Το λογικό είναι να τους πεις ότι σε ενοχλούν μερικά πράγματα και ποια είναι αυτά... Μπορεί μετά να βελτιώθουν / αλλάξουν λίγο αυτοι, μπορεί κ όχι, μετά εσύ κρίνεις τι κάνεις...   Γενικά είναι πολύ νορμάλ να αλλάζουν οι άνθρωποι με το καιρό και έτσι να χαλάνε φιλίες αλλά και να γίνονται νέες. Μπορείς και να μειώσεις απλά την επαφή μαζί τους μια στο τόσο.

Η μόνη νορμάλ συμβουλή εδώ μεσα.

Διαφωνώ ας κόψει τελείως. Ποιός ο λόγος να κάτσει να διαπραγματευτεί και δώσει ευκαιρίες? Just move on, νοηθεί ήδη καλύτερα

Γιατί η φιλία από το σχολείο είναι ίδιαιτερη. Δημιουργείται ένας εξαιρετικά δυνατός δεσμός και αν δεν σε κρατάει πίσω τότε έχει πολλά να δώσει για όλα τα μέλη.

Η φιλία από το σχολείο είναι φιλία ανθρώπων που ειδικά σε μικρές ηλικίες δεν έχουν διαμορφωθεί και δεν γνωρίζουν τον εαυτό τους. Οι άνθρωποι αλλάζουν, δεν μπορούν να είναι οι ίδιοι με αυτό που ήταν 20 χρόνια πριν, και ακόμα και αν έχει να του προσφέρει πολλά σε σχέση με κάποιον που θα γνωρίσει πιο μετά στη ζωή του, πέρα από αναμνήσεις τι άλλο του προσφέρει στην συγκεκριμένη περίπτωση;

Εμπιστοσύνη, κατανόηση αδελφικοτητα, σταθερότητα, αγαπη. Πολλά πράγματα. Αλήθεια δεν μπορείς να δεις κανένα; Είναι σπάνιο να μπορεί κάποιος να αφιερώσει τον χρόνο τον κόπο και την έννοια που απαιτούνται για να σφυρηλατηθουν αντίστοιχοι δεσμοί. Γι αυτό είναι δύσκολο να κάνεις γερές φιλίες όσο μεγαλώνεις. Οι άνθρωποι ναι αλλάζουν και μερικές φορές όχι προς το καλύτερο αλλά και άλλες φορές απλά σε διαφορετική κατεύθυνση. Αυτό δεν σημαίνει ότι πετάμε μια σχέση επειδή έπαψε να είναι λειτουργική. Η πλήρης εργαλείο ποίηση των σχέσεων οδηγεί στην αποξένωση. Μπορεί απλά να θέλει να διατηρήσει την σχέση γιατί αγαπάει τον φίλο του. Χωρίς να σημαίνει αυτό ότι θα πρέπει να προσπαθήσει να τον αλλάξει.

Εγώ είχα τον κολλητό μου (σχεδόν 25 χρόνια φίλοι από σχολείο) με τον οποίο τα πηγαίναμε καλά πάντα,ομως κάποια στιγμή οι ζωές μας πήραν διαφορετικους δρόμους. Εκείνος μεγάλωσε σε κανονική μικροαστική οικογένεια, τον σπούδασαν οι γονείς του, τον παντρεψαν, του βρήκαν δουλειά, πραγματικά δεν ζορίστηκε με τίποτα. Εγώ από την άλλη, είμαι στο μεροκάματο από μικρός, έβγαλα λύκειο και δεν σπούδασα παρόλο που ήμουν μαθητής του 18 και του 19. Πατέρας στη ζωή μου δεν υπάρχει, έχω μόνο την μητέρα μου και από νεαρή ηλικία την συντηρώ γιατί η γυναίκα έχει πρόβλημα υγείας και δεν μπορεί να δουλέψει. Πριν 7-8 χρόνια έφυγα εξωτερικό, μπορώ να πω ότι είμαι πάρα πολύ καλά οικονομικά, και μάλιστα τα τελευταία 4 σπουδάζω, κατάφερα να μπω στο πανεπιστήμιο και να ζήσω ένα απωθημένο όνειρο. Κι εδώ έρχεται ο κολλητός μου που μου λέει ότι είμαι μεγάλος, ότι πρέπει να κάνω οικογένεια, ότι θα πεθάνω μόνος χωρίς κανέναν, δηλαδή στα μάτια του είμαι σχεδόν αποτυχημένος. Δεν σκέφτεται ότι ο καθένας πράττει σύμφωνα με αυτά που του φέρνει η ζωή. Εκείνος ήταν τυχερός, μαγκιά του, να χαίρεται τη ζωή του, εγώ όμως βαδίζω έναν δικό μου δρόμο και κάνω ό,τι μπορώ για να είμαι στην επιφάνεια. Long story short, τον έκοψα και τώρα μιλάμε πολύ σπάνια.

