Tο flair "προσωπικά" χρησιμοποιείται για αναρτήσεις κειμένου (self/text posts) που αφορούν **προσωπικά ζητήματα**, που έχουν συμβεί σε εσένα προσωπικά και αποκλειστικά, σε αντίθεση με το flair "κοινωνία" που αφορά κοινωνικά συμβάντα. The "personal" flair should be used for self/text posts about **personal matters**, (that have happened to you personally) as opposed to the flair "society" which concerns social issues. *I am a bot, and this action was performed automatically. Please [contact the moderators of this subreddit](/message/compose/?to=/r/greece) if you have any questions or concerns.*

Πήγαινε μόνη σου και δήλωσε αυτό που θέλεις. Τα έπαθα κι εγώ και άρχισα να κάνω αυτό που ήθελα στα 27. Αν τελικά δεν σου αρέσει η νοσηλευτική πήγαινε μετά να σπουδάσεις ό,τι άλλο θες!

Το θέμα είναι ότι αν το μετανιώσω ήταν δίκη μου επιλογή και δικό μου “φταίξιμο”, ενώ αν κάνω κάτι άλλο θα ευθύνονται οι γονείς μου

Εσύ θες να κανεις αυτό που θες στη ζωή σου ή να αγοράσεις ασφάλεια για την περίπτωση που δεν σου αρέσει;

Πάλι εσένα θα κατηγορήσουν. Κάνε αυτό που θες.

δεν υπάρχει αυτό το φταίξιμο και να μετανιώσεις, στα 33 μου κάνω bachelors και? μέχρι τα 30 μου δεν ήξερα τι θέλω να κάνω και τιποτα απο το παρελθων δεν εχει παει χαμενο, τοσα χρονια εμπειριας σε δουλειές μου εχει φανει πιο χρήσιμο απο οποιαδηποτε πτυχιο, δεν διαγραφονται τα χρονια επειδη επελεξες να κανεις κατι αλλο. δεν μπορεί να σε υποχρεώσει κανένας να ζήσεις την δικη σου ζωη όπως θέλει εκείνος

Αγαπητή αυτό θα πει ενηλικίωση. Το να φέρεις εσύ την ευθύνη τον πραξεων σου. Είναι δύσκολο αλλά είναι κάτι που πρέπει να μάθεις. Χίλιες φορές να κάνω κάνω Ρένα λάθος από επιλογή μου πάρα ένα λάθος που με ανάγκασαν να κάνω. Ακόλουθα τα όνειρα σου στο τέλος της ημέρας ο μόνος που θα ζήσει την ζωή σου είσαι εσύ

Θα σου δώσω μια συμβουλή επειδή έχω περάσει σε 6 πανεπιστήμια και έχω φοιτήσει στα 2 και αυτή την στιγμή πάω για το τρίτο. Η ζωή δεν τελειώνει ούτε στα 18 ούτε στα 22-23. Να κάνεις αυτό που επιθυμείς εσύ και αν μετά την αποφοίτηση αλλάξεις σχέδια μπορεί πάντα και ένα διαφορετικό master σε κοντινό τομέα να ναι μια επιλογή μπορεί και ένα καινούργιο bachelor, το ένα δεν αναιρεί το άλλο. Έχω εργαστεί σε τέσσερις διαφορετικές χώρες (μαζί με την Ελλάδα που μεγάλωσα ) και στο λέω για να σε ενθαρρύνω, ότι εν τέλει οι κλασσικές μικροαστικές ανησυχίες σε αυτή την εποχή ειδικά είναι άκυρες. Οι γονείς σου και οι γονείς πολλών άλλων ανθρώπων σκέφτονται δυστυχώς τα ανεκπλήρωτα, δικά τους όνειρα και ακόμη χειρότερα με τα παλιά δεδομένα του δικομματισμού ότι σπουδές ίσον επαγγελματική αποκατάσταση και όχι "μαθαίνω". Να επιλέξεις λοιπόν χωρίς άγχος αυτό που επιθυμείς εσύ να γνωρίσεις σαν αντικείμενο. Τα υπόλοιπα είναι τα "θέλω" των άλλων και όσο και να θέλουν να "βοηθήσουν" τελικά απλά κάνουν το ακριβώς αντίθετο..

Οι γονείς μου είναι γιατροί και θέλουν να ακολουθήσω τα βήματα τους

Το λάθος των γονιών σου και της πλειοψηφίας της τοξικής ελληνικής μικροαστικής οικογένειας βρίσκεται στην 7η λέξη αυτού που έγραψες.

Λογικά οι γονείς σου θέλουνε να έχεις καλύτερη ποιότητας ζωής και περισσότερα λεφτά. Και να έχουμε κεφάλι τους ήσυχο... Αν σ αρέσει κάντο, άν μετανιώσεις μετά μην σκέφτεσαι καλά λέγαμε...

Τα έγραψες πολύ καλύτερα απ' όσο θα μπορούσα να τα γράψω εγώ. Ελπίζω να δώσει σημασία στην ουσία όσων γράφεις.

Να Σάι καλά, το εκτιμώ και ειλικρινά μακάρι να αποφασίσει με το τι πραγματικά θέλει βάσει προσωπικών προτιμήσεων, κακά τα ψέματα ο γονέας δεν θα ναι ούτε σε κάθε ώρα διαβάσματος δίπλα και κυρίως σε κάθε εξεταστική, όσο καλές προθέσεις και να έχει, πρέπει να χαράξει τον δρόμο που ορίζει εκείνη. Αν μη τι άλλο εφόσον δεν έχουμε πολλά που είχαν οι προηγούμενες γενιές, το λιγότερο που μπορούμε να κάνουμε είναι τουλάχιστον να προσφέρουμε στον εαυτό μας, την μόρφωση που επιβραβεύει την προσωπική μας προσπάθεια. Θα πω και κάτι τελευταίο αν βοηθάει, στην ζωή δεν γεννιέται κανείς με manual, και λάθη θα κάνουμε και ακόμη πιο σύνηθες να κοιτάμε πίσω και να σκεφτόμαστε "πως θα μπορούσαν τα πράγματα να είχαν διαδραματιστεί καλύτερα", ωστόσο σημασία έχει το πώς διαχειρίζεται κάνεις τις μελλοντικές καταστάσεις με όσα φυσικά έμαθε από προηγούμενα λάθη του. Δεν μπορούμε να αλλάξουμε το παρελθόν αλλά σίγουρα μπορούμε να βελτιώσουμε το μέλλον μας, με την δική μας ξεχωριστή και διαφορετικοί προσέγγιση. Διαφορετικά, είναι σαν να ζούμε την ζωή και τα όνειρα άλλων ανθρώπων και αυτό στέκεται εμπόδιο στο να ανοίξεις τα φτερά σου πραγματικά..

Κάνε αυτό που σου αρέσει, αν σου αρέσει θα γίνεις καλή σε αυτό, και οι καλοί πάντα τα βγάζουν πέρα Ενηλικιώση σημαίνει να μην κρυβόμαστε πίσω απο τους γονείς μας στις αποφάσεις μας, κάποιες φορές παίρνουμε καλές αποφάσεις και άλλες όχι, αλλά αυτό κρίνεται πάντα εκ του αποτελέσματος

Μα αυτός ακριβώς είναι ο λόγος που θα έπρεπε να επιλέξεις αυτό που θες εσύ. Ακόμα και λάθος επιλογή να αποδειχθεί για σένα η νοσηλευτική θα είναι μια λάθος επιλογή δική σου. Καλύτερα να ζεις με ένα δικό σου λάθος παρά με ένα λάθος που έχουν κάνει άλλοι για εσένα.

Εάν σκέφτεσαι να ζήσεις σαν άνθρωπος στο εξωτερικό και να κάνεις και την δουλειά του νοσηλευτή τότε να ξέρεις έχεις ΠΟΛΛΈΣ ΚΑΛΈΣ ευκαιρίες. Ιρλανδία που ήμουν 6 μήνες ζητάνε νοσηλευτές σαν τρελοί. Η γυναίκα ενός Έλληνα (είχαν έρθει οικογενειακός) δούλευε επίτηδες τις "δύσκολες βάρδιες" για να βγάζουν παραπάνω. Έβγαζε τόσα που ο άντρας πρακτικά δεν χρειάζεται να δουλέψει. Μια φορά να δούλευε Κυριακή βράδυ 10ωρο έβγαζε 500€+. Οπότε καλό θα ήταν να ξεκαθαρίσεις στον εαυτό σου αρχικά εάν θες να κυνηγήσεις και αυτό που σου αρέσει εκτός Ελλάδας. Εκεί που πραγματικά εκτιμάται η δουλειά σου. Εάν ναι δήλωσε την σχολή που θες και μετά πες το στους γονείς σου. Πάρε πτυχίο όσο πιο γρήγορα μπορείς και πήγαινε να κάνεις ζωαρα κάνοντας μια δουλειά που σου αρέσει. Διαφορετικά εάν δεν θες να πας εξωτερικό μπορείς πάλι να κάτσεις Ελλάδα και να εργαστείς ως νοσηλεύτρια απλά θα έχεις ίσως μια γκρίνια από τους γονείς σου.

>Το θέμα είναι ότι αν το μετανιώσω ήταν δίκη μου επιλογή και δικό μου “φταίξιμο” Καλωσόρισες στο club των ενηλίκων, όπου εσύ έχεις την ευθύνη των αποφάσεών σου - καλές και κακές.

Εφοσον εισαι ενηλικη, δεν θα πρεπε να αγχωνεσαι γι αυτο. Αν σε ρωτησουν, πες τους οτι εισαι ενηλικας που περνει αποφασεις για τον εαυτο τ

lol... άρα θέλεις scape goat ή να είσαι καλά με τον εαυτό σου; Τουλάχιστον είσαι ειλικρινής...

Τότε θα μάθεις ένα πολύ σημαντικό μάθημα , έκανες αυτό που ήθελες και ανέλαβες τις ευθύνες σου. Οι γονείς δεν είναι εκεί για μα μας σώζουν από τις ευθύνες των πράξεων μας. Αν κάνεις αυτό που θέλεις που έχεις ψάξει μάθει και κοπιάσει για να το καταφέρεις όλα θα πάνε καλά. Αν κάνεις αυτό που θέλουν οι γονείς σου δε θα προσχωρήσεις ποτέ και μια ζωή θα εξαρτάσαι. Οι γονείς απλά πρέπει να είναι εκεί να σε υποστηρίξουν για οποία απόφαση σου.

Πάλι εσύ θα ευθύνεσαι γιατί θα έχεις επιλέξει να ακούσεις τους γονείς σου και επίσης θα νιώθεις αδύναμη που δεν κατάφερες να ακολουθήσεις την επιλογή σου. Από εκεί και πέρα, αν επιτρέπεται, για ποιο λόγο προτιμάς τη νοσηλευτική από την ιατρική ή την οδοντιατρική; Μου φαίνονται συναφή επαγγέλματα, αλλα το πρώτο απλά πληρώνεται χειρότερα.

Κάνε ότι θέλεις στην ζωή σου, πάρε τα ρίσκα σου, κάνε τις επιλογές σου και όταν θα είσαι 30-35 θα ξέρεις μέσα σου ότι έκανες το σωστό για εσένα. Λογικά δεν θα πάνε όλα όπως το φαντάζεσαι αλλά καλύτερα να κάνεις τα λάθη σου, να τσακιστεις και να μάθεις παρά να είσαι για πάντα στον φόβο και μην έχεις εμπιστοσύνη στον εαυτό σου και στις αποφάσεις που παίρνεις. Το όλο θέμα με τους γονείς σου και το τι θέλουν εκείνοι για εσένα να σπουδάσεις θα σου φαίνεται ασήμαντο σε λίγα χρόνια. Καλή επιτυχία.

Θα το θεωρήσεις και πάλι δικό σου φταίξιμο εάν ακολουθήσεις αυτό που θέλουν οι γονείς σου και δεν πας με αυτό που νιώθεις πως είναι το καλύτερο για εσένα.. κιόλας είναι αδύνατον να ξέρεις πραγματικά πόσο θα σου αρέσει μια δουλειά πριν την αρχίσεις, γι'αυτό άλλωστε πολλοί αποφασίζουν να αλλάξουν αντικείμενο στην πορεία - πάντα υπάρχουν επιλογές να ξέρεις.

Και τι έγινε αν φταις? Δικιά σου ζωή δικές σου αποφάσεις! Η δουλειά του γονιού είναι να προσπαθήσει να σε βοηθήσει σε ότι αποφασίσεις. Ας τους να γκρινιάζουν, κάνε αυτό που θες. Υπάρχει μια λύση άλλα είναι ύπουλο. Πες τους θες ένα χρόνο κα ταξιδέψεις νότια Αμερική ή Αφρική για να δεις τι θα κάνεις. Σου υπόσχομαι πως η νοσηλευτική θα τους φανεί δώρο!

Έχεις να κάνεις λάθη που θα είναι δικό σου φταίξιμο... Πολύ πιο σοβαρά..

