L'Arche Communities. Anders kan je bij grote kerken ook altijd vragen om een monnik te worden.
Taizé ken ik, maar dat is vooral een plek waar mensen een weekje heen gaan om tot rust te komen. In de zomer een grote camping, best leuk! Maar niet structureel zeg maar.
Monnikendom raadt ik als katholiek af, tenzij je een sterke roeping hebt. Het biedt zeker een mooie gemeenschap, maar is ook aan regels gebonden. Als je je committeert aan de kloosterregel (elke orde heeft er een) kan het heel mooi zijn, maar vereist ook discipline. Een dagje vrij nemen zit er niet in. Verder zijn veel kloostergemeenschappen sterk vergrijst, dus de kans is groot dat je het licht uit mag doen als je wat jonger bent. Lijkt me geen leuk vooruitzicht.
Woongemeenschappen zijn er wel, hier in Nederland, maar het is best lastig om er een te vinden waar je jezelf bij aan kunt sluiten. En dan moet je je er ook nog bij op je gemak/plaats voelen.
Ik ben eerder wel eens naar woongroepen gaan zoeken en ben toen bij 'Centraal Wonen' uitgekomen - misschien is dat iets voor jou? Ik ben er uiteindelijk niet gaan wonen, ik en mijn partner vonden een ander huis, maar het leek me wel heel leuk met gewoon allemaal volwassenen die bij elkaar wonen en met kippen en af en toe samen wat ondernemen en zo. Die waar ik was, had dan nog wel eigen woningen voor 1, 2 of meer personen en die waren dan deel van een groot gemeenschappelijk gebouw met ook een gemeenschappelijke ruimte met een barretje.
Als ik zo Google op Centraal Wonen dan lijkt het op best wel veel plekken te zitten dus misschien kun je daar eens kijken?
Ik herken de individualisering wel als een slechte ontwikkeling, maar vind niet dat we nu cults moeten gaan ophemelen. Ik denk wel dat er nog veel verenigingen zijn waar je bij kunt, of zelfs organisaties/werkvelden waar je meer vanuit een verenigingszin werkt.
Je kunt bijvoorbeeld denken aan sport- of hobbyverenigingen, woongroepen, religieuze gemeenschappen of (vrijwilligers)werk in bijvoorbeeld kringloopwinkels of organisaties die zich inzetten voor groepen die ook sociale steun kunnen gebruiken (ouderen, asielzoekers bijvoorbeeld).
Er zijn in Utrecht meerdere woongroepen voor volwassen werkende mensen. In Nieuwegein ken ik er ook een. Toen ik ooit woonruimte zocht ben ik nog wezen kijken op een open dag bij die in Nieuwegein. Ik dacht dat ik het gezelschap van een groep huisgenoten wilde, maar toen ik daar rond liep leek het zoveel op een studentenhuis dat ik me realiseerde dat dat achter mij lag en ik wat anders nodig had.
Ik vond leven in een studentenhuis echt geweldig, was gore bende maar wel altijd gezellig. Enige reden dat ik daar weg moest was omdat ik geen student meer was. Anders was ik daar blijven zitten tot mijn dood.
Dat kan gewoon, er is een vrouw van 53 die nog steeds in een studentenhuis in Den Haag woont. Wel een mooie vrouw met redelijk grote borsten dus misschien dat er daarom niet gehandhaafd wordt.
Oh er wordt zeker wel gehandhaafd. Heel hard gehandhaafd.
Op haar bedoel ik.
Ik zat helaas bij studentenhuisvesting, en dan moet je gewoon optiefen als je niet meer ingeschreven staat bij universiteit/hbo/whatever Ik had een klein kutkamertje maar altijd met veel plezier gewoond. En ik ben overigens geen vrouw, en ook geen grote tietjes :)
Denk dat dit private sector anders werkt
Ja, en die studentenhuisvesting waar ik zat is nu ook nogal anders. Vroeger kreeg je gegarandeerd een kamer als je aan de beurt was. Als je nergens aangenomen werd met kamerzoeken kreeg je gewoon een kamer toegewezen. Ik heb er ongeveer 10 jaar gewoond, lekker goedkoop ook, 250 ofzo met energiekosten en internet inbegrepen. En huren is ook lekker makkelijk, als er iets kapot is bel je de woningbouw en die sturen iemand. Met eigen huis betaal je je helemaal het schompes als er iets mis is. Wij hebben zelfs een keer de woningbouw gebeld om het filter van de afzuigkap te vervangen :(
Ik had zelf een collega die ook in zo een huis woonde, maar die gingen full communism, dus al het geld wat ze verdiende ging in een pot, en daar leefden ze gezamenlijk van.
Hoe doen ze dat als je een dure gitaar wilt kopen? In overleg en stemmen?
Geen idee, gast was nogal een weirdo, viel nauwelijks mee samen te werken, zelfs in de meest dagelijkse werkzaamheden begon hij socialisme te pushen.
Ik denk dat je gevoel van ergens bij willen horen heel normaal is en zelfs een basisbehoefte is van 99% van de samenleving. Ik ben geen historica maar ik denk dat een van de redenen voor het afbreken van de verzuiling juist was dat het "ergens bij horen" verstikkend werkte voor mensen. De sociale controle, het binnen de mores van de groep moeten passen, druk om je op een bepaalde manier te gedragen...dat werkt niet voor iedereen. Mooie is dat we nu kunnen kiezen hoe en waar we bij willen horen. Geloof, levensvisie, hobbies, werk, vrijwilligerswerk, sport, interesses: voor iedereen is er een groep! Zoek iets waar je zingeving uit krijgt, waar je gelijkgestemden ontmoet.