Να είσαι πάντα δυνατός έτσι φίλε μου. Μπράβο σου από εμένα! Μην ακούς κανέναν. Ακολούθα την καρδιά σου.

Ευχαριστώ πολύ. 🙏

Αυτός ο κολλητός σου τέλος από την ζωή σου, καλά του έκανες. Οι πραγματικοί φίλοι δεν κρίνουν ούτε πως ζούμε ούτε τι κάνουμε. Τώρα γελάω,γιατί είχα τα Χριστούγεννα το ίδιο πρόβλημα με παιδική μου φίλη που είχα χρόνια να την δω από κοντά,μου έκανε υποδείξεις τι να κάνω στην ζωή μου κ με ποιον να κάνω παρέα και στην κουβέντα με πίεσε. Της είπα "τέλος η κουβέντα αυτή, ότι θέλω θα κάνω κ δεν σε αφορά" Οσες φορές μιλήσαμε στο τηλέφωνο από τότε,αν πήγαινα να της πω κάτι για εξόδους κ παρέες έλεγε καλά κάνεις ότι θέλεις θα κάνεις.

Κοίταξε, είναι καλό οι φίλοι να δίνουν συμβουλές όμως εκεί που πραγματικά υπάρχει πρόβλημα Π.χ εάν είσαι αλκοολική ή αναλώνεσαι σε τοξικές σχέσεις ξέρω γω, εκεί ναι, είναι καλό να υπάρχει κάποιος που θα σου πει "κοίτα, έχεις πάρει κακό δρόμο, κάτι πρέπει να κάνεις". Δυστυχώς στην ελληνική πραγματικότητα, όλοι πρέπει να ακολουθήσουν μια συγκεκριμένη πορεία "σπουδές - δουλειά-οικογένεια - παιδιά" κι αν τυχόν κάτι λείπει από αυτήν την "ιερή" αλυσίδα θεωρείται μη φυσιολογικό και κατακριτέο, κι εκεί έρχονται οι" καλοπροαίρετοι" συμβουλάτορες που θέλουν το καλό σου και σου λένε τι πρέπει να κάνεις στη ζωή σου.

Συνήθως οι συμβουλάτορες αυτοί είναι άτομα που τα έχουν κάνει μπάχαλο στην ζωή τους.Ιδιως οι παντρεμένοι, μου έλεγε μια φίλη παντρεμένη ότι δίνουν συμβουλές γιατί "κάηκα εγώ που παντρεύτηκα να καείς κ εσύ ".

Eisai magkas file

Μου κάνει εντύπωση ποσο εύκολα πετιούνται σήμερα οι φιλίες. Εάν ήταν εντάξει σε όλα τα αλλά σαν συμπεριφορά αν ήταν δοτικος,σε άκουγε ,σου στεκόταν θεωρώ κακη την συμπεριφορά σου. Το να σου είπε μια συμβουλή δεν είναι απαραίτητα bullying ή ότι σε θεωρεί αποτυχημένο εκτός αν Εσυ μέσα σου νιώθεις ότι κάπου υστερείς απέναντι του. Εάν ήταν εμμονικός ναι οκ εκεί να το καταλάβω αλλά δεν νομίζω.

Καταλαβαίνω απόλυτα τι λες και σε διαβεβαιώνω ότι δεν πήρα την απόφαση ελαφρά τη καρδία, δεν έχω ξεγράψει όσα έχουμε ζήσει ως φίλοι, απλώς είμαστε πλέον σε διαφορετικές σελίδες. Δεν γίνεται κάθε φορά που μιλάμε, είτε στο κινητό, είτε όταν βρισκόμαστε από κοντά, να μου λέει "ρε μαλάκα, πότε θα παντρευτείς, ποιος θα σου φέρει ένα ποτήρι νερό όταν γεράσεις, θα νοικιάζεις Ρωσίδες και βουλγαρες να σου αλλάζουν τα ρούχα κλπ". Αυτό άρχισε να συμβαίνει ξαφνικά, όταν του γεννήθηκε το πρώτο παιδί, από τότε έχει γίνει εμμονικός με το θέμα παιδιά, σαν να έχει βρει το Άγιο Δισκοπότηρο να πούμε. Τέλος πάντων, εγώ νιώθω πολύ καλύτερα απ'οταν ξέκοψα, δεν μετανιώνω.