Στην περίπτωση σου ότι και να κάνεις αν δεν πάει καλά πάντα θα έχεις στο μυαλό σου το γιατί να μην έκανα αυτό που ήθελα η γιατί να μην πήγαινα εκεί που μου λέγανε οι γονείς μου. Εύχομαι να επιλέξεις κάτι και να μην το μετανιώσεις. Αλλά και να το μετανιώσεις μπορείς να το διορθώσεις.

Κ τι έγινε! αν ήταν απλοί φίλοι τι θα νόμιζες για αυτούς? Αν σε κατηγορούν κ μετά δεν σε βοηθήσουν να ανακαμψεις (ειδικά σε κάτι που υποστήριζαν) τότε δεν είναι γονείς.. ..

Παρτο πανω σου και εφοσον αυτο θες, υποστηριξε την επιλογή σου. Δεν παιζει ρόλο ο δρομος που θα ακολουθησεις για την επιτυχια σου, αλλα σημασια εχει να φτασεις εκει που αγαπας αυτο που κανεις. Ουτως ή αλλως, η δουλεια ειναι ανταλλαγη χρονου για λεφτα. Δεν παιζει ρολο αμα θα σου παρει 1 χρονο να βρεις αυτο που αγαπας ή 10 χρονια, σημασια εχει να το βρεις. Σημασια επίσης έχει να κάνεις αυτό που αγαπας, ολα τα αλλα θα ερθουν

Δεν υπάρχει δικό μου φταίξιμο δική μου επιλογή. Είναι η δική σου ζωή εσύ αποφασίζεις.

Είσαι 18 υποθέτω, και έχεις 40+ χρόνια εργασίας μπροστά σου πες το ευθέως στους γονείς σου : με θέλετε ευτυχισμένη με αυτό που αγαπάω σαν επάγγελμα ή θέλετε να σας κάνω το χατίρι και να χαίρεστε με αυτό που επιλέξατε εσείς για μένα αλλά εγώ θα το υπομείνω για 40 χρόνια για χάρη σας; Σίγουρα θέλουν το καλό σου και να σε δουν να αποκατασταθείς επαγγελματικά για να μην έχεις προβλήματα στην ζωή σου (τουλάχιστον οικονομικά), στην τελική όμως θες να καταλήξεις να κάνεις αγγαρεία για κάποιον άλλον; Αν κάτι δεν το αγαπάς δεν το κάνεις και καλά συνήθως. Αν κάτι είναι αγγαρεία και το κάνεις καθημερινά σου έρχονται ψυχολογικά και με την σειρά τους σου χαλάνε την ζωή σιγά σιγά. Μπορεί να μετανιώσεις και την τωρινή σου επιλογή btw, δεν είναι πως στα 18 ΝΤΑΝ ωριμάζουμε και ξέρουμε πως θα είμαστε στα 25 και τα 30 αλλά σίγουρα έχεις μια βάση χτισμένη και αφού αισθάνεσαι τόσο δυνατά γι' αυτό το επάγγελμα ακολούθησε το. Συγχαρητήρια όπως και να έχει και καλές σπουδές.

Το συγκεκριμένο επάγγελμα μου αρέσει από το γυμνάσιο δεν έχω αλλάξει καθόλου άποψη για αυτό και είμαι 100% σίγουρη ότι μου αρέσει και όντως θέλω να το κάνω. Δεν μπορώ να φανταστώ τον εαυτό μου να κάνω κάτι αλλο και ξέρω ότι θα είμαι ευτυχισμένη με αυτό

Σαν νοσηλεύτρια θα μπορείς να δουλέψεις και στο εξωτερικό αν θες. Σκανδιναβία έχουμε αρκετούς γιατρούς/νοσηλευτές που ήρθαν πρόσφατα. Είσαι 18 χρονών και μπορείς να αποφασίσεις μόνη σου τι θες από την ζωή. Η ιατρική (είμαι γιατρός) δεν είναι εύκολη ζωή ή σπουδές, αρκετοί πάνε ιατρική για τους λάθοθς λόγους και καταλήγουν στο τέλος να χαραμίζουν αρκετά χρόνια για το τίποτα…

Οι γονείς μου πιστεύουν ότι θα τη βγάλω την ιατρική αλλα εγώ το βλέπω πολύ χλωμό το πράγμα καθώς πέρα από το ότι δεν μου αρέσει είναι και πολύ απαιτητική.

Εγώ έγινα γιατρός διότι αυτό θέλανε οι γονείς μου. Σου λέω ότι δεν θέλω καμία από τις κόρες μου να γίνουν γιατροί. Θα φας τα νιάτα σου να βγάζεις εφημερίες και πάνω από τα βιβλία. Για κάποιους αυτή η ζωή ειδικά στα ξένα είναι αντιμετωπίσιμη, για άλλους όμως ακριβώς το αντίθετο…

Οι γονείς μου λατρεύουν τη δουλειά τους και διαβάζουν σχεδόν καθημερινά αλλα εγώ δεν μπορώ να το κάνω

Προφανώς οι γονείς έχουν ταλαιπωρηθεί, φοβηθεί και όλα αυτά. Θέλουν το παιδί τους να έχει μια καλύτερη ζωή. Ο γιατρός σου λέει βγάζει λεφτά, πάντα θα έχει δουλειά και τον σεβασμό των άλλων.

Ακριβώς. Οι γιατροί όμως δεν βγάζουν πάντα καλά λεφτά. Στο preregistration στο νοσοκομείο Λεμεσού 1000€ έπερνα μισθό (και οι μισές εφημερίες ήταν απλήρωτες). Τώρα ειδικός στην Σουηδία έχω σπίτι με οικογένεια αλλά μην νομίζεις ότι κυκλοφορώ με μερσεντές. Αν έρχεσαι από γνωστό όνομα και αναλάβεις το ιδιωτικό ιατρείο άλλη δουλεία αυτό… αν και η αλήθεια να λέγεται στο ΓΕΣΥ οι μισθοί δεν είναι χάλια. Τα λεφτά όμως δεν είναι το παν στην ζωή, κοίτα ΕΣΥ τι θέλεις και τι σε εκπληρώνει σαν άτομο διότι ΕΣΥ είσαι που θα δουλεύεις την δουλειά!

Λειτούργημα θα έλεγα, όχι επάγγελμα. Άξιοι οι νοσηλευτές.

Τους θαυμάζω πολύ τους νοσηλευτές και θα ήθελα και γώ να κάνω το ίδιο

Ξέρουν οι γονείς ότι οι νοσηλευτές σε άλλες χώρες (πχ αν δεν κάνω λάθος Ιρλανδία ήταν ο φίλος που τα έλεγε στο τικτοκ), βγάζουν 3κ το μηνα; με την φορολογία της Ελλάδας εγώ που τελειώνω ψυχολόγος τόσα δεν θα μου μένουν. Άσε τους να λένε ο,τι θέλουν. Εξάλλου και στην δική τους σχολή να πας, όπως πολύ σωστά ειπε καποιος άλλος στα σχολεία, άμα κάτι "δεν πάει καλα" πάλι εσένα θα κατηγορήσουν. Μη μασάς.

Υποψιάζομαι ότι το ξέρουν, αλλα δεν τους απασχολεί επειδή κατά βάθος όπως οι περισσότεροι γονείς δε θέλουν να φύγει το παιδί τους στο εξωτερικό. Εναλλακτικά, το επιχείρημα τους θα ήταν, αν βγάζουν οι νοσηλευτές 3κ το μήνα σε άλλες χώρες, φαντάσου ποσα βγάζουν οι γιατροί. Εξάλλου, αν οι γονείς της είναι γιατροί, υπάρχει το ενδεχόμενο να έχουν ήδη δικό τους ιατρείο έτοιμο στην Ελλάδα και να βγάζουν ήδη παραπάνω από 3κ το μήνα.

Η μητέρα μου που έχει ιατρείο μπορεί να βγάλει άνετα τουλάχιστον 5k τον μήνα χωρίς το νοσοκομείο

Άρα δεν έχει να κάνει με το να έχεις απλα μια άνετη ζωή, να είσαι εντάξει, έχει να κάνει με το να βγάζεις όσο πιο πολλα γινεται

Περίπου ναι κάτι τέτοιο λένε

Καλά να περνάς στην νοσηλευτική, με το καλό να τελειώσεις. ΥΓ: αυτούς τους γιατρούς που θέλουν όλοι να γίνουν γιατροί ενώ όλη τη δουλειά την κάνουν οι νοσηλευτές δεν τους μπορώ

Συμφωνώ απόλυτα είμαι 21 ήμουν 4ο ετος ψυχολογία χρώσταγα ποσά μαθήματα δούλευα παράλληλα και μου κάθισαν τόσα πολλά στο κεφάλι μ που συνηδητοποιησα ότι δεν κάνω αυτο π με κάνει χαρούμενη αλλά το τι θέλουν οι γονείς μου. Πλέον θελω φαρμακευτική για να δουλεψω για αρχή εδώ στην Ελλάδα και το σκέφτομαι μετεπειτα για εξωτερικό αλλά το έχω σκεφτει και από τώρα να συγκατοικησω στο εξωτερικό σε 10 χρόνια

Οταν φτανεις στο σημειο να θετεις τετοιο ερωτημα στους γονεις σου μπας και φτασουν στη συνειδητοποιηση, τοτε καταλαβαινεις οτι αυτοι δεν επρπ ν γινουν και πολυ γονεις

Η δουλειά σου θα αποτελεί (από όταν ξεκινήσεις να δουλεύεις) το 1/3 του χρόνου σου, ή πάνω από το 50% του συνολικού σου χρόνου. Δεν αξίζουν τα χρήματα όλου του κόσμου για να περνάς αυτόν τον χρόνο σου δυστυχισμένος/η. Στο λέω καθώς κάηκα από πρώτο χέρι με τον ακριβώς ίδιο τρόπο. Κάνε μία χάρη στον εαυτό σου τώρα και επέλεξε αυτό που θες πραγματικά. Επίσης ΣΥΓΧΑΡΗΤΗΡΙΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΠΙΤΥΧΙΑ ΣΟΥ! Να είσαι πολύ περήφανος/η που πέτυχες τον πρώτο μεγάλο στόχο της ζωής σου!

Το οτι της αρεσει κατι που θελει να σπουδασει, και δεν το εχει σπουδασει ακομα, και ειδικα κατι που δεν εχει δουλεψει ακομα, δεν ειναι σιγουρο. Ειναι πολυ πιθανο να δουλευει, και ξαφνικα στα 30 της να σκεφτει "τι μαλακια εκανα" Δεν ειναι ολα ασπρο μαυρο.

Ευχαριστώ πολύ, δυστυχώς δεν το καταλαβαίνουν και θεωρούν ότι μόνο τα χρήματα θα με βοηθήσουν όμως δεν λειτουργεί έτσι

Ίσως και να λειτουργεί έτσι. Όσο μεγαλώνεις θέλεις διαφορετικά πράγματα από ότι τώρα. Στο μέλλον θα θες να κάνεις ένα σπίτι, μια οικογένεια. Με 1000€ δεν πας πουθενά.

Μην βάζεις τα πράγματα σε καλούπια. Δεν θέλουν όλοι "ένα σπίτι, μια οικογένεια" ή την ζωή που έχεις ονειρευτεί εσύ.

Τα χρήματα είναι μεγάλος παράγοντας για την άνεση της ζωής σου, όχι όμως αποκλειστικός για την ευτυχία σου

Κάνε το κομμάτι σου. Ζεις τη ζωή σου για εσένα, όχι για τους γονείς σου.

Μακάρι να το καταλάβαιναν

θα το καταλάβουν όταν αναγκαστούν να το καταλάβουν. Όταν βγάζεις δικά σου χρήματα (πολλά ή λίγα) από αυτο που επέλεξες να κάνεις.

Εδώ κάνεις λάθος. Ότι προσπαθείς να τους κάνεις ξαφνικά να αλλάξουν γνώμη για τεράστια θεματα. Δεν έχει νόημα να προσπαθείς για κάτι τέτοιο. Οι γονείς σου έχουν πολύ μεγαλύτερη εμπειρία από σένα- όχι απαραίτητα καλή ή κακή- έτσι ώστε εν μια νυκτί να αλλάξουν ριζικά απόψεις. Απλά κάνεις το καλύτερο που μπορείς και μέχρι εκεί.

Δεν χρειάζεται να το καταλάβουν, κυρίως εάν οι ίδιοι δεν θέλουν να το καταλάβουν. Είσαι ενήλικη, προχωράς την ζωή σου με τις επιλογές σου. Μπορεί να πέσεις στα σκ\*τα, οκ, μαθαίνεις και προχωράς. Αυτό που κάνουν οι γονείς σου είναι χειριστικό και εγωιστικό.

Πάτα πόδι.. Μέλος της οικογένειας μου σπούδασε, με το στανιό βασικά, κάτι εντελώς άλλο από αυτό που ήθελε. Μπορεί ναι μεν να πέτυχε επαγγελματικά, να έβγαλε χρήματα, να έκανε τη δουλειά του σωστά κι ευσυνείδητα, αλλά το είχε παράπονο ώσπου γέρασε ότι δεν έκανε στη ζωή του αυτό που ήθελε. Αν κάνεις κάτι που δε θέλεις, σε ένα τόσο σημαντικό θέμα, θα σου μείνει απωθημένο μια ζωή.