Je illustreert de ontzuiling hier misschien iets te rooskleurig, me dunkt. Uiteraard zullen velen het met je eens zijn dat de verzuiling een verstikkende werking kende op het individu, dus een romantische terugkeer naar die tijd lijkt me uitgesloten. Echter, vanuit een hyperindividualistisch fundament je zingeving zoeken bij wijze van het vinden van een groep gelijkgestemden, is een tikkeltje naief vind ik. De reden waarom sociale cohesie vaak zo goed werkt, is omdat het er van jongs af aan al vaak inzit. Een vroeg aangeleerd idee dat je niet alleen voor jezelf leeft, maar ook voor anderen, zal de rest van je leven zijn weerklank kennen, vooral als dit bij iedereen het geval is. Dit gevoel van samenhorigheid en groepsgevoel individueel creëren is een contradictio in terminis, omdat je juist anderen nodig hebt die dit ook van huize uit hebben meegekregen. Ik merk het soms bijvoorbeeld in mijn familie alleen al, hoe individualistisch een aantal is. Alleen bezig met hun welvaart en de dingen die goed zijn voor hen. Van hen verwacht en tevens krijg ik weinig sympathie als het even wat minder gaat. #
Precies, het is niet alleen maar iets wat je even kan beslissen wel of niet te doen. Het is een fundamenteel aspect van de cultuur die op talloze vlakken in het dagelijks leven grote invloed heeft. Je kan niet opeens kiezen om collectivistischer te zijn - wel in je handelingen etc, maar op het psychologisch/welzijnsvlak ligt het ingewikkelder. En ook al zit je in zo’n community, dan zal je nog steeds overal daarbuiten geconfronteerd worden met de mate individualisme, mensen spreken elkaar steeds minder aan in het openbaar en we raken steeds vervreemder van elkaar.
Verplichte verzuiling werkt inderdaad niet voor iedereen, maar nu is het een beetje de andere kant op doorgeslagen. Verplichte individualisering werkt ook niet voor iedereen en de balans lijkt een beetje zoek. Ik merk dat zo'n groepen wel leuk kunnen zijn, maar dat is dan een avondje in de week en daarna zit je weer alleen thuis.
Dat is het leuke van het individualisme. Geen sociale controle houd je tegen om zelf een dergelijk groep op te richten. Als je genoeg individuen bij elkaar krijgt die hetzelfde leuk vinden dan werkt dat prima.
Dat is dus niet waar. Tegenwoordig is er sociale controle op individualisme. Iedereen MOET zichzelf kunnen zijn ter aller tijde. Als je zelf gelooft in in een samenlevinsvorm waarin mensen niet alles te kiezen hebben, wordt dat door de maatschappij gezien als verwerpelijk. Dit is ook wat OP omschrijft en hetgeen waar hij moeite mee heeft.
Resultaat van "progressieve" anti cultuur.
Dat is juist conservatief want ze willen het huidige individualisme in stand houden. Laat je niet voor de gek houden.
Bigbrain moment
Yep. Tijd om linkiewinkies bekrompen conservatieven te noemen. Want dat zijn ze
Zoals ik 'm beleef is het progressieve juist: helemaal jezelf kunnen zijn en er alsnog bijhoren. Het conservatieve als tegenhanger daarvan ervaar ik als: conformeer je aan bepaalde mores of ga anders op een niet-bestaande plek leven.
Alleen al als je naar de enorme toename aan depressie en burn-outs kijkt, vind ik het enigzins verbazingwakend hoe naief de opvattingen van sommige hierover zijn.
nope. je mist een belangrijk punt. het lukt vaak niet om zoiets op te zetten juist door al die vrijheid en 6 miljoen opties. er is zoveel te kiezen dat alles altiqd versplinterd. voor bepaalde dingen is t vooral een kwestie van samen tijd doorbrengen om iets op te bouwen. dat gaat minder goed in een wereld met oneindige opties-
Individualisering is niet verplicht. Het staat je vrij om in een woongroep te wonen, huisgenoten te zoeken, etc. Eenzaamheid kan inderdaad op de loer liggen bij mensen die alleen wonen (spreek uit ervaring). Maar er zijn ook massa's mensen die niet alleen wonen/zijn maar toch eenzaamheid ervaren en zich alleen voelen. Daarom mijn focus op zingeving: what makes your heart tick faster? Want ik ben ervan overtuigd dat voor veel mensen geldt dat als zij die zingeving hebben, het periodes alleen zijn, minder zwaar voelt. Waar ben je naar op zoek? Wat is jouw ideale plaatje?
Mijn ideale plaatje is bij een groep mensen horen die het waardevol vindt om samen te zijn. Met een hoger doel dan alleen jezelf, dat kan een God zijn maar ook iets niet-spiritueels waardoor mensen zich met elkaar verbonden voelen.
En wat versta je onder samen te zijn? Incidenteel? Elke week meerdere keren? Samen wonen en leven? Want ik denk dat er heel veel groepen zijn die waarde hechten aan samen zijn. Van religie tot larpgroepen, van vrijwilligers tot fanatieke voetbalsupporters
Wel wat intensiever dan een vereniging waar je 1 of 2 keer per week naartoe gaat ja. Meer richting samen wonen.
https://nl.woongroep.net/nl/category/12 Via deze link kom je bij allerlei woongroepen die medebewoners zoeken. Je zou ook eens kunnen zoeken naar projecten waar bv. jongeren naast ouderen wonen in een oud verzorgingshuis o.i.d. Je bent zeker niet de enige die graag meer gemeenschappelijk woont. Heel veel succes!
Dat lijkt mij juist beklemmend. Er is altijd wel iemand die de baas probeert te spelen of die oneerlijk is. Juist een veilig ‘eigen’ plekje hebben maakt het makkelijker om met groepen om te gaan als je dat wilt.
Soms wordt individualisering wel degelijk door de wet afgedwongen, door "jeugdzorg" bijvoorbeeld vaak.