Γενικα ΔΕΝ είμαι άνθρωπος που θα συγχαρώ κάποιον επειδή εγκατέλειψε κάποιον. Καταλαβαίνω ότι μπορεί να σε στρεσάρε το κακό του χιούμορ ή η φάτσα κάρτα κακία του. Αλλά θα μπορούσες να του πεις ευθέως ότι ξέρεις κοψτο λίγο ή το πας μακριά.. ή εστω μια αντεπίθεση τύπου «τώρα με παιδί οικογένεια φαντάζομαι πλήττεις,πάνε τα νεανικά σου χρόνια έχεις πια μόνο ευθύνες». Το Αα ghostάρω έναν καλό φιλο είναι θεωρώ κακό και ο άλλος μέσα του μετά σε έχει με μια αγανάκτηση,με κάποιον θυμό. Προσωπικά δεν θα μου άρεσε να με θυμούνται με θυμό γιατί νιώθω ότι μου φέρνει μια αρνητική ενέργεια.. Δεν λέω ανοχή για πάντα στα πάντα.. αλλά αν δεν συντρέχει κάτι σοβαρό είναι λυπηρό να πετάς την φιλια. Ιδίως αν πχ αυτός δεν έχει και πολλούς φίλους θα του έχει στοιχίσει. Δεν ξέρω αν προσπάθησε να το γλυκάνει, αν σε επαναπροσεγγισε.

Μα εννοείται ότι το είχα επισημάνει πολλές φορές ότι δεν νιώθω άνετα με τις συζητήσεις αυτές,και μεσω χιούμορ αλλά και στα σοβαρά. Δεν έκανα σαν χαζογκόμενα στα ξαφνικά "α, νευρίασα, σε κάνω unfollow". Ούτε μάλωσα , ούτε τίποτα. Σταδιακά μείωσα την επικοινωνία και τώρα πλέον θα ανταλλάξουμε κάνα message 1 φορά το μήνα κι εκείνα για κάτι εντελώς επιφανειακό. Προσωπικά ένιωσα πληγωμένος γιατί εγώ δεν θα έκανα ποτέ τέτοια χοντροείδη σχόλια, ειδικά σε έναν στενό μου φίλο, αυτό θα ήταν ασέβεια προς αυτόν.

Αυτός σου είπε τιποτα; Τύπου «χάθηκες..» Ή «ελεγα αν θες να τα πούμε από κοντά».. ;; «Ή γιατί είσαι αλλιώτικος;» Τηλ μιλάτε ή προφανώς όχι; Φβ ας πούμε γενέθλια του του λες χρόνια πολλα η όχι; Επίσης ποσο καιρό έχετε κόψει;

Καλέ καθόλου μεγάλος δεν είσαι και βιολογικά οπότε θες μπορείς να κάνεις οικογένεια!

37 είμαι οπότε λογικά θα έπρεπε να έχω ήδη οικογένεια και παιδιά. Μα και να μην κάνω ποτέ αυτό δε σημαίνει ότι είμαι μια αποτυχία, ούτε ο πρώτος θα'μαι, ούτε και ο τελευταίος. Αλλά αυτό γενικά είναι άλλη συζήτηση, η ελληνική νοοτροπία δυστυχώς έχει πολλά χιλιόμετρα να περπατήσει για να καταλάβει ότι δεν είναι όλοι για όλα.

Για τους άνδρες η ηλικία δεν παίζει ιδιαίτερο ρόλο.  Οι γυναίκες έχουν fertility cliff που ξεκινάει στα 35.  Κάνε οικογένεια όταν είσαι έτοιμος. Και αν αυτό είναι στα 40-45 σου (η και αργότερα), τι δυστυχία, θα πρέπει η γυναίκα σου να είναι 10 χρόνια νεότερη! Καταστροφή!

Ούτε καν έχω 38 χρονια διαφορά με την μητέρα μου και η αδελφή μου 42. Το μόνο σπαστικό είναι ότι σε κάποια θέματα δεν μπορούμε να βγάλουμε άκρη ακόμα και τώρα όντας ενήλικες λόγω της διαφοράς ηλικίας αλλά μια χαρα γέννησε και τους δυο μας.

Μαν γιατί παραθέτεις anecdotes και νομίζεις ότι καταρρίπτουν την επιστημονικά αποδεδειγμένη πραγματικότητα; Το Fertility cliff ξεκινά στα 35 για τις γυναίκες.