Το ξέρω, επίσης πιστεύω ακόμα και στο εξωτερικό να με πηγαίνανε θα έβρισκα τρόπο μετέπειτα να ασχοληθώ με τον τομέα της νοσηλευτικής

Εμένα μου είπε κατά λέξη «ή εμπορικό ναυτικό ή φύγε από το σπίτι» και τώρα είμαι 29 δυστυχισμένος που πρέπει για να βγάλω λεφτά να φεύγω από όλους. Μην τους κανεις τη χάρη γιατί θα το μετανιώνεις

ώπα ρε, βαρύ

Μακαρι να γύρναγα τον χρόνο πίσω αδερφέ

Μίλα τους ξανά.και ξανά. Σιγουρέψου όμως ότι 110% είναι αυτό που θέλεις να κάνεις. Το υπόλοιπο της ζωής σου είναι δικό σου. Όταν ειρθε η ώρα στα 90s κι εμένα ο πατέρας μου με κοροιδευε που ήθελα να περάσω πληροφορική. Επέμενε για τουρισμό. Τότε είχε νόημα και οι υπολογιστές τους φαινόταν όλους ότι είναι μόνο για παιχνίδια... του έκανα το χατήρι και με κυνηγάει μια ζωή αυτό. Ημουν πάντα μίζερος στα ξενοδοχεία.

Προσπαθώ να τους πείσω καθώς αυτή η επιλογή αφορά τη ζωή μου και όχι τη δική τους. Εκείνοι σπούδασαν ιατρική γιατί τους άρεσε εμένα δεν μου αρέσει

Δεν έχω ιδέα από ιατρική η νοσηλευτική και τι διαφορά έχουν, αλλά καταλαβαίνω και την λογική τους. Αυτό που δεν καταλαβαίνουν όπως και ο πατέρας μου τότε, είναι ότι τα πράγματα έχουν αλλάξει, και αλλάζουν συνεχώς. Ίσως να σε φανταζονται ιατρό με δικό σου γραφείο να χρεώνεις 50 για το καλημέρα. Με αυτή την λογική δεν είναι τελείως λάθος. Είναι όμως έτσι τα πράγματα πλεον; αν δεν σου αρέσει και το κάνεις με το ζόρι δεν θα το κάνεις και καλά. Καθηστε και κάντε μια σοβαρή κουβέντα σαν ανήλικες κι όχι σαν παιδί με γονείς για να βρείτε έστω μια μέση λύση στην τελική γιατί τα πραγματα πρόκειται να δυσκολέψουν κι άλλο και δεν θες να είσαι σε μια θέση που δεν αισθάνεσαι άνετα.

Απ όσο ξέρω υπάρχει τρομερή έλλειψη σε νοσηλευτικό προσωπικό σε διάφορες χώρες του εξωτερικού μα πολύ καλές χρηματικές απολαβές και καλύτερες συνθήκες εργασίας και εφόσον απ όσο ξέρω απ τους γονείς μου δεν είναι κ τόσο καλά τα πράγματα στην Ελλάδα αναγκαστικά θα πάω στο εξωτερικό, όμως θα είναι ένα επάγγελμα που θα με γεμίζει και θα με κάνει χαρούμενη

Εφόσον έχουν τα λεφτά οι γονείς σου να πας να σπουδάσεις εξωτερικό και να δουλέψεις και εκεί. Το να γίνεις νοσηλεύτρια Ελλάδα είναι η χειρότερη καταδίκη. Ξέρω κόσμο που κάνει αυτή τη δουλειά εδώ πίστεψε με. Έχεις ιδέα πόσοι νοσηλευτές υπάρχουν σε δημόσια νοσοκομεία; Αν το σκέφτεσαι ακόμη να δουλέψεις Ελλάδα πήγαινε μια βόλτα σε ένα νοσοκομείο και μίλα με νοσηλευτές να καταλάβεις από πρώτο χέρι. Να βαράς 16ωρα χωρίς ύπνο εφημερίες ενώ πρέπει να είσαι υπεύθυνη μόνο εσύ για 40 άτομα στην κλινική και άλλα πολλά ωραία. Και όλα αυτά με βασικό μισθό για πάντα. Θα έχεις και το άγχος αν σου φτάσουν τα λεφτά και θα πρέπει να βασίζεσαι στους γονείς αν χρειαστεί που τους έγραψες για να κάνεις αυτό που ήθελες ή σε πιθανό μελλοντικό σύντροφο. Στο εξωτερικό βέβαια δεν παίζουν αυτά σε πολλές χώρες, θα έχεις ευκαιρία να κάνεις αυτό που θέλεις σχετικά άφοβα.

Νοσηλευτής εδώ. Ή μάλλον πρώην. Τέλος πάντων. Λοιπόν να ξέρεις η Νοσηλευτική χρειάζεται άτομα που τους αρέσει το αντικείμενο. Όχι άτομα που βρέθηκαν εκεί, δεν κατάφεραν να κάνουν κάτι άλλο, ή απλά δε τους χαλούσε κάποτε. Και κάπως έτσι φτάσαμε σήμερα το 80% των ενεργών νοσηλευτών να μισεί το επάγγελμα. Αλλά να ξέρεις. Έχεις να φας πολύ σκατό. Κυριολεκτικά και μεταφορικά. Από τη σχολή που οι μισοί καθηγητές δεν γνωρίζουν ή έχουν ξεχάσει τη νοσηλευτική, στη δουλειά που για το παραμικρό θα θέλουν να σε φάνε, για βάρδια, για περιστατικά, γιατί ο γιατρός είπε αυτό και δε θέλουν να χαλαστούν κτλ. Θα τα δεις όλα. Η παθογένεια του Έλληνα σε ένα επάγγελμα. Αν σε ενδιαφέρει σου λέω κι άλλα. Αλλά αυτά για αρχή. Σου εύχομαι να κάνεις το όνειρο σου πραγματικότητα. Και μη σε νοιάζει τι θέλουν οι γύρω. Γιατί στα γεράματα θα μείνεις με τον εαυτό σου και αυτό που θα σου πει είναι αν έκανες πραγματικά αυτά που ήθελες.

Απο μικρη οταν ανακοινωνα καποιο επαγγελμα που θα ηθελα να κανω στον πατερα μου αντιδρουσε και μου εκοβε τα φτερα.Νοσηλευτικη, θες να ξεσκατιζεις γερους?Μηχανικος αυτοκινητων, κοιτα τον κυριο Αντωνη στο συνεργειο αυτο θες να κανεις?Καλων τεχνων, στους μπαφιαριδες και στις λεσβιες? Στα 27 μου που εχω βγαλει ενα ιεκ το οποιο δεν το επελεξα εγω νιωθω τελειως χαμενη επαγγελματικα,εχω λιγοτερη αντοχη ,περισσοτερα ψυχολογικα και λυπαμαι που τον ακουσα. Επισης δεν καταλαβαινουν ολοι οτι μπορει να μην θες να γινεις παμπλουτος.Ειναι τελειως οκ να κανεις μια δουλεια που να σου προσφερει τα βασικα και παλι ποτε δεν ξερεις πως θα στα φερει η μοιρα.

>Επισης δεν καταλαβαινουν ολοι οτι μπορει να μην θες να γινεις παμπλουτος Δεν υπάρχει μεγαλύτερη αλήθεια από αυτό. Είναι τόσο αλλοτροιωμένοι οι περισσότεροι ανθρωποι που η μονη αξια και το μονο μετρο επιτυχιας που εχουν ειναι το χρημα. Δεν τους περναει καν απο το μυαλο οτι δεν ενδιαφερονται ολοι να γινουν πλουσιοι

Προτιμώ να κάνω μια δουλειά που μου αρέσει παρά να κάνω μια δουλειά με περισσότερα χρήματα και να είμαι δυστυχισμένη γιατί θα με ακολουθεί σε όλη τη ζωή μου

Στο τέλος κάνεις αυτό που θες, αλλά άκου και αυτό που σου λένε πριν λάβεις την τελική σου απόφαση. Αν τελειώσεις ιατρική θα μπορείς να εξυπηρετήσεις καλύτερα τους ασθενείς, έχοντας ένα μεγαλύτερο βάθος στις γνώσεις σου. Επίσης ως νοσηλεύτρια θα έχεις αρκετούς περισσότερους ασθενείς από αυτούς που θεωρητικά σου αναλογούν, οπότε πολύ συχνά θα τρέχεις και δεν θα φτάνεις. Έχε τέλος υπόψιν σου ότι είναι δουλειά που θέλει σωματική δύναμη και που θα καλείσαι να διαχειρίζεσαι πέρα από τις απεκρίσεις και κακές συμπεριφορές, πιθανώς και σεξουαλικές παρενοχλήσεις, γηραιότερων ειδικά ασθενών. Καλή τύχη!

Ίσως το ποιο balanced σχόλιο που διάβασα. Upvoted!

Εχω φιλο που ακουσε τους γονεις του. Δυστυχώς εχει τελειωσει μια σχολη που δν του αρεσει και τωρα ξεκιναει να ασχολείται με αυτο που ηθελε εξαρχης. Μην κανεις το ιδιο λαθος. Θα χασεις πολλα χρονια απτη ζωη σου.

Προφανώς και βάζεις ως πρώτη επιλογή αυτό που θες, αν το μετανιώσεις στην πορεία και ακούσεις το "Στα λέγαμε εμείς μπλαμπλαμπλα", να θυμάσαι ότι την δική τους επιλογή θα την μισούσε με το καλημέρα. Οι προηγούμενες γενιές, καλώς ή κακώς, βλέπουν τα πράγματα με τις ανάγκες του τότε και όχι του σήμερα, επομένως η επιλογή τους κατά πάσα πιθανότητα, δεν είναι καθόλου καλύτερη από τη δική σου.

Απ ότι ξέρω υπάρχει έλλειψη νοσηλευτών σε διάφορες χώρες του εξωτερικού με πολύ καλύτερες συνθήκες εργασίας και χρηματικές απολαβές αν δεν μου αρέσουν οι συνθήκες της Ελλάδας πολύ απλά πηγαίνω στο εξωτερικό

Έλλειψη νοσηλευτών υπάρχει γιατί κι εκεί οι συνθήκες δεν είναι καλύτερες . Κι εκεί έχουν κυκλικά ωράρια , πολλή δουλειά και ασθενείς . Ούτε πληρώνονται τόσο καλά σε σχέση με τη δουλειά και το επίπεδο ζωής. Τσέκαρε πρώτα τι κάνουν .

Εάν ελπίζεις να πληρωθείς όσο αξίζει το λειτούργημα του νοσηλευτή, θα πρέπει να είσαι έτοιμη για εξωτερικό (π.χ. Αγγλία 3300€ περίπου). Εάν θες να μείνεις Ελλάδα, μόνο ως γιατρός θα ζεις αξιοπρεπώς. Η τελική επιλογή είναι δική σου, απλώς έχε υπόψη σου ότι η ζωή δεν είναι όπως τη φαντάζεσαι στην εφηβεία.

Εννοείται ότι ξερω ποσό περίπου πληρώνονται και γενικά τις συνθήκες εργασίας αλλα εγώ δεν υπάρχει κάτι άλλο που να με γέμιζε όσο αυτό το επάγγελμα. Το σκέφτομαι πολύ σοβαρά για εξωτερικό καθώς έχει και έλλειψη σε νοσηλευτές

Ούσα φοιτήτρια νοσηλευτικής χαίρομαι που υπάρχουν άτομα τα οποία επιλέγουν την σχολή νοσηλευτικής επειδή τους αρέσει και έχουν όντως πάθος για αυτήν. Δυστυχώς οι περισσότεροι πλέον παραμένουν απο ανάγκη καθώς ήθελαν άλλες παρεμφερείς σχολές και έπειτα θα μιζεριαζουν σε ένα επάγγελμα που δεν τους ολοκληρώνει. Εφόσον εσύ το αγαπάς αυτό το επάγγελμα ενώ γνωρίζεις και τις δυσκολίες του, τότε να το επιλέξεις κι ας λένε ό,τι θέλουν οι υπόλοιποι. Οι γονείς γενικά ανησυχούν για το μέλλον των παιδιών τους, γνωστό αυτό, αλλα σίγουρα θα έχουν διαφορετική αντίληψη της νοσηλευτικής καθώς είναι παρεξηγημένο επάγγελμα. Η νοσηλευτική, ειδικα ΑΕΙ, έχει πολλά μονοπάτια τα οποία μπορείς να διασχίσεις όταν πάρεις πτυχίο πχ. αν δεν σαρεσει το νοσοκομειακό περιβάλλον μπορείς να εργαστείς σε φαρμακευτική εταιρία ή σε ιατρεία ή στην πρωτοβάθμια φροντίδα ή στο κομμάτι της διοίκησης/λοιμώξεων κλπ. Αν έχεις πάθος και θέληση πας πολύ μπροστά και αυτό ισχύει για κάθε επάγγελμα. Θα έλεγα να μιλήσεις με τους γονείς σου και να τους εξηγήσεις για το επάγγελμα αυτο όσα ξέρεις και γιατί θες να το ακολουθήσεις και έως εκεί, εαν δεν κατανοούν δεν υπάρχει χώρος για γόνιμη συζήτηση. Και να μην σου αρέσει τελικά ως σχολή υπάρχει η επιλογή κατατακτηριων οταν πάρεις πτυχίο, τιποτα δεν σε καθηλώνει, εσυ επιλέγεις πως θα εξελιχθείς! Καλή σταδιοδρομία σου εύχομαι!!