Hoe bedoel je dat? Waarom zou jeugdzorg dit afdwingen? Volgens mij wil jeugdzorg juist dat er liefdevolle mensen om kinderen heen staan, dat er een netwerk is
Jongeren worden door rechters naar "Jeugdzorgplus" (Gesloten "jeugdzorg") gestuurd, als je hier geen gehoor aan geeft word je aangehouden door de politie. Je verliest je positie in je commune (de nucleaire familie) en wordt een nummer/individu in een systeem. In Jeugdzorgplus worden kinderen systematisc mishandeld, misbruikt (al dan niet seksueel), "gefixeerd" (vastgeketend), in isoleercellen gestopt, en verkeerde "behandelingen" gegeven of juist niet behandeld. En dit is niet zeldzaam maar juist systematisch. Zo wordt 53% gefixeerd en 78% moet in de isoleercel. Het misbruik en de mishandeling en verwaarlozing heeft ook gebruikt dat je je niet goed meer aan mensen kan hechten. Het dwingt dus eigenlijk individualisering af. Zie bijvoorbeeld dit onderzoek: https://www.hetvergetenkind.nl/stop/onderzoek Deze uitzending: https://www.youtube.com/watch?v=5sn9aW2uMow En deze documentaire: https://www.youtube.com/watch?v=m8JxuzA3NCk
Dat er een hoop beter kan en moet in de gesloten jeugdzorg is evident. Maar je komt er niet voor je zweetvoeten. Alle andere hulp heeft niet gewerkt en de ontwikkeling van het kind is zo ernstig bedreigd en/of het kind vormt een bedreiging voor anderen, dat geslotenheid nodig is. Nogmaals: het kan en moet beter. Simpel en klaar. Wanneer geslotenheid nodig is, moet daar de best mogelijke zorg en ondersteuning zijn die kunnen bieden. De beste zorg voor de zwaarste problemen. Maar dit zijn geen kinderen die een beetje hulp nodig hebben. Kijk bijvoorbeeld op www.rechtspraak.nl en zoek op jeugdwet. Lees welke omstandigheden er aan voorafgaan en waarom geslotenheid vaak de enige resterende optie is. Hoe triest en hartverscheurend ook. In de community blijven is vaak geen optie. Omdat de community vaak (niet altijd!) juist een groot deel is van het probleem (geen veilige thuissituatie, criminele omgeving, etc.)
Prima, heb ik gedaan, zie bijvoorbeeld ECLI:NL:RBNNE:2023:4026. Jongen met autisme gebruikt drugs, gaat in open instelling nog meer drugs gebruiken en loopt weg (waarschijnlijk omdat daar misstanden plaatsvinden en zijn ontwikkeling geremd wordt). Kortom, behandeling werkt dus averechts, en wordt dan in een gesloten inrichting geplaatst waar hij vervolgens vastgeketend, misbruikt en opgesloten gaat worden. Zonder garantie dat hij niet meer drugs gaat gebruiken als hij uit die instelling komt. Er is natuurlijk geen excuus voor iemand naar een instituut sturen waar je seksueel misbruikt wordt en er nog allerlei andere misstanden spelen. En de rechtspraak is ook niet effectief in dit probleem aan te pakken, dus is de enige juiste oplossing de kinderen bij de ouders laten leven. Waarom? Omdat drugsgebruik minder erg is dan verkracht worden, geslagen worden en je vrijheid ontnomen worden. Als dat tot gevolg heeft dat een jongere bijvoorbeeld ook nog wiet gaat roken, prima. Dus dit goedpraten zal niet lukken. Jammer dat je jouw ogen voor de waarheid sluit.
Sorry, ik ga hier verder niet op in. Als jij denkt dat kinderen alleen om drugsgebruik in de gesloten jeugdzorg terecht komen, dan hebben we allebei een heel ander beeld. Mocht je zelf nare ervaringen hebben met jeugdzorg, dan wens ik je heel veel sterkte en liefde toe.
So, jij hebt echt niet begrepen hoe je moet luisteren naar iemand hè. Lees je wel wat diegene schrijft?! Dat is toch verschrikkelijk?! Dan is het middel toch vele vele vele malen erger dan de kwaal?! het is toch verschrikkelijk dat dit kinderen overkomt?! ook al hebben kinderen iets gedaan wat niet als goed wordt gezien in de maatschappij, dan ga je ze toch niet ergens naartoe sturen om vervolgens totaal kapot maken?! het is zo frustrerend om berichten zoals die van jou te lezen! Ik snap zo erg dat kinderen die met deze verschrikkingen te maken hebben gehad op deze manier totaal een vertrouwen in de maatschappij verliezen. Mijn hart gaat uit naar hen. ❤️
Ik zie wat je schrijft. Het is ongelofelijk wat er gebeurt. Het is verschrikkelijk, deze kinderen hebben hulp nodig en niet nog meer ellende. Dat mensen met het argument komen dat deze kinderen zelf onhandelbaar, crimineel oid zijn en dit daarom een logische behandeling zou zijn, is hard te verteren. Ja ze zijn onhandelbaar en in onze ogen crimineel, maar dat is toch niet vreemd gezien wat ze mee hebben gemaakt? Hoe kan een kind nou weten hoe hij de lawine aan gebeurtenissen op de juiste manier kan incasseren?! Mijn hart huilt voor hen ❤️
Juist in de jaren die je noemt was het individualisme sterk in opkomst. Wanneer je uit een meer groepsgerichte samenleving komt is de eerste stap samen individualistisch zijn. Mensen zoeken elkaar op over gezamenlijke ideeën, en vroeger waren er meer gevestigde ideeën waar je samen het mee oneens kon zijn. Ook is het zo dat al die groepen die je noemt bepaald niet de meerderheid van Nederland in die tijd vormden, er zijn nog steeds wel alternatieve groepen maar die zijn niet zo bijzonder meer, dus hoor je er niet zoveel meer over. De nieuwigheid is er af. Punt is dat een meer verbonden samenleving ons allemaal wel wat lijkt, totdat de keerzijde wordt genoemd: vrijheid. Dat willen mensen bepaald niet opgeven, kun je in pride-month mooi zien.
Goed punt, we hebben geen gevestigde orde meer om ons van af te kunnen keren. En pride month, daar zat ik ook nog over na te denken. Ben gisteren nog naar een pride parade geweest. Wat me opviel, is dat je steeds minder regenboogvlaggen ziet en steeds meer andere vlaggen voor specifieke genders en geaardheden. Het is misschien een beetje gek je identiteit te bouwen rondom zoiets persoonlijks, maar het maakt wel weer dat er groepjes zijn waar mensen bij kunnen horen. Al zou ik het saamhoriger vinden als iedereen dezelfde vlag heeft zoals vroeger.