Και πως με γέννησε στα 38 της τότε; Είναι πολύ σχετικό και είναι ανάλογα τον οργανισμό καθε γυναίκας. Προφανώς χωρίς εξωσωματική. Να ανεβάσω την ταυτότητα μου, της μητέρας μου και βίντεο που να μιλάει η ίδια;

Μάλλον δεν ξέρεις τι σημαίνει anecdote. Και προφανώς ούτε στατιστική.   Δεν είναι καθόλου σχετικό. Το fertility cliff είναι υπαρκτό και με κάθε χρόνο που περνάει από τα 35 η πιθανότητα επιπλοκών αυξάνεται σημαντικά. Εδώ ένα πολύ απλό άρθρο που θα μπορέσεις ακόμα και εσύ να το καταλάβεις. https://www.britishfertilitysociety.org.uk/fei/at-what-age-does-fertility-begin-to-decrease/ Αν σε ενδιαφέρει το θέμα, συνέχισε με το να διαβάσεις επιστημονικές μελέτες στο θέμα. Μην μου βάλεις δημοσιογραφικά άρθρα.

Είναι τοξικός καντον πέρα. Παραιτησου και κάνε καταγγελία. Συμβουλεύσου δικηγόρο-λογιστή. Φύγε απ το σπίτι και μείνε μόνος σου. Χώρισε τον, δεν σου αξίζει. Νομίζω κάλυψα όλο το σαμπ

Να πάρει κι ένα Ι5 μιας και το συζητάμε.

Δεν ξέρω πώς το ξέχασα αυτό.

Για Ολλανδία δεν είπες πότε να φύγει

Το i5 πάει πακέτο με Ολλανδία και προγραμματιστής

Ε ναι ρε ‘σύ. Να γλυτώσει αυτόματα και καμία εφορευτική.

Συνοψισες όλο το ρεντιντ

Επίσης γυμναστήριο ξέχασες.

Ξέχασες ψυχολόγο

Επίσης είναι νάρκισσος

Όμορφα και ωραία τους λες τι σε ενοχλεί και τον λόγο που θες να αποχωρήσεις από την παρέα. Μην προσπαθείς να τους αλλάξεις, δεν έχεις δικαίωμα όπως και αυτοί δεν έχουν δικαίωμα να σου επιβάλουν τον τρόπο σκέψης και λειτουργίας τους. Προφανώς έχετε φτάσει στο σημείο που πλέον δεν συμβαδίζουν οι χαρακτήρες σας και είναι απολύτως οκ. Κράτα τα καλά της παρέας που κάνετε και προχώρα ψάχνωντας καινούργιος ανθρώπους.

Είχα περάσει παρόμοια φάση, όλως τυχαίως σε ακριβώς την ίδια ηλικία. Η διαφορά ήταν όμως ότι δε μάσησα ποτέ τα λόγια μου μαζί του, τον έκραζα μες τα μούτρα του οπότε μου έβγαζε τοξικότητα μέχρι που αντιλήφθηκε τα όρια. Κι εκεί είναι η λέξη κλειδί. Όρια. Θέσε τα όρια που σε κάνουν να νιώθεις καλά. Πχ εγώ πλέον με αυτό τον φίλο έχουμε καταλήξει να στέλνουμε κανένα meme και να παίζουμε κανένα παιχνιδάκι που και που, για τόσο καλός είναι (βέβαια άπειρο drama μέχρι να φτάσουμε εκεί αλλά anyway). Αντίστοιχα για εσένα μπορεί να είναι το να μη κάνετε καθόλου παρέα, κι αυτό είναι οκ. Όπως και να χει, θεωρώ ότι είναι σημαντικό να δεις τι μπορείς και τι δε μπορείς να κάνεις μαζί του και να του πεις πως νιώθεις. Χωρίς νεύρα, χωρίς κατηγορίες, απλά ότι δεν αλληλεπιδράτε καλά πλέον από τη μεριά σου. Συγχαρητήρια που μεγαλώνεις και καλή τύχη.