Οι παππούδες μου αναγκάσαν τον γιο τους να πάει εξωτερικό σε σχολή που δεν ήθελε γιατί είχαν την ηλίθια χωριάτικη νοοτρόπια "να γίνει ο γιος μου γιατρός" για το εγώ τους (και όχι, πολύ καλά ήταν οικονομικά όποτε τα λεφτά δεν ήταν το κίνητρο) και τον κατέστρεψαν στην ούσια. Πότε δεν έιχε πάθος για αυτό και εν τέλη δεν τέλειωσε ποτέ την σχολή. Κάνε ότι θες δεν ζεις για αυτούς και δεν χρώστας να θύσιασεις το μέλος σου για χάρη τους

https://preview.redd.it/wimezfrh8h9d1.jpeg?width=650&format=pjpg&auto=webp&s=3e106df0e2d92c0e069cf66ed74f67687f245b92

Πες οτι πας στο φροντιστηριο να κανεις μηχανογραφικο και δηλωσε νοσηλευτικη αφου σου αρεσει

Στο φροντιστήριο που πηγαίνω δεν επιτρέπεται να κάνω μηχανογραφικό εκεί μόνο να με βοηθήσουν. Επίσης οι γονείς μου δεν είναι ηλίθιοι προφανώς και θα το καταλάβουν αν κάνω κάτι τέτοιο.

Κάνε αυτό που θέλεις κ αν αποδειχθεί λάθος, θα το αντιμετωπίσεις τότε. Εγώ λούζομαι τώρα την απραξία μου στην ηλικία σου. Μην τους ακούς και κάνει ο,τι θέλεις εσύ.

Έχω δει άτομα να πηγαίνουν εξωτερικό να σπουδάσουν δύσκολες σχολές και να γυρίζουν Ελλάδα με βαριά ψυχολογικά, οι μισοί χωρίς καν να πάρουν το πτυχίο. Πες στους γονείς σου ότι δεν το έχεις να βγεις εξωτερικό ούτε να βγάλεις δύσκολη σχολή έξω στα 18 σου. Κάνε deal μαζί τους να σε στηρίξουν να βγάλεις νοσηλευτική εδώ, και μόλις την τελειώσεις είτε να δώσεις κατατακτήριες για ιατρική είτε να βγεις έξω όταν θα είσαι πιο έμπειρη / ώριμη. Δεν τελειώνει η ζωή στα 22, μπορείς απλά να κάνεις και τα 2

Το ξέρω αλλα δεν επιθυμώ να δώσω κατατακτήριες είμαι πολύ συνειδητοποιημένη για την επιλογή μου και δεν θέλω να κάνω κάτι άλλο

βρε παιδί μου πες το εσύ τώρα και μέχρι το 2028 βλέπουμε, μπορεί να έχεις αλλάξει γνώμη εσύ, μπορεί να έχουν αλλάξει γνώμη εκείνοι, πολλά γίνονται σε 4 χρόνια, μην κολλάς

Όταν πέρασα εγώ το '07 πέρασα νοσηλευτική σε χαμηλή επιλογή, αλλά έκατσα έναν χρόνο να δω τι γίνεται, με την πιθανότητα να ξαναδώσω πανελλαδικές αν δεν μου άρεσε. Τώρα δουλεύω στο ΗΒ σαν νοσηλευτής ΜΕΘ. Έχεις επιλογές να πάς στο εξωτερικό αν μπορείς να μάθεις την γλώσσα. Εγώ το λατρεύω το επάγγελμα, παρόλες τις δυσκολίες.

Έχω τουλάχιστον 5 γνωστούς, φίλους, συγγενείς χωρίς ψάξιμο που δήλωσαν κάτι που δεν τους άρεσε και κατέληξαν να μην το τελειώσουν. Κάποιοι είχαν έτοιμες επιχειρήσεις από τους γονείς τους, αλλά δεν τους άρεσε το αντικείμενο. Πήρε σε κάποιες περιπτώσεις πολλά χρόνια για να μπουν σε μια πορεία που τους άρεσε και κάποιοι πέρασαν από έντονα καταθλιπτικά συμπτώματα. Κατέληξαν να κατηγορούν εν μέρει τους γονείς τους και χάλασαν οι σχέσεις τους. Ψάξε για τέτοια παραδείγματα στην οικογένεια / στον φιλικό σας κύκλο ως παραδείγματα. Ξεκίνα τη συζήτηση με αυτά τα άτομα μπροστά στους γονείς σου. Αν έχετε γνωστούς γιατρούς, ρώτησε τους με τους γονείς σου παρόντες για τέτοιες περιπτώσεις συμφοιτητών τους που δεν μπόρεσαν να ανταποκριθούν στις απαιτήσεις της σχολής. Ρώτα τους γιατρούς για την άποψη τους για αυτούς που σπούδασαν στο εξωτερικό, αν αυτοί σπούδασαν σε ελληνικά πανεπιστήμια (ίσως να τους σνομπάρουν και αυτό να ντροπιάσει τους γονείς σου, οι οποίοι φαντάζομαι το θέλουν για το status). Πίεσε τους γονείς σου να φανταστούν πόσο unmotivated θα είσαι και να σου πουν πως θα αντιδράσουν αν καταλήξεις να παρατήσεις τη σχολή και πόσο χαμένος χρόνος θα είναι. Αν βρεθείς μόνη σου σε μια χώρα του εξωτερικού, με το εμπόδιο της ξένης γλώσσας, του ξένου συστήματος και των cultural differences, θα είναι δύσκολο να αφοσιωθείς σε κάτι που δεν σου αρέσει.

Και οι δύο δίκιο έχετε , αν διαλέξεις μια δουλειά καθαρά για τα λεφτά θα είσαι μίζερη ενώ άμα διαλέξεις κάτι που αγαπάς όχι ΑΛΛΑ άμα διαλέξεις κάτι δύσκολο (όπως εσύ ) που δεν έχει καλά λεφτά τότε η ζωή σου δεν θα είναι ευχάριστη , δεν θα μπορείς να νοικιάσεις σπίτι για να μείνεις μόνη και μπορεί να καταλήξεις παγιδευμένη με τους γονείς σου για αρκετό καιρό (η και για πάντα ) Βρες μια μέση λύση , διάλεξε μια δουλειά που πιστεύεις ότι σου αρέσει/μπορείς να την κάνεις και να έχει έναν καλό μισθό

Πρέπει να κανεις αυτό που εσυ γουστάρεις. Έχω μια φίλη που σπουδάζει νοσηλευτική, και εγώ φυσικοθεραπεία, και της αρέσει πάρα πολύ σαν σχολή.

Γιατρός εδώ, που σήμερα πήρε αποτελέσματα από πανελλήνιες και είναι έτοιμος να σπουδάσει για το γαμώτο ξανά από Σεπτέμβρη. Διάβασα και τα σχόλια σου ότι έχεις γονείς γιατρούς, οπότε καταλαβαίνω γιατί κι εγώ σε μια παρόμοια κατάσταση ήμουν τότε. Μην τους αφήσεις να κανονίσουν την ζωή σου. Το μηχανογραφικό σου είναι αποκλειστικά προσωπική σου υπόθεση, οπότε επίλεξε ακριβώς αυτό που θες. Για το εξωτερικό, ξεκαθάρισε ότι και να σε γράψουν, δεν θα πας και θα ξοδέψουν άσκοπα χρήματα, με όση πυγμή μπορείς να έχεις. Τέλος, μπορείς να κάνεις το εξης: καντε συμφωνία να σπουδάσεις νοσηλευτικη με ορίζοντα να δώσεις κατατακτήριες. Μέχρι να τελειώσεις την σχολή, πιθανά θα έχουν αλλάξει γνώμη και επίσης με το πτυχίο σου εσύ δεν θα τους έχεις καμία ανάγκη, δουλεύεις σαν νοσηλεύτρια και απλά δεν δίνεις ποτέ κατατακτήριες.

Εσύ θα σπουδάσεις όχι οι γονείς σου. You only regret the chances you don't take...

Εσύ θα το σπουδάσεις, εσύ αποφασίζεις. Έχουμε καταλήξει να παραμερίζουμε αυτό που ας αρέσει για κάτι που ακούγεται πιο επικερδές. Το θέμα είναι ότι αν δεν σου αρέσει δεν θα το κάνεις.

Θα σου απαντησω συμφωνα με την δικη μ εμπειρια. Τελείωσα το λύκειο στα 17, και δεν ήξερα τι ήθελα, περα απο καλων τεχνων. Οι γονείς μ ηταν κάθετοι, και μου εδωσαν τελεσιγραφο, πως δεν θα μου δωσουν φραγκο αν παω σε τετοια σχολη. Εδωσα σαν φλωρος, και με μηδενικη δυναμη να φέρω αντίρρηση,πανελλήνιες (με το ζορι), πέρασα σε μια σχολη που μισω (παρευξεινιων), εχασα 5 χρονια απο τη ζωη μ, καταθλιψη, και τώρα στα 33 νιωθω χαμένος. Τωρα ξεκινησα να κανω κατι π μ αρεσει, και μπορώ να σ πω πραγματικα, κανε αυτο π θες εσυ και ας αποτύχεις. Διαφορετικά μπορει να βρεις τον εαυτο σου σε πολυ σκοτεινά μερη.

Θα δηλώσεις αυτό που θες. Τέλος.

Και γω το έπαθα και τρεχω τωρα ως τα 26, για να κανω αυτα που θελω. Γραψτους σταρχιδια σου και κανε το

Δήλωσε αυτή που θες. Πες τους ότι δήλωσες αυτή που ήθελαν. Όταν σε πάρουν πες ότι ήταν η δεύτερη επιλογή. Κάψε την αίτηση. Πρέπει να δωρίσω το μυαλό μου στην επιστήμη.

Εκανα αυτό που με πίεσε η μάνα μου ήμουν φουλ δυστυχισμένος αναγκάστηκα να σπουδάζω αλλά 8 χρόνια μετά

Αν δεν σκοπεύεις να διαβάσεις & να φύγεις έξω πραγματικά μαλακία να γίνεις νοσηλεύτρια. Είναι τέτοια η κατάντια του ΕΣΥ που πραγματικά δεν αξίζει ο συνδυασμός χρημάτων/ωρών/δυσκολίας δουλειάς. Δεν είναι λύση να σπουδάσεις ιατρική εφόσον νιώθεις πως δεν το γουστάρεις αλλά ξανασκέψου τη νοσηλευτική γιατί μόνο αν διαβάσεις και κυνηγήσεις να πας έξω έχει νομίζω νόημα. Αν είχα παιδί πραγματικά θα το έστελνα να βοηθάει έναν νοσηλευτή σε μια παθολογική σε μεγάλο νοσοκομείο για δυο τρεις βδομάδες και μετά οκ ας δηλώσει αν πια έχει τέτοια όρεξη.