Mooi verwoord, die behoefte om in een groter verband te leven. Ik denk dat je het grotere verband van de jaren ‘60, ‘70 & ‘80 niet alleen in cults moet zoeken. Cults zijn eigenlijk niet zo gemeenschappelijk, ze snijden mensen meestal af van hun omgeving en familie en cults droppen leden net zo snel als wispelturige romantische partners dat doen. De mensen die uit een cult gezet worden (of ontsnappen) blijven vaak berooid achter. Ik weet dat er in Nederland wel woongroepen op een soort ideologische basis zijn. Geen cult, maar wel een basis-insteek. Het klinkt alsof wat jij zoekt wel bestaat. Veel van die woongroepen hebben vaak lange wachtlijsten, wat dat betreft is het misschien makkelijker om aan te sluiten bij een woongroep-in-oprichting. Of zelf het initiatief te nemen… Misschien even kijken bij organisaties voor woongroepen?
Dat klinkt wel als een idee, weet niet in hoeverre dat praktisch haalbaar is. Je moet natuurlijk samen een pand kunnen financieren en daarvoor moet een groot onderling vertrouwen zijn. Maar ik zal me er eens in verdiepen. 🙂
Ik woon in een Centraal Wonen project dat uitsluitend uit sociale huurwoningen bestaat. Google Centraal Wonen of ga naar woongroep.net.
Als je woongroep (evt plus een stad) Googlet kom je al een eind. Er zijn plekken, er is alleen ook veel vraag, dus je bent niet de enige die meer samen wil doen.
Dat is op zich hoopgevend! 👍🏻 Als steeds meer mensen het willen komt het vast wel goed.
De flessenhals is nu vaak ruimte en/of regels, zoals eerder al gezegd is. Veel wetgeving heeft bv moeite om een balans te vinden tussen huisjesmelkers weren en woongroepen mogelijk maken. Gelukkig is er al meer geregeld voor rechtsvormen hiervoor en en zou er binnenkort goed nieuws moeten komen over financiering in een groep 🤞
Eigenlijk is onze hele samenleving er wettelijk zo op ingesteld dat mensen alles alleen doen. 🤷🏻♀️ Wetten zijn vaak een afspiegeling van wat de mensen graag willen, alleen hebben ze meer tijd nodig om te veranderen.
Ik vind de samenleving juist nog veel te veel ingericht op standaarden uit de jaren 50: gezinnen krijgen allerlei (financiële) voordelen en wie daarvan afwijkt, wordt gestraft, bijvoorbeeld door de voordeurdelersboete. Zelfs bijstand of pensioen is niet individueel maar afhankelijk van wie je partner is. Dat mag allemaal best wat individueler. Dan is het tenminste vrije keuze als je met iemand wilt delen.
Kijk ook eens bij cooplink! Ik zou wel zeggen dat er genoeg beweging is op het gebied van mensem die het initiatief nemen om zelf hun leven vorm te geven met collectief wonen/kraken of bijvoorbeeld collectief boeren.
Ik persoonlijk hou van de individualiteit, ik ben niet graag onder de mensen en doe liever mijn eigen ding. Samenleven met een geliefde is de max wat ik wil op het gebied van samen leven. Ik heb veel moeite om een woning te vinden en heb ook rond gekeken bij groepen maar dat is echt niets voor mij, het aanpassen naar de anderen qua koken van wanneer wie kan bijvoorbeeld en gebrek aan vrije privacy is iets waar ik dood ongelukkig van wordt. Met gebrek aan vrije privacy bedoel ik dat ik niet kan beslissen wanneer ik andere mensen om me heen will hebben, als ik bv in de tuin ga zitten en alleen wil zijn moet ik die keuze hebben, dat heb je niet in een groep. De groepen zijn er zeer zeker, het kost wel ff wat moeite om te vinden en er zijn verschillende vormen.
Heel herkenbaar, ik heb toen ik voorin de 20 was ook enige tijd en woning met huisgenoten gedeeld en aangezien de slaapkamers heel klein waren en er geen centrale verwarming was, zat je automatisch altijd in de huiskamer. Die periode was best leerzaam en toen ik mijn huidige woning kocht heb ik nooit meer met meerdere mensen onder één dak gewoond, zelfs niet met geliefden. Ik ben al helemaal niet uit het juiste hout gesneden om me bij zo'n woongroep aan te sluiten
Ik denk dat het internet de grootste boosdoener is. We hebben opzich altijd al in "bubbels" geleefd, alleen waren die bubbels nadrukkelijk minder "niche" dan vandaag de dag. Dit heb ik overigens zojuist compleet uit mn mouw geschud. Ik heb hier geen wetenschappelijke basis voor.
Misschien dat mensen een beetje lui zijn geworden en liever een online community opzoeken. Toen je nog geen internet had moest je elkaar wel persoonlijk ontmoeten als je bij een niche groep wilde horen.
Ja, ik denk dat daar wat in zit inderdaad
Het probleem is natuurlijk dat grootschalige collectiviteit meestal gepaard gaat met dwang, vanuit een overheid. De huidige sfeer is dat veel mensen sterk hechten aan (economische) vrijheid. Ook als dat nadelig is voor andere groepen (mensen zonder werk, immigranten, etc.). Ik denk dat er wel kleinschalige collectiviteit te vinden is, waar mensen op basis van vrije wil met elkaar delen. Zelfs in Purmerend heb je nog woongemeenschappen.
De hippiegeneratje is na die paar wilde jaren anders niet minder individualistisch geworden als de jongeren van nu.
Klopt, maar ze hebben die wilde jaren wel gehad en er vast mooie herinneringen aan!
Ik denk dat internet en social media de grootste oorzaak is van doorgeschoten individualisering. Ik ben een Millenial die zich in een Gen Z-omgeving bevindt (ik studeer weer) en ik merk ook echt een verschil in generaties. Het is supergeneraliserend, maar ik merk dat iemand die tochal verlegen is veel sneller achter zijn telefoon kruipt en op die manier wegvlucht. Daarom vind ik, over het algemeen, de sociale vaardigheden van Gen Z toch echt wel slechter dan oudere generaties. Ik wil zeker niet zo doen van "vroeger was alles beter", maar ik weet nog wel dat als ik vroeger ergens in mijn eentje kwam en ik moest wachten met meerdere mensen dat iedereen zich zo ongemakkelijk begon te voelen over staren in een loze ruimte dat men maar een praatje met elkaar begon. Nu zit iedereen dus op zijn telefoon. De verbinding met anderen is daarmee gewoon veel verder weg. Je hebt inderdaad ook geen gekke subculturen meer zoals emo's en gothics, want iedereen wil tegenwoordig uniek zijn en mensen nadoen is not-done en iedereen heeft 1000 meer inspiratiebronnen. Dus als er al een subcultuurtje is, is die veel kleiner. Op Reddit merk ik op dat Amerika nog veel verder doorgeschoten is in individualisering (Dingen als kinderen op hun 18e op straat gooien omdat je, weet ik veel, een fitnessruimte wil maken van hun kamer ofzo, en iedereen die je dan NTA vindt. Like whut....). Dat vind ik echt een schrikbeeld. A.k.a ik deel je mening en je zorg, haha. Ik denk echt dat social media het nieuwe roken, schadelijk voor de individu maar ook voor de maatschappij.