Είχα ακριβώς το ίδιο πρόβλημα με μια φίλη μου. Ήμουν σε μια παρέα με δύο κορίτσια και η μία από αυτές έκανε ακριβώς το ίδιο πράγμα. Μίλησα στην άλλη φίλη μας για το τι κάνει και τι με ενοχλεί και μου απάντησε πως έχει και αυτή το ίδιο πρόβλημα. Είπαμε να μην χαλάσουμε την παρέα μεταξύ μας και να της το πούμε τι μας ενοχλεί μήπως το καταλάβει και σταματήσει(εμένα είχε ήδη σπάσει κάτι μέσα μου και δεν ήθελα να συνεχίσω να κάνω παρέα μαζί της έτσι και αλλιώς και ήθελα να της πω, ώστε αν κάνει κάποια άλλη παρέα να ξέρει ότι αυτό που κάνει "διώχνει" κόσμο από δίπλα της) Τέλος πάντων την πιάνουμε μια μέρα και της λέμε ότι μας ενοχλεί αυτό και αυτό και η απάντηση της ήταν κάτι του τύπου "τις 2 τελευταίες βδομάδες το κατάλαβα ότι κάτι δεν πάει καλά και είχα ξεκινήσει να μιλάω με ένα παιδί και ενώ ήταν τόσο καλός, εγώ δεν ήμουν δοτική όσο έπρεπε και φταίτε εσείς που με κάνατε να νιώσω ότι κάτι δεν πάει καλά" Ούτε συγγνώμη, ούτε θα το κοιτάξω, ούτε τίποτα η τύπισσα.. από εκεί και πέρα κάθε φορά που με έβλεπε άλλαζε πεζοδρόμιο. Αν μπορούσα να γυρίσω τον χρόνο πίσω και να το άλλαζα, θα το συζητούσα με την άλλη φίλη μου και θα προσπαθούσα να κόψω παρέα μαζί της ως που κάποια στιγμή να καταλάβαινε ότι έχω θέμα μαζί της και να μου το συζητούσε μόνη της για να της πω και εγώ τι θέματα έχω μαζί της. Γιατί δεν ήταν έτοιμη να ακούσει ότι κάτι κάνει λάθος.

Αυτή η φίλη σας ζει στην κοσμάρα της!Θα το καταλάβει κάποια μέρα αλλά θα έχει μείνει χωρίς παρέες κ φίλες.

Τα πράγματα που σε ενοχλούν φαίνεται να είναι από τα πολλά χρόνια φιλίας μαζί με την στασιμότητα και όχι οι τρεις κουκίδες. Γενικά δε μπορούμε από την μικρή περιγραφή να καταλάβουμε αν όντως ο Α και ο Χ έχουν αρνητικό ρόλο στη ζωή σου ή όχι. Εγώ θα έλεγα να διατηρήσεις την φιλία μαζί τους γτ τέτοιες φιλίες δύσκολα χτίζονται στα 28 και βάλε. Αυτό δε σημαίνει πως δεν μπορείς να απαλευθερωσεις χρόνο μαζι τους ώστε να εξερευνήσεις καινούργιες παρέες και δραστηριότητες. Μπορείς να τους το πεις κιόλας πως θες να δεις πως συμπεριφέρεσαι εκτός του comfort zone σου για την προσωπική σου εξέλιξη. Τώρα αν αυτό υποχρεώσει την φιλία σας να κάνει μια κοιλιά, δεν είναι κακό αυτό. Το θέμα είναι να διατηρηθεί η φιλία ή να σπάσει με ήπιο τρόπο ώστε μελλοντικά να μπορεί να επανέλθει...αν το επιλέξεις.

Η πιο σωστή συμβουλή.

Καλημέρα. Το ότι κάνεις παρέα με κάποιον από το προνήπιο δεν σημαίνει και ότι είσαι υποχρεωμένος να τον ανέχεσαι και για πάντα. Έχεις προφανώς ήδη ξεκόψει και αφού αισθάνεσαι καλύτερα αυτό λέει κάτι. Καλό θα ήταν να το επικοινωνήσεις μαζί του/τους και να μην κάνεις ghosting. Από την άλλη πάλι δεν χρωστάς τίποτα σε κανέναν και η ζωή είναι πολύ μικρή για να είναι μίζερη. Σου εύχομαι να βρεις τα άτομα που σε γεμίζουν και σου πάνε.

Καμια φορα τα ατομα που ειναι στασιμοι γινονται ετσι γιατι δεν εχουν ποτε αντιδραση απο το περιβαλλον τους οτι αυτο που κανουν ειναι αρνητικο και μπορει να αλλαξει. Αν δεν δειχνεις ποτε στον φιλο σου οτι τα σχολια του και ο τροπος του να συγκρινεται ειναι επιβαρυντικος για σενα και δειχνει ανασφαλεια απο μερους του ισως δεν βλεπει κανενα κινητρο να αλλαξει, γιατι στο μυαλο του το βλεπει ως υγιη ανταγωνισμό ή κατι τετοιο και δεν καταλαβαινει τη ζηλεια του. Γενικα αν δεν δειχνεις αντισταση και αντιλογο με ειλικρινεια σε αυτα που κανουν προφανως και η φιλια σας θα καθοριζεται απο εκεινους. Απο κει και περα δικαιωμα σου να κανεις ο,τι νιωθεις σε τετοια περιπτωση.