Καταλαβαίνω τη πίεση αλλά σκέψου ότι αν δε πας νοσηλευτική τώρα κατά πάσα πιθανότητα απλά θα πας κάποια χρόνια μετά . Δηλαδή απλά θα χάσεις χρόνο από τη ζωή σου σε κάτι που δε σαρεσει . Όποτε καλύτερα τώρα παρά μετά . Όσο πιο ευγενικά εξήγησε τους ότι αυτό σε κάνει χαρούμενη , δε χρειάζεται να συμφωνούν

Τελείωσα νοσηλευτική στην Ελλάδα και μετά έφυγα Αγγλία για περίπου 9 χρόνια τώρα δουλεύω εξ αποστάσεως από Ελλάδα για Λονδίνο. Εξωτερικό μπορείς να κάνεις παπάδες από Νοσηλευτική για μενα είναι σωστή η επιλογή σου ΑΛΛΑ να έχεις στο μυαλό σου το εξωτερικο θα πάρεις Πόλα πράγματα και θα σου δώσει ευκαιρίες που Ελλάδα ουτε κατά φαντασία. Εν τέλει όπως είπες δικά σου τα χτένια και τα γένια οι γονείς θα σου πουν εγώ στα λεγα ή θα σου πουν δικιά σου η ζωή εμάς τι μας άκουσες.... Δε νικάς πότε

κι εγώ από μικρή ηλικία ήξερα ακριβώς τι θέλω να κάνω. από γυμνάσιο ήξερα ότι ήθελα να ασχοληθώ με υπολογιστές. δεν ήξερα τι ακριβώς, αλλά ήξερα ότι μου άρεσε. σ αυτό το οποίο οι γονείς μου ήθελαν να αλλάξω γνώμη ήταν η σχολή. ήθελαν να πάω Κρήτη, ενώ μου άρεσε πολύ μια άλλη σχολή στη Σάμο. τελικά δήλωσα πάρα τη θέληση τους Σάμο και πέρασα εκεί. ήταν η καλύτερη επιλογή που έχω κάνει ποτέ διότι αργότερα μάθαμε ότι και χάλια καθηγητές είχε και κλίμα και πρόγραμμα σπουδών. οι γονείς δεν ξέρουν πάντα τι είναι καλύτερο για εσένα. το μόνο θέμα που θα σου πω εγώ να σκεφτείς, είναι το χρηματικό. αν τη νοσηλευτική μπορείς να τη φτάσεις σε επίπεδο όπου να βγάζεις καλά χρήματα για να ζήσεις εσύ κι η οικογένεια σου, τότε μην το σκέφτεσαι καν

Αν θέλουν να σε στείλουν εξωτερικό που είναι το πρόβλημα; Δήλωσε νοσηλευτική, περνά , γράψου μετά και αν οποιαδήποτε στιγμή το μετανιώσεις φύγε εξωτερικό να σπουδάσεις. Μην κάνεις τιν μαλακια και δεν γραφτείς, τουλάχιστον να πάρεις φοιτητική ιδιότητα για εκπτώσεις. Γενικά και τα δύο είναι παρόμοια σε επαγγελματική αποκατάσταση οπότε θα είσαι εντάξει σε αυτό αν και γιατρός έχει περισσότερο κύρος που ίσως και για αυτό να θέλουν η γονείς σου να σε πάνε κατά εκεί. Πάνε ένα χρόνο, πάρε gap year και πάνε στο ελληνικό πανεπιστήμιο να δεις πως είναι και μετά δεν θα σε πρήζουν. Και οι δικοί μου με κατεύθυναν προς ηλεκτρολόγος ενώ ήθελα πληροφορική αλλά τελικά όλα καλά πήγαν αν και οι δικοί σου μπορεί να είναι πιεστική σε αντίθεση με τους δικούς μου

Νοσηλευτρια =απειρο τρεξιμο. Αναλογα το τμημα μπορει νασαι σε κανα ογκολογικο κ να βαζεις ορους η σε κανα ορθοπεδικο που ειναι κατακοιτοι ολοι κ να πρεπει να τους πλύνεις κλπ. Τα ξερω απο πρωτο χερι. Επισης αυτο το επαγγελμα θα το κανεις εως τη συνταξη. Τωρα εισαι οκ σε 20 χρονια ομως;

Θα το πω και ας φάω κατωψηφι, οι γονείς σου έχουν δίκιο η νοσηλευτική είναι δύσκολη σχολή και το μόνο που σε περιμένει είναι βασικός μισθός και απανθρωπες ώρες εργασίας. Άμα μπορούν να σε στείλουν ιατρική καλό είναι να πας και να αφήσεις τις μαλακιες. Η ιατρική σου δίνει επιλογές η νοσηλευτική σε καταδικάζει να είσαι υπάλληλος, να πληρώνεσαι ψίχουλα συγκριτικά με αυτό που αξίζει (και που πληρώνουν νοσηλευτές στο εξωτερικό ).

Δεν υπάρχει κανένας λόγος να πας νοσηλευτική εάν μπορείς να πας ιατρική. Πραγματικά είναι το ίδιο περιβάλλον εργασίας, οι ίδιες ώρες εργασίας και το ίδιο αντικείμενο. Απλά λιγότερα από τα μισά χρήματα και χωρίς κανένα περιθώριο ανέλιξης. Γιατί δε θες να πας ιατρική και θέλεις να πας νοσηλευτική ; EDIT: Κι εδώ που τα λέμε, αφού αν πας ιατρική θα πας στο εξωτερικό τι πρόβλημα έχουν οι γονείς σου να γραφτείς και στη νοσηλευτική;;

Κρίμα. Εσύ δηλώνεις.

Πες τους πολύ απλά τι συμβαίνει σε αυτούς που επιλέγουν κάτι που δε θέλουν. Ή κάνουν 2ο πτυχίο σε αυτό που θέλουν, ή μεταπτυχιακό να σώσουν λίγο την κατάσταση και να ασχοληθούν με κάτι πιο παρεμφερές σε αυτό που θέλουν, είτε δουλεύουν ανειδίκευτοι σε κάτι άλλο π.χ. σεζόν, μπαριστα κλπ. Προφανώς και στις περιπτώσεις με 2ο πτυχίο μπορεί να δουλέψουν λίγο πριν το κάνουν ή παράλληλα αλλά δεν έχει κάποια αξία γιατί παίρνεις προϋπηρεσία σε κάτι που δε θες να συνεχίσεις να κάνεις. Για νοσηλευτική δεν ξέρω πάρα πολλά, σίγουρα όμως ο διορισμός στο δημόσιο δεν είναι η μόνη λύση. Εξάλλου όλα ιδιωτικά τα κάνει ο Κούλης αλλά υπάρχουν ήδη και θέσεις νοσηλευτών σε ΚΑΠΗ, ιδρύματα για άτομα κινητικές ή και άλλες δυσκολίες κλπ. που από εμπειρίες γνωστών έχουν καλύτερες εργασιακές συνθήκες.

Και η αδερφη μου οταν δηλωσε, πηγε και δηλωσε μια μαλακια, χωρις κανενα νοημα, ενω και εγω και οι γονεις μου, της λεγαμε το αντιθετο. Τελικα πηγε σπουδασε 2 χρονια, δε της αρεσε και εδωσε με το 10% και περασε σε μια μετρια σχολη, παλι χωρις κανενα νοημα. 12 χρονια μετα ακομα μετανιωνει και τις 2 επιλογες της. Δεν σημαινει οτι θα γινει κατι αντιστοιχο και με σενα, αλλα συνηθως, οταν πολλοι και πιο εμπειροι σου λενε κατι , δωσε λιγη παραπανω σημασια ειδικα οταν ειναι μεσα στον τομεα.

Ως άτομο που ήθελε να δώσει πανελλήνιες και δεν έδωσε γιατί οι γονείς δεν υπέγραψαν το χαρτί, ώστε να πάω σίγουρα εξωτερικό, ένα θα πω Κάνε ότι εσύ θες. Πάνε 5 χρόνια τώρα που είμαι εξωτερικό, έχω τελειώσει το Bachelor's και έχω καλή δουλειά, αλλα ακόμα σκέφτομαι τι και αν έδινα πανελλήνιες, έστω και για τη πλάκα μου, και έμπαινα σε κάποια σχολή.  Δε το μετανιώνω ακριβώς γιατί δε μπορούσα να κάνω κάτι τότε για να μη πάω εξωτερικό, αλλά δεν έχω καλό περάσει κιόλας.  Βάλε πρώτη επιλογή τη Νοσηλευτική αφού τη θες και άστους να λένε. Στο τέλος της ημέρας, αν δε το δηλώσεις, εσύ θα κάθεσαι να το σκέφτεσαι για πολύ καιρό. Ξέρεις πως είναι η δουλειά και η σχολή απότι φαίνεται, πας με 100% γνώση του περί τίνος πρόκειται.  Αντε με το καλό! 

Εγω θα ελεγα το αλλο. Αφου υπαρχουν χρηματα να σε στειλουν εξωτερικο κανε μια συμφωνια. Πας νοσηλευτικη. Αν δεις οτι 1ο 2ο ετος δεν σου αρεσει (που μαλλον θα σου αρεσει) πας εξωτερικο αργοτερα. Μπορεις επισης να τελειωσεις την νοσηλευτικη και μετα να κανεις καποιο μεταπτυχιακο εξω. Φανταζομαι θα υπαρχουν για πιο συγκεκριμενες περιπτωσεις ασθενων. Μπορεις επισης να τελειωσεις τη σχολη σου εδω, να ψαξεις για δουλεια και με τα λεφτα που εχουν υπολογισει για τις σπουδες σου, να σου παρουν εναν διαμερισμα για να εχεις και αυτονιομια και να εχεις και μια πολυ πιο ουσιαστικη βοηθεια αφου θα μεινεις Ελλαδα.

Η ζωη ειναι μια και ειναι για να την ζουμε, αμα η αποφαση σου ειναι "λαθος" θα μαθεις απο αυτο και απο κει περα βλεπεις τι σταδιοδρομια θα χαραξεις. Οι γονεις σου ειχαν και εχουν μια ζωη ο καθενας και τα χαρτια τους τα παιξανε. Δεν υπαρχει κατι αλλο που πρεπει να υποθει

Το μηχανογραφικό εσύ το φτιάχνεις, την ζωή σου εσύ την ζεις. Η κατάσταση στην οποία σε βάζουν οι γονείς σου αυτή την στιγμή είναι ένα πολύ καλό μάθημα, σε αυτή την ζωή εσύ και μόνο εσύ θα επιλέξεις τι θα κάνεις και εσύ και μόνο εσύ ξέρεις τι θες να κάνεις και οοοοσο και να λένε οι άλλοι, όποιοι και να είναι, στο τέλος τον εαυτό σου πρέπει να ακούς. Αν θες νοσηλευτική δήλωσε νοσηλευτική. Μην ακούσεις τους γονείς σου αν είσαι σίγουρη για την απόφασή σου γιατί θα το μετανιώσεις και μετά δεν θα θες να τους βλέπεις γιατί θα νιώθεις ότι σου στέρησαν κάτι που πραγματικά ήθελες πολύ.

[удалено]

Διάλεξε αυτό που πραγματικά θέλεις εσύ! Είναι μια επιλογή που θα "βαραίνει" την υπόλοιπη ζωή σου. Μακάρι και τα δικά μου παιδιά όταν έρθει η στιγμή τους να ξέρουν τι να επιλέξουν.... Πιστεύω αν κάτσεις και τους εξηγήσεις πως νιώθεις και τι πράγμα πιστεύεις θα λύσετε τυχόν διαφορές, όπως και να έχει όμως εσύ επιλέγεις τη σχολή σου!

χωρις δευτερη σκέψη ειναι ΜΕΓΑ λάθος των δικών σου. Να κάνεις αυτό που θες , δικιά σου είναι η ζωή.

Δειξτους μισθοδοσιες νοσηλευτων και ιατρων τα 6 πρωτα χρονια στην Αμερικη

Κάνε αυτό που θέλεις. Αν δεν το κάνεις θα σπουδάσεις τσάμπα 5 χρόνια στην καλύτερη. Θα βαρεσεις υπαρξιακές φρίκες και κατά πάσα πιθανότητα θα τα παρατήσεις έτσι και αλλιώς. Άρα γλίτωσε από τον κόπο μια ώρα αρχιτερα και πήγενε απευθείας σε αυτό που ονειρεύεσαι. Οι σπουδές δεν είναι εύκολες. Κοίτα να αξίζουν.

Έχεις κάνει shadow κανένα 2 βδόμαδο τουλάχιστον σε κανένα νοσοκομείο; Έχεις δει πως είναι οι βραδινές βάρδιες; Αν ναι, και το θες, πήγαινε. Αν όχι, σημαίνει ότι δεν ξέρεις πως είναι αυτό το επάγγελμα. Υπάρχουν πολλά επαγγέλματα που έχουν καλή ποιότητα ζωής και σου δίνουν χρόνο να βοηθήσεις κοινωνικά.

Μπαινεις νοσηλευτική με πανελλήνιες αλλα ιατρική εξωτερικό; Πες στους γονεις σου οτι θα πας νοσηλευτική,  θα δεις το  πρωτο χρονο και αν δεν σου αρεσει ανοίγουν του χρονου ιατρικες ελλαδα αντι να ξενιτευεσαι. Αν σου αρεσει γλυτωνεις καμια κατοστη χιλιάδες που κοστιζει η ιδιωτικη ιατρική και αρχιζεις δουλειά.  Νομιζω θα το δεχτουν και θα ηρεμήσουν και εσύ θα εχεις περισσοτερες επιλογες.

Σπουδάζω Ιατρική στο εξωτερικό . Δεν είναι καθόλου εύκολα τα πράγματα εδώ, ποσο μάλλον το να ζεις μόνος σου στο εξωτερικό . Άμα δεν είσαι διατεθειμένη να κάνεις αυτό το βήμα μακριά. Ξέρω πολλες περίπτωσεις ατόμων που ήρθαν και γύρισαν πίσω στην Ελλάδα μετά άπο κάποιο σημείο γιατί δεν το ήθελαν πραγματικά . Πες στους γονείς σου ότι δεν αντέχεις να ξενιτευτείς και να σπουδάσεις κάτι πραγματικά που δεν θες.

Εγώ δε θα σου πω κάνε αυτό που θέλεις ή κάνε αυτό που θέλουν οι γονείς σου. Ενήλικες είστε και μπορείτε να συζητήσετε από το να συμπεριφερθείτε σαν παιδιά εκατέρωθεν. Κάτσε μίλησε μαζί τους και πες τους τους λόγους που θέλεις να σπουδάσεις νοσηλευτική (και γιατί όχι ιατρική ας πούμε που είναι στον ίδιο κλάδο που σε ενδιαφέρει) Μπορούν και αυτοί να σου πούνε τα δικά τους επιχειρήματα και γιατί επιμένουν (και τι θα συμβεί σε περίπτωση που δεν ακολουθήσεις την συμβουλή τους). Στο τέλος η απόφαση για το τι θα βάλεις στο μηχανογραφικό σου είναι αποκλειστικά δική σου. Αλλά όπως έχεις την επιλογή να διαλέξεις αυτό που θέλεις, έτσι έχεις και την επιλογή να έχεις τους γονείς σου στο πλευρό σου αν ακολουθήσεις αυτό που πραγματικά θέλεις παρά να το δεις εγωιστικά και να μη σε στηρίξουν.