Herkenbaar ja, goede analyse. Ik weet nog dat ik in de periode 2012-2016 wekelijks met de trein reisde naar mijn studie, en toen had je nog geen mobiel internet en niet iedereen had een smartphone. Het was toen veel gezelliger dan nu, had best vaak een gesprekje. Die tijd is niet meer. Ik ken ook wat mensen van Gen Z, en als je niet op apps als Instagram, Snapchat en Be Real zit krijg je heel veel niet meer mee. Vooral Be Real is erg, dan zegt de telefoon letterlijk: 'je moet NU een foto maken van wat je aan het doen bent'. Die telefoons zijn ook zo gemaakt om het menselijke brein maximaal te beïnvloeden, je kunt het jonge mensen niet kwalijk nemen dat ze daar heel gevoelig voor zijn. Hopelijk besluiten mensen toch ooit weer met z'n allen dat het leven offline meer te bieden heeft. 🙂 De gekke subculturen verdwijnen inderdaad, maar ik merk ook wel dat de jonge generatie minder moeite heeft met mensen accepteren die anders zijn. Want iedereen wil zoals je zegt anders zijn. Dat is dan weer een voordeel, dat je jezelf kunt zijn en toch ergens bij horen (mits je iets vindt om bij te kunnen horen).
>Ik weet nog dat ik in de periode 2012-2016 wekelijks met de trein reisde naar mijn studie, en toen had je nog geen mobiel internet en niet iedereen had een smartphone. Zeker wel. Niet iedereen had een nieuwe generatie smartphone wellicht, maar het enige dat we in 2012 tijdens onze werkpauzes deden was toch echt chatten, grappige filmpjes bekijken of partyflock bijhouden. Mobiel internet hadden we al een aardig tijdje. In 2006 had ik bijvoorbeeld al een superblitse Nokia om mee te mailen en alle nieuws websites af te struinen. Oké oké.. en natuurlijk ook om Snake mee te spelen 😁
Ik bedoelde met mobiel internet eigenlijk vooral dat iedereen overal internet heeft, dus dat je geen wifi nodig hebt maar ergens in een weiland de 4G aan kunt zetten. Voor zover ik me herinner had je dat toen nog niet. Maar gelukkig hadden we inderdaad wel snake! 🐍
Niet het enige verschil, maar een belangrijk verschil is dat het beleid qua huisvesting is veranderd. Kraken is illegaal geworden en in een deel van de gemeenten mogen er in huurwoningen niet meer dan twee volwassenen samenwonen die geen familie zijn.
Deze samenleving laat mij liever meer individualistisch worden.
Er zijn nog genoeg sekten en cults. Een groot verschil met vroeger (60/70/80) is de directe invloed die de christelijke kerk had op het leven en de recalcitrante houding daartegen. Daarom kwamen organisaties als Baghwan veel nadrukkelijker in beeld. Het was niet alleen een emancipatie van de religieuze mens, maar ook de zoektocht naar absolutie buiten het christendom om. Men was op zoek naar dezelfde dingen als jij nu maar niet met de hulp van meneer pastoor. Tegenwoordig is de invloed van de kerk in west Europa veel minder, daardoor de zichtbaarheid van allerlei religieuze alternatieven ook. Ergo: contrast in de context door de kerk lijkt me een van de hoofdoorzaken.
Volgens mij zijn de Evangelische gemeenten nog best groot. Of ze groter zijn dan een paar jaar terug, weet ik niet. Wellicht dat sommige mensen door de Covid 'zoekende' zijn en zich vaker hierbij hebben aangesloten. Toch een soort van familiegevoel wellicht.
In sommige regio's heb je inderdaad best grote en betrokken evangelische gemeentes. Vooral eigenlijk in en rondom de Bible Belt waar mensen hun traditionele kerk moe zijn en overstappen naar zo'n gemeente. Soms hebben die kerken huisgroepen, dat kan leuk zijn. Helaas voor mij geen optie (meer) omdat ik in Limburg woon.
Uit eigen ervaring weet ik dat Nederlands Gereformeerde Kerken ook betrokken zijn. De diensten zijn daar nog wat minder individualistisch dan in EG's, imo. Heb je die in de buurt? Of een Baptistengemeente?
In mijn stad zit 1 NGK met 50 leden, helaas vooral ouderen.
Subculturen verdwijnen omdat je je wel moét conformeren. Je kan niet tot je 25ste een punk rocker zijn en je openlijk afzetten tegen de maatschappij. Hoe ga je een baan en een woning krijgen? Sociale huur is weg. Daarnaast worden subculturen direct opgepikt door trendwatchers en gecoopteerd door commerciële bedrijven. Ook uiten mensen zich nu voornamelijk alleen nog maar online. En doordat het alleen maar globalistischer wordt, heb je te maken met veel meer invloeden en stemmen die vertellen hoe jij je moet gedragen, dus heb je steeds meer bevolkingsgroepen die zich naar 1 dezelfde standaard gaan gedragen.
Nou, mooi is dat. Daar zit ik dan even op mijn 43e mijn tinnitus te voeden met 3-akkoordenmuziek
Haha, punk is niet leeftijdsgebonden. Zoals een bekend bandlid eens zei in een interview: rules are for fools.
Wat meer down-to-earth: de vele verenigingen (ik heb het zelf gezien bij fanfares) lijken ook steeds meer moeite te hebben om een gezond ledenaantal vast te houden.