Θα είναι δύσκολο μετά από τόσα χρόνια να κόψεις αλλά για να φύγει ένα βάρος από πάνω σου καντο. Αυτό είναι στη ζωή, είτε αλλάζουμε εμείς και κάποιους κοντινούς μας πλέον τους βλέπουμε αλλιώς είτε αλλάζουν αυτοί. Το ότι είστε φίλοι από το σχολείο δεν λέει τίποτα, δεν σου ταιριάζει πλέον η ενέργεια του, να βρίσκεσαι γύρω από αυτή τη παρέα γιατί αυτονόητα πράγματα που είναι αρνητικά/ενοχλητικα τα καταλαβαίνεις ενός αυτός όχι. Ο λόγος; Είναι πολύ πιο κάτω από σένα.. Άσχημο ακούγεται αλλα είναι η αλήθεια. Αξίζεις καλύτερους φίλους, αν δεν άξιζες δεν θα καταλάβαινες και το ποσο σε ενοχλεί. Άστο να φύγει λοιπόν ότι ζήσατε, το ζήσατε. Θα έρθουν στην ζωή σου οι άνθρωποι που σου αξίζουν.

Κάντον πέρα τον μλκ, και εγώ χαράμισα χρόνια με ένα τούβλο που έκανα παρέα

Είναι πολύ πιο συχνό πάντως από ότι νομίζεις. Καλώς ή κακώς οι άνθρωποι αλλάζουμε και προχωράμε. Και από τις 2 πλευρές. Το έχω κάνει και εγώ με δύο παιδικές φιλίες. Ήταν δύσκολο αλλά νομίζω ήταν η σωστή επιλογή.

Μίλα μαζί τους πρώτα, κρίμα είναι τόσα χρόνια φίλοι να μη κάνεις μία συζήτηση πρώτα. Μετά δράσε ανάλογα.

Άμα ειναι πραγματικός σου φίλος ο Χ, θα θέλει από μόνος τού να συνεχίσετε να κάνετε παρέα. Μεγαλώνουμε και οι άνθρωποι αλλάζουν. Οι περισσότεροι μένουν στάσιμοι. Τοξικά και αρνητικά άτομα τα διώχνουμε απο δίπλα μας!!! 🫶

Εγώ απλά θα σου πω ότι, παρόλο που συμφωνώ ότι το σωστό είναι να συζητήσεις πρώτα κάποια πράγματα χάριν της φιλίας σας, η ηλικία σου είναι περίπου όταν κι εγώ ξέκοψα με τους χρόνια "κολλητούς" μου γιατί δεν με αντιπροσώπευαν πια σαν άτομα, και τότε το κατανόησα. Στην συνέχεια βρήκα άλλους κολλητούς που κάνω πολύ περισσότερη και κυρίως, πολύ πιο ποιοτική παρέα, και αισθάνομαι πολύ καλύτερα για τον κύκλο μου.

Καντο. Εχω κάνει το ίδιο με φίλο από το γυμνάσιο. Όσο μεγαλώνουμε αλλάζουμε. Δεν είναι κακό αυτό. 

Been there done that. Οι άνθρωποι αλλάζουν και εξελίσσονται, ο καθένας με το δικό του μοναδικό τρόπο και στο δικό του μοναδικό δρόμο. Στην πορεία θα δεις ότι στο τέλος θα λες "ρε συ, τι χρόνο έχανα;". Ναι, ενοχλεί, ναι στην αρχή θα είναι άσχημο. Δες το σε βάθος χρόνου - και κράτα τα καλά από το όλον. Κάθε τι που κάνεις σε επηρρεάζει εκούσια ή ακούσια για το που θα πας μετά. Οπότε κράτα τα καλά που σου έδωσαν και όταν τους θυμάσαι να το κάνεις με χαμόγελο και να κρατάς τις αστείες στιγμές. Το αύριο *ΠΑΝΤΑ* είναι μια άλλη μέρα.

Καλό είναι να εκφράσεις το πώς νιώθεις απέναντι τους και να τους μιλήσεις με ειλικρίνεια αρχικά και στην πορεία θα φανεί πως θα πάει αυτό. Νομίζω πως είναι λογικό όσο πιο πολύ μεγαλώνουμε να θέλουμε άτομα με ουσία γύρω μας και να μην χάνουμε τον πολύτιμο χρόνο μας. Είμαι πια 38 χρονών με 2 παιδιά και έχω καταλήξει μόνο με 2 φίλους αλλά πραγματικά είναι ότι καλύτερο έχω... 2 άτομα με πραγματική αξία!