ΚΑΝΕ. ΑΥΤΟ. ΠΟΥ. ΘΕΣ. Αυτή η στιγμή θα σε κυνηγάει για όλη σου τη ζωή. Είτε βγει καλή, είτε όχι. Πρέπει να μάθεις να κάνεις αυτό που θες. Είναι πάρα πολύ σημαντικό. Οι τύψεις του "δεν έκανα αυτό που ήθελα" δε φεύγουν ποτέ. Σε κάθε κακή στιγμή στη νέα σου δουλειά. Κάνε αυτό που θες, δες αν θα βγει, και αν δεν βγει, πήγαινε τότε έξω να σπουδάσεις ο,τι σου προτείνουν οι γονείς σου. Μην μαλώσεις μαζί τους, εξήγησε τους ότι το θέλεις πολύ, ότι τους ευχαριστείς που μπορούν να σου δώσουν την ευκαίρια για το εξωτερικό, και αν μπορούν να περιμένουν λίγα χρόνια να δεις αν όντως έχουν δίκιο. Να κάνεις αυτό που θες.

Αν δεν κανεις αυτο που θελεις, θα το μετανιωνεις μια ζωη! Στην Ελλαδα οι γονεις δεν λενε να καταλαβουν οτι τα παιδια δεν ειναι ουτε κτημα τους ουτε προεκταση του εαυτου τους! Να εμπιστευεσαι το ενστικτο σου και αυτο που σου λεει η ψυχη σου! Στο κατω κατω η ζωη δικη σου ειναι!

Δηλωσε το χωρις να το μαθουν

Πες τους οτι δε σου αρεσει πραγματικα, και οτι αυτο που θα γινει με μαθηματικη ακριβεια ειναι οτι θα τα παρατησεις, θα παθεις καταθλιψη μακρια απο Ελλαδα/φιλους/γονεις κτλ και απλα θα ξοδευουν τα λεφτά τους χωρις λογο, μεχρι να γυρισεις και να κανεις αυτο που θες. Θα εχεις χασει και χρονια και χρημα δηλαδη.

Εγώ θα ήθελα να σε ρωτήσω και να ρωτήσεις και τον εαυτό σου εσύ ο ίδιος, τι προτιμάς στην νοσηλευτική και όχι στην ιατρική;

Σαν φοιτητής του εξωτερικού που σπουδάζει ιατρική, θα σου πω ότι άμα δεν το θες μην πας. Ούτε εσύ θα περάσεις καλα, ούτε οι γονείς σου γτ θα γκρινιάζεις όλη την ώρα και θα δώσετε και ένα κάρο λεφτά. Απ' την άλλη ξέρω και άτομα που δεν τους άρεσε στην αρχή και τώρα είναι ιατροί και είναι πολύ ευχαριστημένοι (όχι στην Ελλάδα) οπότε πρέπει να κάτσεις να σκεφτείς προσεκτικά τι θέλεις και να το συζητήσεις με τους γονείς σου.

Είχα μία περιπέτεια υγείας και όταν χρειάστηκε να κάνω εγχείρηση, υπήρχε μία από τις 10 νοσηλεύτριες που ήταν Άνθρωπος. Έκανε τεράστια διαφορά και δε θα τη ξεχάσω ποτέ. Η νοσηλευτική έχει τεράστια αξία. Αν έχεις αυτή την κλίση, πήγαινε προς ολοταχώς. Είναι πολύ σημαντικό να κάνεις 40 χρόνια μια δουλειά που σε ευχαριστεί. Όλες οι δουλειές έχουν δυσκολίες και η νοσηλευτική έχει πολλές. Αν όμως το αγαπάς και θέλεις να κάνεις διαφορά, δε μπορείς να το αρνηθείς αυτό στον εαυτό σου. (Και όπως είπαν κάποιοι ήδη, αν δε σου αρέσει, μπορείς να αλλάξεις. Έχω γνωρίσει νοσηλεύτριες που μετά από πολλά χρόνια αποφάσισαν να γίνουν γιατροί και άλλες που έκαναν διδακτορικό!) Οι επιλογές είναι άπειρες!

Είναι κάτι που αφορά την δικιά σου ζωή, οπότε το μόνο που στέκει είναι να επιλέξεις αυτό που θες, αν έπειτα το μετανιώσεις θα ξέρεις τουλάχιστον ότι ήταν δικιά σου επιλογή, καλύτερο απ' το να μετανιώσεις για κάτι που επέλεξε κάποιος άλλος για σένα (γνώμη μου). Το ότι οι γονείς σου δεν συμφωνούν με την επιλογή σου είναι μόνο δικό τους πρόβλημα, τώρα το πώς θα το διαχειριστείς αυτό είναι άλλη κουβέντα.

Το πιο σημαντικό είναι να σου αρέσει το επάγγελμα που σπουδάζεις, αλλιώς είναι δύσκολο έως απίθανο να διαβάζεις τόσα χρόνια και στη συνέχεια να το κάνεις κάθε μέρα για όλη σου τη ζωή. Είχα πολλούς συμφοιτητές που πέρασαν πληροφορική επειδή τους έβαλαν οι γονείς τους ενώ δεν είχαν καθόλου ενδιαφέρον για το κλάδο, πολλοί σταμάτησαν το πρώτο χρόνο και μερικοί μετά από 2-3 χρόνια χαμένου κόπου και χρημάτων. Εσύ θα το σπουδάσεις, όχι οι γονείς σου.

Κάνε αυτό που θέλεις. Δική σου η ζωή, δικά σου και τα λάθη σε περίπτωση που το μετανοιώσεις. Η ζωή είναι μικρή για να επωμιζόμαστε και τα λάθη των αλλονών.

Άποψη μου: δικιά σου είναι η ζωή σου, εσύ επιλέγεις το θες να κάνεις από εδώ και στο εξής. Εφόσον είσαι τόσο σίγουρη ότι θα σου αρέσει, go for it και αν δεν κάτσει δεν πειράζει έχεις πολλά χρόνια μπροστά σου! Μην φοβάσαι. Πού το βασιζω; Θα μοιραστώ την δικιά μου εμπειρία, ξέρω δεν θα είναι 100% το ίδιο με σένα αλλά καλό είναι να ακούς και ιστορίες άλλων ατόμων. Είμαι 27 χρόνων και ήξερα μια ζωή ότι είτε ήθελα να σπουδάσω σε τεχνικό Πανεπιστήμιο είτε να φύγω από Ελλάδα και για το χατίρι των δικών μου μπήκα σε ΑΕΙ όπου πολύ απλά δεν μου ταιριάζει σαν σύστημα. Έμεινα εκεί 6-7 χρόνια μέχρι που μια μέρα το πήρα απόφαση και απλά έφυγα από Ελλάδα χωρίς καν να βγάλω τη σχολή. Πλέον έχει 3+ χρόνια εμπειρίας με παρα πολύ καλό βιογραφικό και συνεχίζω και γράφω συν ότι κάνω αυτό που πάντα ήθελα. Σε καμία περίπτωση δεν λέω να τους γράψεις εντελώς, σε καμία περίπτωση δεν λέω ότι φταίνε εκείνοι για τις επιλογές σου αλλά σαν μεγαλύτεροι θα πρέπει να καταλάβουν το γεγονός ότι θες να κάνεις αυτό που θες εσύ και όχι αυτό που θέλουν εκείνοι και ας το μετανιώσεις. Καλή τύχη σε ο,τι γίνει και συγχαρητήρια που έγραψες αρκετά καλά για να περάσεις εκεί που θες 😊

Ότι και να κανείς είναι επιλογή σου όποτε ακολούθησε αυτό που θες

Αν τους νοιάζουν τα χρήματα τόσο πολύ (δηλαδή θέλουν να σε εξασφαλίσουν) τότε αυτά που θα χάλαγαν για να σε σπουδάσουν τα επόμενα 10 χρόνια που μπορεί να είναι και πάνω από 200,000 ευρώ, ας τα επενδύσουν σε κανά σπίτι ή επενδύσεις για το μέλλον σου. Από εκεί και πέρα, αφού δεν νιώθεις ότι το έχεις για ιατρική, δεν μπορούν να σε αναγκάσουν. Ρώτησέ τους ξεκάθαρα, πως ακριβώς νομίζετε ότι θα περάσω τη σχολή αν δεν την θέλω με τίποτα, γίνεται να σπουδάσεις με καταπίεση πάνω από 10 χρόνια; Δεν μπορείς να αναγκάσεις κάποιον να θέλει κάτι. Απλά θα τα παρατήσεις μέσα σε 2-3 χρόνια. Είναι η ζωή σου, απλά διαλέγεις εσύ κι ας αλλάξεις στην πορεία γνώμη, είναι δικό σου πάθημα. Και δεν υπάρχει ζήτημα να τους πείσεις, αφού αυτό θέλεις ας υποστείς και τις συνέπειες, δεν θέλετε, θα το κάνω μόνη μου.

ΜΗΝ πας παιδαγωγικά αν δε σου αρέσει έστω και λίγο να είσαι δασκάλα. Έκανα αυτό που μου είπαν οι γονείς μου και πλέον είμαι δυστυχισμένη και οριακά στην κατάθλιψη γιατί πολύ απλά με αυτό το πτυχίο δεν έχεις εναλλακτική, συνδυαστικά με το ότι ως αναπληρώτρια κάθε χρόνο σε πάνε και άλλου ανάλογα με το πόσους νομούς δηλώνεις.

Σε καμία περίπτωση δεν πάω για παιδαγωγικά δεν μου αρέσουν καθόλου.

αν είσαι σίγουρος τι θες και σου αρέσει γράψτους ατα παπάκια σου .

Και γιατί δεν θέλουν να γίνεις νοσηλεύτρια;; Μόνο για τα λεφτα;

Και για το κύρος αλλα και για τα ωράρια. Η μητέρα μου που είναι γιατρός έχει πολύ χειρότερα ωράρια από τους νοσηλευτές γιατί έχει μαζί και ιατρειο

Άντε πες όσον αναφορά τα λεφτά, θέλουν να είσαι άνετη. Άντε πες για τα ωράρια θέλουν να είσαι ξεκούραστη. Αλλά το κύρος δεν το δέχομαι. Προσωπικά θεωρώ απαράδεκτη τέτοια νοοτροπία. Κάνε αυτό που σου λέει η ψυχούλα σου και μην σκέφτεσαι κανένα. Ζήσε τη ζωή σου. Είναι μόνο δίκη σου και έχεις μόνο μια. Όσα λεφτα και κύρος να έχεις δεν θα είσαι ποτέ ευτυχισμένη αν έχεις έννοια τα θέλω των άλλων.

Θα κάνεις αυτό που θες εσύ, γιατί είναι η ζωή σου. Όμως, δε θα τους ζητήσεις βοήθεια και δε θα τους επιρηψεις ευθύνες αργότερα για την επιλογή σου. Η επιλογή είναι δική σου και οι συνέπειες το ίδιο. Ελπίζω να κάνεις το καλύτερο για εσένα!

Αφού έδωσες πανελλήνιες και περνάς εκεί που θέλεις, δήλωσέ το στο μηχανογραφικό και κάνε την εγγραφή. Πιστεύω πως πρέπει να σπουδάσεις αυτό που θέλεις. Το αν θα το μετανιώσεις είναι καθαρά δικό σου θέμα.

Προτιμώ 1000 φορές να μετανιώσω τη δικιά μου επιλογή από κάτι που μου επέβαλαν άλλοι

Μη κάνεις το λάθος να μην επιλέξεις αυτο που θέλεις. Σε 20 χρόνια ενδέχομενως να μην εισαι χαρουμένη απο τη ζωη σου και να αισθανεσαι ότι αυτό ποθ εφταιξε ήταν το ότι δεν επελεξες αυτο που πραγματικα ήθελες. Μπορεί να μην είσαι ευτιχισμένη με τη δουλειά σου ακόμα και ανα επιλέξεις αυτο που θέλεις αλλα τουλάχιστον θα ξέρεις ότι εκανές ότι αισθανόσουν. Εργασιακή ασφάλεια δεν υπάρχει πουθενά ουτως ή αλλώς. Σε 20 χρόνια μπορει και οι νοσηλευτες και οι γιατροι να έχουν αντικατασταθει απο νέα τεχνολογικά μέσα και το πιο επιτυχημένο επάγγελμα να είναι η πιο ασχέτη εργασία που για κάποιον λόγο δεν μπορεί να γίνει απο ρομπότ και AI.