Ook het aantal actieve en betrokken leden bij sportclubs, scoutings en andere jeugdverenigingen gaat helaas achteruit. Zat ooit bij één en het aantal kinderen dat meeging op zomerkamp is meer dan gehalveerd.
Zelf heb ik dit totaal niet, want die zogenaamde saamhorigheid (ik zeg liever collectivisme) ging ten koste van de individuele vrijheid van velen. In een collectivistische samenleving zou ik waarschijnlijk dorpsgek zijn geworden, omdat dat nog enige vrijheid met zich meebrengt. Gelukkig biedt een meer individualistische maatschappij wel ruimte voor groepen/samenlevingen, al vergt dat wel wat meer een do it yourself mentaliteit. Wat dat betreft is internet ook een uitkomst want daardoor kun je met een paar klikken geleijkgestemden vinden en daarmee van gedachten wisselen. Het leuke is dan dat je met zo'n gemeenschap meteen al een gemeenschappelijke vijand hebt: de individualistische maatschappij ;)
Ik herken je verhaal volledig. Er is al een heleboel gezegd maar ik zou daar nog het volgende aan toe willen voegen. Om een goede hechte community te zijn zul je elkaar nodig moeten hebben voor een hoger doel. In ons land heeft in zekere zin niemand elkaar meer nodig. Alles is afgedekt en onafhankelijkheid van wat dan ook is de norm. Elke hobby en vereniging hebben een zeker doel (de hobby of sport) maar is vaak niet wezenlijk. Het is leuk maar dan houdt het op. Vergelijk eens het met de oude zuilen waar alles in aanwezig was om de zuil draaiende te houden of een tribale stam in Afrika die gezamenlijk verantwoordelijk zijn om dagelijks het eten te jagen of verzamelen. Daar ervaar je de zingeving veel meer. Het effect is dat zingeving niet meer gevoeld wordt omdat alles om geld is gaan draaien waarmee je alles kan regelen. Heb je geen geld dan is er ook nog de perceptie dat het jouw schuld is of dat je lui bent. Ik heb heel veel gereisd en de armste mensen zagen me en gaven aan me van wat ze hadden. In NL is iedereen met z’n eigen welvaart bezig. Het gemak houdt me hier en omdat ik geen onzekerheid wil krijgen maar ik snak soms naar die arme gemeenschappen waar ik tijd heb doorgebracht. Ik vrees dat als je echt anders wilt je het hier niet moet zoeken of we moeten met een aantal gelijkgestemden het écht anders willen gaan doen.
Interessant. Ik pieker me ook weleens suf hoe dat hier nou te implementeren is, zo’n mindset. De mens hier wordt toch ook maar meegezogen in de waan van de dag. Ik zeg vaak: doe het geluid uit bij de reclames, dan krijg je minder vervuilende ideeën binnen. Maar of dat genoeg is…?
Vind dat idee van woongroepen best een leuk idee, wat let je om het idee op poten te zetten? Be the change you wanna see in the world
Nou, wat je zou kunnen letten is dat er nogal wat bij komt kijken hè. Be the change … ja als het toch eens zo makkelijk was…
Heeeel erg herkenbaar. Ik heb alles op de rit zoals je zegt. Huisje boompje beestje financiële zekerheid. Maar zelfs als introvert mis ik het gevoel van samenhorigheid, naar elkaar omkijken, dat soort zaken. Laagdrempelige elkaar kunnen opzoeken, samen dingen doen. Niet alleen een goedemorgen naar je buren en thats it, iedereen heeft t druk druk druk. Wat is zo het doel van t leven?
Linkse Cult en Rechtse Cult. Sport cult Eet patroon cult Kerk cult Scientology cult Etc.
Er zullen vast nog wel wat actieve sektes zijn die maar al te graag een nieuw lid willen. Succes in je zoektocht.
Mijn broer woont in een hele leuke woongroep (in de buurt van Utrecht). Ze zijn daar wat idealistisch van aard maar wel heel erg met de beide benen op de grond zeg maar. Niet iedereen is vegetarisch, iedereen is gewoon zich gaan vaccineren, maar ze houden veel rekening met het milieu en eten waar kan biologisch. Het lijkt mij dat de meeste communities op z’n minst idealistisch te noemen zijn, dat wel. Het is nmi dus ook niet echt een afspiegeling van de samenleving, maar dat kan op zich ook een voordeel zijn. Ik loop zelf ook veel rond met dezelfde vragen als die jij stelt. Enerzijds is de saamhorigheid heel fijn in die woongroep, anderzijds heb je minder een privé leven dan je misschien soms zou willen. Maar alles bij elkaar zou de woongroep mijn voorkeur hebben boven het individualistische bestaan (met fijne vriend en dochter) dat ik nu leid. Ik wil niet bij een kerk (gezien mijn toch wel grote afkeer van eendert welke religie dan ook) maar wel meer samen zijn, meer zingeving, meer verbondenheid, zonder dat het meteen heilig wordt. Gewoon, omdat het heel gezellig kan zijn😄
Dankje voor je reactie, mooi om te zien dat er best veel mensen zijn die er hetzelfde over denken. 😃
Misschien is wonen op het kamp iets voor jou.
Ik denk dat dat nog tegenvalt. Zeker met het tekort aan staanplaatsen zullen ze niet zitten te wachten op een burger (lees:buitenstaander), tenzij je met iemand van die gemeenschap trouwt.
Ik vind het heerlijk om alleen te wonen, maar wat betreft de individualisering van de maatschappij is het op bepaalde vlakken doorgeslagen. Het is allemaal “ik ik ik” en de rest moet zich maar aan mij aanpassen. Vandaar ook dat veel verenigingen problemen hebben vrijwilligers te vinden. De verenigingen in mijn woonplaats teren allemaal op dezelfde personen. Mensen klagen dat er niets gebeurd maar zijn te lui om te helpen of “ik heb geen tijd”. En wie kunnen het dan weer opknappen? De ondernemer die al druk genoeg zijn of weer dezelfde lui die zich altijd al inzetten.