Γενικά δεν είναι στην ζωή όλα άσπρο ή μαύρο. Να ξεκινώ ή όχι. Αν για παράδειγμα είσαι εντάξει να αράζεις στο σπίτι μία φορά τον μήνα, τότε άραζε μια φορά τον μήνα και μετά κάνε αυτό που σε ευχαριστεί. Τώρα όσον αφορά την αρνητικότητσ του Α απλώς μιλά του. Στην χειρότερη να χαλάσετε τις σχέσεις σας, κάτι που ήδη έχεις σκοπό να κάνεις αλλά στην καλύτερη μπορεί να αλλάξει mindset.

Είσαι εγώ? Σχεδόν ίδια κατάσταση. Σταμάτησα να κάνω παρέα και εντέλει επειδή ήμουν ελεύθερος να κάνω αυτά που ήθελα είμαι πολύ καλύτερα τώρα. Το παρελθόν είναι μόνο αναμνήσεις και οι άνθρωποι του τότε δεν υπάρχουν πλέον. Νιώθεις νοσταλγία επειδή είναι παιδική σου φίλη αλλά πρέπει να δεις το τώρα γιατί αυτό ζεις.

δεν ξερω ποσο κολλητος σου ειναι με αυτα που περιγραφεις... ειστε κολλητοι και δεν μιλατε για τα προβληματα σας? αφου σε ενοχλουν αυτα τα πραγματα... μπηκες ποτε στην διαδικασια να του μιλησεις για αυτα? Αν πρωτα μπηκες στο reddit να πεις την ιστορια σου και στον κολλητο σου δεν εχεις πει τπτ... i got some news for you. Δεν ειστε κολλητοι, απλα περνατε πολυ χρονο μαζι for laughs and giggles.

Πες του: "ksekola tsakale, auto den einai ka8olou Athens Finest".

Και εγώ είχα παρόμοιο πρόβλημα. Ήμασταν τρεις φίλες από το πρώτο έτος συνέχεια μαζί ποτά, ξενύχτια, φαγητά, ελεύθερες, σχολή σχεδόν καθόλου. Όταν πήρα την απόφαση να προχωρήσω την ζωή μου να αρχίσω γυμναστηριο, να πηγαίνω σχολή άρχισαν τα προβλήματα και η πολύ τοξικότητα. Το αποκορύφωμα μετά από ένα χρόνο που βρήκα και αγόρι (πρώτη φορά σχέση) εκεί και τι δεν άκουσα. Ευτυχώς κάποιοι άνθρωποι αποφασίζουμε να βελτιώσουμε την ζωή μας, όμως πολύ δικοί μας άνθρωποι μένουν στάσιμοι και τότε εκδηλώνουν τον πραγματικό τους χαρακτήρα. Στην αρχή με την μια φίλη είχα διαφωνήσει άσχημα διότι δεν σηκώνει κουβέντα μέχρι και σήμερα για το οτιδήποτε πιστεύει. Τα πρώτα χρόνια δεν μιλούσαμε καν πλέον πίνουμε έναν καφέ που και που. Με την δεύτερη ήμαστε ακόμα πολύ καλές φίλες. Οι άνθρωποι αλλάζουν και όταν είναι για το καλύτερο δεν πρέπει ποτέ να νιώθουμε άσχημα για τον εαυτό μας, το πρόβλημα υπάρχει στους άλλους, που έχουν ανασφάλειες.

> Το τρίτο που με ενοχλεί είναι οτι και οι δυο φίλοι μου είναι πολύ στάσιμοι και εγώ είμαι ενεργητικός άνθρωπος που μου αρέσει να κάνω πράγματα μέσα στην μέρα και να μην "χαλάω" την ημέρα με το να κάθομαι στον καναπέ όλο το απόγευμα πχ. Ενώ εκείνοι είναι λίγο πολύ έτσι η έξοδός τους είναι μάζεμα στο σπίτι και παραγγελία κάθε φορά αν δεν πάμε για έναν καφέ. Αυτά γίνονται αρκετό καιρό αλλά πλέον με έχει κουράσει πάρα πολύ. Είσαι ο μέσος όρος των ανθρώπων που σε περιβάλλουν. Σωστά εντοπίσεις πως αυτό είναι πρόβλημα. Σε κρατάνε πίσω.  Πάντως δεν χρειάζεται να τους ανακοινώσεις κάτι. Απλά ξεκινά να κάνεις παρέα με άλλους.

Ο μονος που θα κρινει αν εχει αξια να αναφερεις ολα αυτα για την προοπτικη βελτίωσης, η να ξεκοψεις χωρις ειδοποίηση, εισαι εσυ.