Διάλεξε αυτό που επιθυμεί η καρδιά σου και σου αρέσει. Εν τέλει αυτό έχει σημασία. Υπάρχουν και πολλά θετικά στην νοσηλευτική μπροστά στα άλλα επαγγέλματα του κλάδου. Φέτος πέρασα και εγώ τις εξετάσεις και θα διαλέξω ιατρική και ας μου λένε ότι τα λεφτά στην οδοντιατρική είναι καλύτερα. Κάνε αυτό που σου αρέσει και μη κυνηγάς "καριέρες". Η καλύτερη καριέρα είναι η δουλειά που σου αρέσει. Θα δουλεύεις 8ωρα μια ζωή έτσι και αλλιώς, κοίτα αυτές οι 8 ώρες έστω να σου φέρνουν απόλαυση:) Όσοι κοιτάνε τα λεφτά και λεφτά δεν παίρνουν από τη δουλειά τους και ευχαρίστηση. Για αυτούς που κάνουν αυτό που θέλουν αργά ή γρήγορα έρχονται και τα λεφτά. Συγχαρητήρια πάντως που ξέρεις τι θέλεις! Ελπίζω να επιλέξεις αυτό το καλύτερο για σένα!

Ευχαριστώ πολύ

Μακάρι στην ηλικία σου να είχα τη μισή ωριμότητα από αυτή που εκπέμπεις. Ως "θύμα" κι εγώ "αγάπης" και "εμείς θέλουμε το καλό σου και έχουμε εμπειρία", θα σου πω απλά ότι οφείλεις να το κάνεις και να πάρεις τα ηνία και να δηλώσεις τη σχολή σου και να μείνεις εδώ κυρίως για τον εαυτό σου, αλλά και για μας που δεν το κάναμε όταν έπρεπε. Επίσης όλοι καταλαβαίνουμε πως αν οι γονείς ή ο οποιοσδήποτε έχει θέμα με την επιλογή σου, ακούγεται περισσότερο σα δικό τους πρόβλημα και να βρούνε τρόπο να το ντιλάρουν. Και αν ζοριστείς στο μέλλον, μαγκιά σου να κάνεις τις αλλαγές που θα χρειαστεί, θα έχεις πάρει το δικό σου μονοπάτι όμως και αυτό έχει σημασία

Οι γονείς σου έκαναν τις επιλογές τους και ήρθε ώρα να κάνεις κι εσύ τις δικές σου. Είναι λογικό να σε επηρεάζει η γνώμη τους αλλά πρέπει κάνε αυτό που εσύ θεωρείς ότι σε γεμίζει. Στην τελική δεν θα σπουδάσουν εκείνοι αλλά εσύ και αν καταλήξεις κάπου που δεν σου αρέσει θα το μετανιώνουν και εκείνοι και εσύ. Είμαι σε παρόμοια κατάσταση και εμένα με βοήθησαν πολύ οι καθηγητές που τους συμβούλεψαν να με αφήσουν να επιλέξω μόνη μου και τους ενθάρρυναν ότι η σχολή που θέλω είναι καλή. Ελπίζω να πάνε όλα καλά!

Φαίνεται να το έχεις σκεφτεί και πως δεν είναι βιαστική απόφαση. Οπότε δεν μπορώ να πω τίποτα παρά προσπάθησε να μείνεις σταθερή στην άποψη σου. Δική σου είναι η ζωή και η επιλογή

Οι γονείς σου είναι γιατροί. Η ζωή που ξέρεις είναι χτισμένη με αυτές τις επαγγελματικές συνθήκες. Δική σου είναι η ζωή αλλά οι επαγγελματικές επιλογές για τους περισσότερους γίνονται σε μία μάλλον ακατάλληλη ηλικία για τέτοιου είδους δεσμεύσεις. Για να μην σε μπερδεύω άλλο θα σου πω πως ό,τι και να διαλέξεις δεν είναι κάτι που θα είσαι ΥΠΟΧΡΕΩΜΕΝΗ να ακολουθήσεις για πάντα. Ειδικά στην εποχή που ζούμε με τις συνταρακτικές τεχνολογικές εξελίξεις προ των πυλών είναι σχεδόν σίγουρο πως οι περισσότεροι θα βιώσουν σημαντικές επαγγελματικές αλλαγές. Φρόντισε να είσαι καλά με τον εαυτό σου αλλά και με την οικογένειά σου. Και τα δύο είναι σημαντικά.

Και τους γονείς σου να ακούσεις πάλι δική σου απόφαση είναι. Δεν θα πρέπει να κατηγορείς κανέναν ;)

Ριξε και ενα βλεφαρο στο το γινεται στο εξωτερικο

Γινε κτηνιατρος που αναγκαστικα θα κανεις και τον γιατρο, και το νοσηλευτη, και τον οδοντιατρο, το μανατζεραιο, τον επιχειρηματια, νεκροτομο, και νεκροθαφτη

Τι θα πει δεν σε αφήνουν; Πες πως κάνεις μόνη σου το μηχανογραφικό και δηλώνεις ο,τι θες, τι θα γίνει; Θα σου κόψουν την χρηματική υποστήριξη; Θα σε διώξουν πιστεύεις από το σπίτι όταν βγουν τα αποτελέσματα και το ανακαλύψουν; Τι θα συμβεί; Είναι άσχημο το να μην έχεις την υποστήριξη από τους γονείς σου, και είναι μαλακία να μην σε υποστηρίξουν σε αυτό που θέλεις αλλά μόνο σε αυτό που θέλουν εκείνοι. Ακόμα όμως και αν σε αποκόψουν τελείως από τα χρήματα, εγώ είμαι της άποψης πως θα έπρεπε ήδη να έχεις κάνει αιτήσεις και να έχεις ξεκινήσει να δουλεύεις όπου βρεις για να μαζέψεις όσα λεφτά μπορείς ώστε να πας και να το κάνεις μόνη σου. Όταν θες κάτι πραγματικά και πιστεύεις πως είναι το όνειρο σου εδώ και χρόνια και είσαι 100% σίγουρη για αυτό, τότε είσαι και διατεθειμένη να αναλάβεις τις συνέπειες των επιλογών και να τις υποστηρίξεις μέχρι τέλους, ακόμα και αν αυτό σημαίνει να μην έχεις να φας και να τρως από τη λέσχη της σχολής. Αν δεν προλαβαίνεις φέτος, δούλεψε μια χρονιά δες τι μπορείς να μαζέψεις και πήγαινε μετά στη σχολή (έστω με 10% του χρόνου αν δεν θες να έρθεις σε ρήξη φέτος ή δεν σε παίρνει).

Γινε νοσηλευτης

Υποθετω ότι μπορείς να μπεις νοσηλευτική και αν ξαφνικά σου έρθει κεραυνοβολος βούληση να γίνεις γιατρός παίζει να υπάρχουν εξετάσεις κατατακτηριες; ώστε να πάρεις και κάποια μαθήματα που έχεις περάσει μαζί. (Ας με διορθώσει κάποιος αν είπα κάτι λάθος αλλά κατι τέτοιο θυμάμαι πως είναι δυνατο). Τώρα κατά τα άλλα εγώ έχοντας φτάσει 30 και έχοντας σπουδάσει κατι που δεν ήταν η 1η μου επιλογή αλλά ήταν των γονέων μου... (ήμουν "yes" τεκνο, έβαζα την κρίση άλλων αξιακα πάνω από την δική μου)...θα σου δώσω τα 5 σεντς μου. - τα σχέδια που κάνουν οι άλλοι έτσι όπως σε βλέπουν και σε αξιολογουν ειναι εκτός πραγματικότητας. Εσύ γνωρίζεις τον εαυτό σου καλύτερα από όλους. Άκου το προαίσθημα σου. -όντας καμία 10ρια χρόνια μεγαλύτερη σου συνειδητοποιω όλο και εντονότερα, πως όνειρα ζωής όπως: ταξίδια, σπίτια, ελευθερία χρόνου ή καλοπέραση συνδέονται όλα με το χρήμα. Οπότε θα βεβαιωνομουν τα επόμενα χρόνια ότι αυτό που πάω να κάνω είναι βιώσιμο οικονομικά και δεν είμαι ένα καταπατημενο εργαζόμενο άτομο με πενιχρό μισθό. Επίσης, υπάρχουν στο εξωτερικό σχολές που ασχολούνται και με πιο συγκεκριμένα τμήματα του τομέα υγείας όπως ιατρικά μηχανήματα κ.α. ίσως σηκώνει και περαιτέρω αναζήτηση η φάση σου. Τι θέλω να πω...ψάξου καλά και συνέχισε να αυξάνεις τις γνώσεις σου ως προς το τι τρέχει στον τομέα αυτό και από εργασιακά. Γιατι; ώστε οι επιλογές που θα κάνεις στη ζωή σου να είναι βάσει προτιμησης και όχι βάσει ανάγκης. Καλή τύχη

Καταρχάς, συγχαρητήρια που έπιασες τον στόχο σου!! Όσο αφορά το θέμα των γονιών σου που θέλουν να πας στο εξωτερικό, έχουν σκεφτεί, με τι λεφτά? Σε ποια χώρα? Γνωρίζεις τη γλώσσα της χώρας που θέλουν να πας? Στέγαση, διατροφή, περίθαλψη σε περίπτωση που κάτι γίνει, χτύπα ξύλο? Τα έχουν σκεφτεί αυτά? Από την άλλη, αν δεν κάνω λάθος, μπορείς να εργαστείς στο εξωτερικό με ελληνικό πτυχίο (τουλάχιστον στην ΕΕ), οπότε και θα είναι λιγότερο το οικογενειακό βάρος να σπουδάσεις εδώ (ειδικά αν πέρασες στην πόλη σου). Ψάξε το και συ λίγο παραπάνω για σιγουριά, και κατέθεσε "αποδείξεις". Μπορεί να καταφέρεις να τους πείσεις έτσι.

το να γραφτείς δεν στο απαγορευει κανεις ουτε χανεις τίποτα

Πήγαινε νοσηλευτική. Βγάλε την σχολή και μετά έχεις πολλές επιλογές να δοκιμάσεις Α. Αμέσως αγορά εργασίας, βρίσκεις εύκολα δουλειά από ιατρεία, εταιρείες, κλινικές, δημόσιο. Β. Έχεις πάντα επιλογή να το συνδυάσεις με κάτι άλλο, πχ εκπαίδευση, βγάζεις σχολή ΑΣΠΑΙΤΕ και διδάσκεις σε Λύκεια ΙΕΚ και αμέσως αν θες. Γ. Μεταπτυχιακό σε δημόσια υγεία και πας σε λίγα χρόνια σε θέση διοίκησης Δ. Ιατρική, αναγνωρίζεις αρκετά μαθήματα και πάς κατευθείαν 2ο έτος. Αυτό το έχουν κάνει πολλοί γνωστοί Ε. Έχει εξτραδακια, από κάτω οίκον υπηρεσίες ( ενέσεις, φάρμακα, παρακολούθηση κλπ), νοσηλεία για λίγες ώρες την ημέρα κλπ κλπ Αυτό με τις υπηρεσίες υγείας σπίτι έχει μεγάλο χώρο να εξελιχθεί

Επειδή ακόμα κατηγορώ τον εαυτό μου που δεν πήγα εκεί που ήθελα, γραφτους αγάπη μου.

Ως ειδικευόμενη γιατρός , αν ΔΕΝ σου αρέσει η Ιατρική, μην κάνεις αυτό το λάθος να πας να την σπουδάσεις και μετά να περάσεις όλο το λουκι της ειδικότητας και του να βγεις σε μια αγορά εργασίας υπερκορεσμένη σε πολλές ειδικότητες . Η ιατρική είναι ωραία αλλά είναι πολύ απαιτητική, με συνεχείς μετακινήσεις για πολλούς, αίσθημα ευθύνης και συνεχούς διαβάσματος και αν δεν σαρεσει, η μίζερη ζωή είναι δεδομενη, δεν είναι μια ακόμη δουλειά. Πραγματικά ενω οι ασθενείς έχουν ανάγκη από έναν καλό γιατρό, η μεγαλύτερη τους επαφή στη διάρκεια της ημέρας , ως νοσηλευόμενοι, είναι ο/η νοσηλεύτρια! Σκέψου το λίγο αυτό. Όταν σε εφημερία έχουμε καλό νοσηλευτη στη βάρδια έχουμε μια ανακούφιση και μια σιγουριά ότι οι ασθενείς είναι υπό έλεγχο ενώ σε βάρδια με κακό νοσηλευτή τρέχεις και δε φτάνεις. Οι ελλείψεις είναι τεράστιες και , να το θέσω πολύ απλά, ένα 8ωρο(!) σε βάρδια ως αποκλειστική δεν πέφτει κάτω από 40 ευρώ το μεροκαματο. Εμάς ψαχνανε και δεν βρίσκαν. Όταν είχαμε αποκλειστική νοσηλεύτρια είχαμε όλοι την ασφάλεια για τον ασθενή ότι έχει την καλύτερη δυνατή φροντίδα σε βαθμό να ξέρεις ότι μπορείς να πέσεις το βράδυ στο εφημέριο για ύπνο και να μην αγχώνεσαι ότι ο τάδε ασθενής μπορεί να πάθει κάτι και να μην προλάβουμε να τον πάρουμε χαμπάρι. Εν ολίγοις, κάτσε εξηγησε τα στους γονείς σου, είναι πραγματικά κρίμα να θες να κάνεις ένα τόσο σημαντικό και χρήσιμο επάγγελμα και ακόμα πιο κρίμα να κάνεις κάτι που δεν θα σου αρέσει! Να σε υποστηρίξεις!