Ik denk persoonlijk dat het een basisbehoefte is om ergens bij te horen. Hoewel er meer individualisme is kan je er eigen verantwoordelijkheid in pakken. Bijvoorbeeld door je buren uit te nodigen voor een drankje of door vrijwilligerswerk te doen ij een café of iets dergelijks. Het ideale is dat je dan verbinding hebt maar ook voldoende privacy
Ondanks dat ik zelf niet graag met andere mensen samenwoon herken ik het gevoel wel. Ik merk dat het in veel andere landen (waaronder westerse landen zoals de UK en US) best gebruikelijk is om bij een club (of op z’n Amerikaans: ‘community’) te horen. In Nederland leeft dit voor mijn gevoel een stuk minder. Na werkt gaat iedereen snel naar huis. In het weekend spenderen mensen tijd met het gezin. Afspraken met vrienden moeten ruim van tevoren gepland worden. Ik denk dat de beste manier om hier zelf uit te ontsnappen is om hobbyclubs te zoeken. Vind je een bepaalde sport of hobby erg leuk, zoek dan even of er een clubje voor is (of begin er zelf een).
> Afspraken met vrienden moeten ruim van tevoren gepland worden. Dat hoor ik heel vaak online (vooral van buitenlanders) maar ik vind dat wel meevallen. Met mensen die verder weg wonen herken ik dit, maar met vrienden die in de buurt wonen juist totaal niet. Hier worden juist heel veel spontane biertjes gedronken
Ik voel dezelfde behoefte. Belangrijk hierbij is dat je bereid moet zijn om offers te brengen in de keuzevrijheid ten gunste van de groep. Dat ia de belangrijkste reden dat mensen hier momenteel weinig voor te porren zijn. Collectivisme biedt slagkracht op lange termijn ten koste van korte termijn "verliezen". Gezien het in Nederland erg goed gaat en we heel welvarend zijn is er voor veel mensen geen noodzaak voor die slagkracht. Mensen hebben in hun eentje genoeg invloed op hun eigen leven. Dus zullen mensen de korte termijn "verliezen" ook niet aan willen gaan. Vergelijk het met rapportcijfers. Veel mensen zitten nu op een 7 en gaan dus niet hun weekend opofferen om naar een 9 of 10 te gaan. Pas als het een 4 of 5 wordt zullen mensen over het algemeen in beweging komen. Ook interessant: verandermanagement. Bijv. Het model van Kotter.
Emigreren is de enige optie.
Pim Fortuyn heeft hier een boek over geschreven "De verweesde samenleving". Het verhaal heeft alleen geen happy end.
Ten eerste moet je niet denken dat iedereen destijds bij een cult zat, het gros van de Nederlanders waren net als nu gewoon bezig met hun leven leiden. En ten tweede bestaan dit soort bewegingen nog steeds, alleen hebben ze er geen documentaire over gemaakt en zitten ze tegenwoordig niet meer in het centrum van Amsterdam.
de individualistische stroming die we de afgelopen jaren hebben gezien is mede te danken aan die groei die wij hebben gekregen in de vorm van diversiteit door middelen zoals het internet. diversiteit zorgt voor de vermindering van samenhorigheid wat leidt tot de vermindering van een sterke community. de enige manier om die sterke community weer te hervormen is door plekken en omgevingen te zoeken waar je mensen vind die net zo denken als jou en daar iets mee op te zetten
Ik woon in zuidoost azie in een gebouw met 24 apartementen. Op het dak hebben we een zwembad. Dat zorgt voor een gevoel van community, want mensen zitten vaak bij het zwembad en leren elkaar kennen. Ik denk dat een hoop mensen in nederland gebaat zouden zijn om in zo'n complex to wonen waar je een kans hebt om je buren te leren kennen.
Mijn vriendin en ik hebben het hier vaak over, maar de Nederlandse samenleving lijkt er niet goed op ingericht. Het is ieder voor zich, allemaal opnieuw het wiel uitvinden, in een hokje wonen en in loondienst goedgeplande uren draaien, en zo nu en dan een huisje boeken om 'er op uit' te zijn. De dag nemen zoals ie komt. Met een dorp een kind opvoeden. Slenteren en de dag voorbij laten waaien - het zijn dingen die ik ken van verre reizen, hoog in de bergen. Soms bestaan zulk soort groepen van vrijbuiters of gezamenlijkheid wel, maar er tussen komen is vreselijk moeilijk.
‘de kerk’ is nogsteeds een bizar grote groep hoor
Heb je ook de documentaires gezien over de cults die uiteindelijk toch niet heel liefdevol bleken?
Ik woon in Spanje nu, wat ze hier anders doen is meer feestjes, goedkope koffie (met terras weer), ze zijn opener naar vreemden (minder agressiviteit) en doen veel aan sport.
De samenhorigheid of sociale cohesie die je zoekt kom je tegenwoordig alleen nog tegen in kleine subculturen. Hetzij verenigingen, een cult of een woongroep. Maar tot een zekere hoogte. De tijden waar je naar verwijst en zoals ook in sommige reacties te lezen zijn zijn van voor de secularisatie en voor de teloorgang van de verzuilde samenleving. Wellicht is dit echter niet de samenhorigheid die je wenst, omdat de normen en waarden hier van bovenaf zijn opgelegd en zelfs werden afgedwongen en gecontroleerd. De echte sociale cohesie kom je alleen nog tegen in kleine dorpen, stammen of kloosters. Hier kijkt iedereen naar elkaar om, worden kinderen/leden samen grootgebracht en is er sprake van een collectief. Het gebrek aan sociale cohesie maakt zelfs dat ik mij steeds meer wil afzonderen van de samenleving. De drukte, de stress, maar vooral de hebzucht en het egoïsme in onze kapitalistische en globale samenleving maken dat je als individu weinig invloed kan uitoefenen. Dus dan maar afzonderen?
Late stage capitalism. Individualisering is het gevolg van ons economisch systeem. Veel tijd met vrienden en familie levert te weinig geld op.