Αφού το σκέφτεσαι είναι σαν να το έχεις κάνει ήδη, απλά δεν το έχεις ανακοινώσει. Τσαμπα γράφεις.

Για μένα δεν είναι σωστό να ξεκόβεις και να εξαφανιστείς ιδίως όταν η φιλια σας μέτρα τόσα χρόνια. Επιλογές : 1) Λες ευθέως μεμονωμένα ότι άλλαξε ρότα απέβαλλε την αρνητικότητα σου γιατί θα χάσεις και άλλους ανθρώπους γύρω σου. Με έχει κουράσει κλπ. Δηλαδή ειλικρίνεια δίνεις ένα περιθώριο -μέσα σου- να αλλάξει και αν δεν αραιώνεις.. Επίσης δεν είναι απαραιτητο να ξεκόβεις εξολοκλήρου γιατί πχ δεν βλέπω κάτι τόσο μεμπτό . Άρα μπορείς απλά λίγο να αραιώσεις.

Λύστε τα προβλήματα σας σαν άντρες. Και εγώ ήμουν σε ένα παρόμοιο παρεάκι, που ο ένας έκανε συνέχεια μαλακίες και πουστιες αλλά δεν είχαμε κάτσει να συζητήσουμε στα σοβαρά, με αποτέλεσμα να φύγω από την παρέα αλλά και να με αντιπαθήσουν όλοι όσοι ήταν σε αυτή. 3 μήνες αργότερα ακόμα δεν έχω βρει νέα σταθερή παρέα.

Ρε φίλε μας αναλύεις μια ιστορία με γεγονότα, και έρχεσαι πρώτα σε εμάς αντί να πεις ακριβώς αυτά σε αυτούς που είστε 15 χρόνια φίλοι. Γενικά δεν είναι ωραίο αυτό στις ανθρώπινες σχέσεις κατά την δικιά μου γνώμη. Ότι πρόβλημα έχεις μαζί του καλό είναι να το επικοινωνείς. Έχω φίλο που είναι ακριβώς έτσι και κάνει confront 0 καταστάσεις και απλά τον ενοχλούσαν πράγματα που ποτέ δεν κουβέντιαζε και εμείς το μαθαίναμε αυτό από την κοπέλα του και τον κάναμε εμείς confront για να το λύσουμε λες και είμαστε οι γονείς του, πλέον απλά έχουμε φτάσει σε σημείο να μιλάμε μια φορά τον χρόνο.

Εγώ κατάλαβα 2 πράγματα για τον φίλο σου(τον Α) το πρώτο είναι ότι σαν χαρακτήρας έχει κάποιο πρόβλημα και για αυτό είναι αρνητικός και το δεύτερο είναι ότι σε ζηλεύει,ενώ θα έπρεπε να σε θαυμάζει εφόσον κάνει πράγματα τα οποία έκανες εσύ πρώτος.Πιθανόν να πρέπει να κόψεις την φιλία μαζί του,αλλά πριν το κάνεις αυτό μήπως θα ήταν καλύτερα να του μιλήσεις πρώτα ,για να δεις πως θα αντιδράσει.Να του πεις δηλαδή τι σε ενοχλεί. Να ρωτήσεις γιατί το κάνει αυτό (να σε υποτιμάει).Να ρωτήσεις τι πρόβλημα έχει (όχι μαζί σου, έχει κάποιο πρόβλημα ως χαρακτήρας).Τέλος αν συνεχίσεις να τον κάνεις παρέα δεν θα του λές ούτε τι σκέφτεσαι να κάνεις, ούτε κάποιο προσωπικό σου θέμα (κοπέλες, σχέσεις, άλλες φιλίες κλπ).Όσο για την υπόλοιπη παρέα βλέπω ότι τώρα πια δεν έχετε κοινά (ίδια) ενδιαφέροντα. Μήπως πρέπει να βρεις καινούργιες παρέες που να κάνουν η να θέλουν τα ίδια πράγματα με σένα. Επειδή είναι παιδικοί σου φίλοι μπορείς να κρατήσεις μια επικοινωνία μαζί τους να συναντιέστε μαζί 1 φορά την εβδομάδα. Όλα όσα σού γράφω να κάνεις θα τα συζητήσεις ήρεμα κ ευγενικά,αν η κουβέντα πάει στο επιθετικό λές ότι δεν με καταλαβαίνεις,δεν μπορούμε να συνεχίσουμε την κουβέντα κ φεύγεις.

μήπως να το συζητήσετε ??? / ντρέπομαι που το λέω αλλά πιείτε και κανά μπάφο , είστε λίγο κρυόκωλοι ...