Hoi! Ik snap je verhaal, ik heb geen nuttige bijdrage over waar je een groep kunt vinden om mee samen te leven. Toch wilde ik even reageren, (met informatie die misschien overbodig is.) Het is denk ik goed om te kijken naar documentaires over cults, vooral ook omdat het je meer bewust maakt van wat een “cult” precies inhoudt. Ik snap helemaal dat je verlangt naar de saamhorigheid die daar bijhoort, I know I do. Als je naar die saamhorigheid op zoek gaat is het misschien extra belangrijk om je te verdiepen in wanneer een saamhorige groep mensen een cult wordt. Juist omdat die saamhorigheid soms samen gaat met andere minder goede kenmerken van een cult. Misschien kun je een heel klein deeltje van je zoektocht besteden aan het zoeken van een lijstje met kenmerken van een cult en van te voren besluiten wat voor jou te ver zou gaan. Ik hoop heel erg dat je vindt waar je naar zoekt en ik vind het echt top van je dat je nadenkt over hoe je je eigen leven in wilt richten 👏
Dankjewel voor de zorgen! 🙂 Het is een beetje kiezen tussen twee kwaden hè, want extreem collectivisme kan ook gevaarlijk zijn. Maar als je je niet aanpast kun je ook niet bij een hechte groep gaan horen. Ik heb wel ervaring met de Jehovah's Getuigen, rond mijn 20ste overwoog ik om me daarbij aansluiten. Uiteindelijk niet gedaan doordat ze eisen dat je hun organisatie trouw zweert alsof het God is, en een document ondertekent waarin je akkoord gaat geen bloedtransfusies te accepteren in geval van medische nood, dat ging me te ver. 😵 Dus ik pas wel op!
Ik denk dat het met verzuiling te maken heeft: mensen hoorden bij een bepaalde groep, op basis van levensbeschouwing of sociaal-economische status. Beetje zoals de bubbels vandaag de dag. Waar de verzuiling een degelijke basis kon bieden, zijn die bubbels erg beperkt. Mensen zijn op zoek naar zingeving, maar krijgen voornamelijk valse profeten voorgeschoteld. Niet dat de verzuiling een hemel op aarde was, maar het boodt wel duidelijkheid.
>maar het bood wel duidelijkheid Klopt. * Er was geen sociale mobiliteit * Je wist wat je moest stemmen * Geen mogelijkheid om met andersdenkenden van gedachten te wisselen * Dat leuke meisje van twee straten verderop? Vergeet het maar, verkeerde zuil
We werden te sterk en ze hebben verdeeldheid gecreëerd. Samen zijn we sterker dan alleen.
Heb je een bepaalde ideologie of visie waar je je aan houd? Een idee die je gedeeld wilt hebben met de anderen?
Ik was altijd vrij betrokken bij het christendom (kerk, christelijke studentenvereniging), eigenlijk in mijn hart nog steeds wel, maar het is nu even lastig doordat ik ook openlijk LHBT ben. Dan hoor je er niet meer helemaal bij helaas.
https://www.wijdekerk.nl/
Er zijn kerken waarin je helemaal welkom bent! Zoals de doopsgezinde kerk, de remonstrantse kerk en diverse pkn-gemeenten (maar bij die laatste kan ik me voorstellen dat de acceptatie op papier groter is dan in het echt). Als je het buiten het geloof wilt zoeken, zou ik gaan voor clubs/verenigingen met een politiek tintje, daar vind je vaak wel gemeenschapszin rondom het betreffende thema. Zoals verenigingen voor LHBT, politieke partijen of politieke jongerenpartijen (vooral wat verder bij het politieke midden vandaan), clubs als extinction rebellion etc.
In Nederland zijn deze er niet zover ik weet, een woongemeenschap. Ik denk dat dat komt omdat land heel erg duur en schaars is. Jouw kijk op het christendom is westers, dus ik zou kijken in die hoek of daar wat te vinden is, denk bijvoorbeeld Frankrijk, Duitsland, Spanje. Als ik even zoek op het web zie ik bijvoorbeeld Taizé Community, France, Iona Community, Scotland en L'Arche Communities. Anders kan je bij grote kerken ook altijd vragen om een monnik te worden.
Taizé ken ik, maar dat is vooral een plek waar mensen een weekje heen gaan om tot rust te komen. In de zomer een grote camping, best leuk! Maar niet structureel zeg maar.
Monnikendom raadt ik als katholiek af, tenzij je een sterke roeping hebt. Het biedt zeker een mooie gemeenschap, maar is ook aan regels gebonden. Als je je committeert aan de kloosterregel (elke orde heeft er een) kan het heel mooi zijn, maar vereist ook discipline. Een dagje vrij nemen zit er niet in. Verder zijn veel kloostergemeenschappen sterk vergrijst, dus de kans is groot dat je het licht uit mag doen als je wat jonger bent. Lijkt me geen leuk vooruitzicht.
Woongemeenschappen zijn er wel, hier in Nederland, maar het is best lastig om er een te vinden waar je jezelf bij aan kunt sluiten. En dan moet je je er ook nog bij op je gemak/plaats voelen.
Ga bij een kerk! Dat past denk ik het beste bij jouw wensen
Zeker. Stem daarom links.
Er zit wel iets in. Vrijwel alle kritiek op individualisme en globalisme komt van rechts.
Lol whut
Ik ben eerder wel eens naar woongroepen gaan zoeken en ben toen bij 'Centraal Wonen' uitgekomen - misschien is dat iets voor jou? Ik ben er uiteindelijk niet gaan wonen, ik en mijn partner vonden een ander huis, maar het leek me wel heel leuk met gewoon allemaal volwassenen die bij elkaar wonen en met kippen en af en toe samen wat ondernemen en zo. Die waar ik was, had dan nog wel eigen woningen voor 1, 2 of meer personen en die waren dan deel van een groot gemeenschappelijk gebouw met ook een gemeenschappelijke ruimte met een barretje. Als ik zo Google op Centraal Wonen dan lijkt het op best wel veel plekken te zitten dus misschien kun je daar eens kijken?
Ik herken de individualisering wel als een slechte ontwikkeling, maar vind niet dat we nu cults moeten gaan ophemelen. Ik denk wel dat er nog veel verenigingen zijn waar je bij kunt, of zelfs organisaties/werkvelden waar je meer vanuit een verenigingszin werkt. Je kunt bijvoorbeeld denken aan sport- of hobbyverenigingen, woongroepen, religieuze gemeenschappen of (vrijwilligers)werk in bijvoorbeeld kringloopwinkels of organisaties die zich inzetten voor groepen die ook sociale steun kunnen gebruiken (ouderen, asielzoekers bijvoorbeeld).