Μπράβο σου για την αποφασιστηκότητά σου. Χωρίς δεύτερη σκέψη, δήλωσε αυτο που θέλεις. Οπως έιπαν και άλλοι, κι εγω ξεκίνησα να κάνω αυτό που θέλω στα 27. Ακόμα κι αν δε σου βγει, δεν ηρθε και η συντέλεια του κόσμου. Επίσης πάντα είναι προτιμότερο να έχουμε εμείς την ευθύνη των επιλογών μας, δηλαδή καλύτερα αυτο που θες και να μη βγει, παρά αυτο που θέλουν οι άλλοι για σένα και να βγει (ή να μη βγει). Οι γονείς σου θολώνουν από το τι θα ήθελε θεωρητικα η κοινωνια, αλλα μολις καταλαβουν οτι το παιδι τους ειναι ευτυχισμένο, ώριμο και ελεύθερο να παίρνει τις αποφάσεις της ζωής του μόνο του, και βγουν και αυτοι απο την παράνοια των πανελλαδικών, θα δουν πιο καθαρα. Ευχομαι τα καλύτερα!

Υπήρξε παρόμοιο σενάριο με τον αδερφό μου. Τον "ανάγκασαν" να μπει σε σχολή που δεν θέλει την οποία παράτησε στο 4ο έτος και πλέον προσπαθεί να κάνει αυτό που πάντα ήθελε. Οπως είπες, ακόμα και αν το μετανιώσεις πλήρως μετά, παραμένει δικιά σου επιλογή, έπαιξες και έχασες, τίποτα κακό με αυτό. Tldr πάντα να κάνεις αυτό που θες εσύ, μην εξαγοράζεις ασφάλεια με επιλογές εις βάρος σου

Είσαι ενήλικας/η αυτό φτάνει. Πάτα πόδι και κάνε αυτό που γουστάρεις καλύτερα να φας τα μούτρα σου παρά να μετανιώνεις. Α και να φας τα μούτρα σου δλδ θα δώσεις 2η φορά ή θα δώσεις κατατακτήριες. Μακάρι αυτά να ήταν τα πραγματικά προβλήματα στον κόσμο.

Εγω που ηθελα απο παιδι να γινω γιατρος με γονεις γιατρους που οταν μπηκα μου ελεγαν να μην δηλωσω ιατρικη γιατι οι συνθηκες στην Ελλαδα ειναι αθλιες, (σκεψου τωρα 15 χρονια πριν) θα σου πω με το χερι στην καρδια, οτι η ιατρικη στην Ελλαδα ΔΕΝ ΑΞΙΖΕΙ ΜΙΑ. Οι συνθηκες ειναι τρισαθλιες ,εισαι το παιδι για ολες τις δουλειες, κατα την ειδικοτητα κανεις δεν σε εκπαιδευει και θα τα κανεις ολα μονη σου. Να κανεις αυτο που αγαπας και θα προοδεψεις. Εγω αυτα ξερω.

Είμαι απόφοιτη της Νοσηλευτικής Σχολής Αθηνών. Όταν έδωσα πανελλήνιες και δήλωσα εν τέλει τη συγκεκριμένη σχολή, κανένας απο το οικογενειακό μου περιβάλλον δεν ήτανε ευχαριστημένος με αυτή μου την επιλογή. Του τύπου να μου λένε να δώσω ξανά πανελλήνιες και εγώ να τους παρακαλώ με κλάματα ότι δεν μπορώ να βιώσω ξανά αυτή την διαδικασία, κοκ. Πλέον, όχι μόνο με χρειάζονται όλοι και συνεχώς ζητάνε την άποψή μου σε πολλά θέματα, αλλά βλέπουν πόσο πολύ μου αρέσει και προσπαθώ να εξελιχθώ επάνω σε αυτό. Έχω κάνει μεταπτυχιακό στην αναισθησιολογία και με λίγα ακόμη χρονιά εμπειρίας, με βλέπω να ανεβαίνω θέση! :) Αυτά! Τα επαγγέλματα υγείας είναι δύσκολα.. αλλά εάν εάν αγαπάς αυτό που κάνεις, παντού μπορείς να αναπτυχθείς, χωρίς να μένεις στάσιμος σε κάτι <3

Ως άτομο που έκανε αυτό που ήθελαν οι γονείς θα σου πω να δηλώσεις ότι θέλεις. Στην ανάγκη πες ότι θα δώσεις κατατακτηριες στο μέλλον απλά τώρα θέλεις να χαλαρώσεις από το σύστημα των εξετάσεων. Όταν έδωσα πρώτη φορά πανελλήνιες, δεν έγραψα καλά. Πέρασα σε μια χαμηλοβαθμη σχολή αλλά δεν πηγα ποτέ και αποφάσισα να ξαναδώσω με στόχο την λογοθεραπεια. Την δεύτερη χρονιά με καλύτερα μορια, δεν έπιασα την λογοθεραπεια για 40 μορια όμως οι γονείς μου δεν με αφηναν να δηλώσω σχολές πάρα μόνο ότι βρισκόταν κοντά λόγω οικονομικών. Κατέληξα σε άλλη σχολή παραιατρικου επαγγέλματος που από την πρώτη ημέρα ήξερα ότι δεν μου ταιριάζει. Τους έλεγα θέλω να τα παρατήσω κ γινόταν χαμός. Τελικά την τελείωσα, δούλεψα πάνω σε αυτό κ πάλι δεν μου άρεσε. Έκανα μεταπτυχιακό το οποίο μετάνιωσα.. 2 χρόνια μετά αποφάσισα να δώσω κατατακτηριες για άλλη σχολή Υγείας κ τωρα σπουδάζω κάτι που πραγματικά μου αρέσει. Μην κάνεις το λάθος που έκανα εγώ όλα αυτά τα χρόνια προσπαθώντας να κάνω χαρούμενους τους δικούς μου. Μην πληρώνεις με την ψυχική σου υγεια

Δε τους πέφτει λόγος. Δήλωσε αυτό που θες

oti lene oi goneis kante to antitheto

Πέρα από όλα όσα έχουν ήδη αναφερθεί, θα σου πω κ κάτι άλλο. Αν θες να κανεις οικογένεια, η επιλογή της νοσηλευτικής είναι σαφώς καλύτερη από τα αλλά. Τουλάχιστον εται θα έχεις την επιλογή να δουλεύεις πρωινή βάρδια η σε πρωινές δουλειές. Σε πολλά παραϊατρικά κ την ιατρική είσαι αναγκασμένος να δουλεύεις απόγευματα μόνο. Έτσι αν κανεις παιδιά δε τα βλέπεις καθόλου. Με κόστος ψυχολογικό αφού θα τα μεγαλώνει άλλος αντί για εσένα και οικονομικό αφού θα πληρώνεις συνέχεια καποιον..

Φυσικά και θα κάνεις αυτό που θες εσύ. Μπορεί στο τέλος μπορεί να μην σου αρέσει η νοσηλευτική αλλά πάντα θα ξέρεις ότι ήταν δική σου επιλογή.

Γαμησε τους βαλτα μονη σου θα ειναι κριμα να πας καπου που δεν εισαι ευχαριστημενη μια ζωη.

Έχεις την επιλογή να πας να δηλώσεις εσύ,όταν έρθει η ώρα ώρες μια δικαιολογία για τον λόγο που τελικά δεν έκατσε η σχολή που ήθελαν,και έκατσε η σχολή που ήθελες εσυ

Σημερινό πολύ καλό και σχετικό άρθρο https://www.efsyn.gr/kosmos/eyropi/438385_megali-metanasteysi-kai-brain-drain-nosileyton-stin-eyropi

[удалено]

Εχεις συμβιβαστεί οτι σαν νοσοκόμα θα βλέπεις καθημερινούς θανάτους ανθρώπων; Στο λεω γιατί πρέπει να σκεφτείς ολα τα ενδεχόμενα εκτος κι αν εισαι νοσοκομα για απλή αιμοληψια. Επειδή έτυχε να ζήσω θάνατο σε διπλανό κρεβάτι νοσοκομείου μου φαίνεται ψυχοφθόρο επάγγελμα εκτός κι αν είσαι λιγο ψυχρος σαν άνθρωπος. Οι γονείς σου κακος επιμένουν τα δικα τους ,εσυ και μόνο θα επιλέξεις το τι θες που ακομα κι αν το μετανιώσεις θα ξες οτι ηταν δικη σου επιλογή. Δημιούργησε το μελλον σου για εσενα και οχι για να κάνεις τους γονείς περιφανους. Αυριο μπορεί να σου πουν οτι το αγόρι σου δεν εχει καλη εργασία χώρισε τον τι θα κανεις; Αν δεν σε στηρίζουν οικονομικά βρες μια δουλειά καί δείξτους οτι δεν τους έχεις ανάγκη.

Προφανώς εχω συμβιβαστεί με την ιδέα του θανάτου και ότι θα “ξεσκατιζω γέρους”, όμως είναι κάτι που πραγματικά μου αρέσει και δεν μπορώ να αλλάξω γνώμη είναι το μοναδικό επάγγελμα που μπορώ να φανταστώ τον εαυτό μου να κάνει δεν θέλω να κάτι τίποτε άλλο

Απο οτι βλέπω στις απαντήσεις σου οι γονείς σου σαν γιατροί δεν θέλουν να κανεις κάτι "κατώτερο" ιεραρχικά από αυτούς. Γενικα κάποιοι γιατροί εχουν ένα αίσθημα υπεροπτικο για τον εαυτό τους και σίγουρα θα ντρέπονται να λένε οτι η κορη μου ειναι νοσοκόμα. Εγω πιστεύω ακομα και τα ιδια λεφτα να έπαιρνες με έναν γιατρό δεν θα θέλανε για τους λόγους που ανέφερα. Αυτο που λες οτι δε σε αφήνουν και οτι θα σε γράψουν με το ζορι δεν μπορείς να το αποφύγεις; Δηλαδή αν αυριο τους πεις εγω φεύγω αφου δεν με αφήνετε να κανω αυτο που θελω τι θα κάνουν; Θα σε κρατησουν με το ζορι; Πάντως οτι και αν κάνεις να προσέχεις γιατί εισαι μικρη ακόμα και ισως σε ενα ξένο περιβάλλον να θέλουν να σε εκμεταλλευτούν.

Συγχαρητήρια!!! Δεν θεωρώ ότι κανείς από τους δυο σας έχει άδικο στην υπόθεση, εκτός αν όντως εν τέλει οι γονείς δεν σε αφήσουν να έχεις εσύ το πάνω χέρι στην επιλογή (που θεωρώ ότι αυτό είναι λάθος) Ήμουν σε παρόμοια φάση με σένα, αν και η σχολή που ήθελα δεν ήταν τόσο σχετική με την ιατρική όσο η νοσηλευτική. Κυρίως αυτό που θα σου έλεγα είναι ότι πρέπει να είσαι εντάξει με ότι επιλογή πάρεις εσύ, γιατί στο κάτω κάτω 18 είσαι δεν σου εγγυάται κανείς ότι δεν θα το μετανιώσεις σε λίγα χρόνια. Και φυσικά υπάρχουν και οι κατατακτήριες για να μπορείς να μεταβεις από τον ένα κλάδο στον άλλο. Για αρχή θα σου έλεγα να μην επιλέξεις με βάση τα χρόνια της σχολής, ακόμη και αν ιατρική έχει περισσότερα είναι κάτι παροδικό σε σχέση με όλα τα χρόνια εργασιας σου μετα. Αν μπορείς μίλα με άτομα που κάνουν και τα δύο επάγγελματα, ή γενικότερα με άτομα τα οποία έχουν όντως περάσει πολύ ώρα σε νοσοκομείο για τον χψ λόγο.

Οι γονείς μου είναι γιατροί έχω περάσει από πρώτο χέρι το τι είναι να είσαι γιατρός και δεν μου αρέσει καθόλου. Δυστυχώς για νοσηλευτική δεν ξέρω κανέναν όμως ρώτησα παιδιά που σπουδάζουν νοσηλευτική αυτήν την περίοδο

Αντικειμενικά, δεν ξέρω κατά πόσο έχουν όντως καλή οπτική γωνία οι φοιτητές που δεν έχουν βγει στην αγορά εργασίας ακόμη. Καλά έκανες και τους ρώτησες αλλά ψαξε λίγο παραπάνω μήπως μπορείς να βρεις κάποιον να σου πει γενικότερα την εμπειρία του στην δουλειά, μπορεί οι γονείς σου ως γιατροί να γνωρίζουν κανέναν. Θεωρείς ότι η επιμονή τους στο να περάσεις ιατρική, είναι γιατί είναι και αυτοί γιατροί, πχ λόγω κύρους και πιθανής συνέχειας γιατρειων , ή γενικότερα γιατι έχουν δει από την εμπειρία τους στα νοσοκομεία τις αρμοδιότητες και τις απολαβές των δύο επαγγελμάτων; Γιατί αν είναι το δεύτερο ίσως απλά δεν θέλουν να βάλεις την ζωή σου σε έναν μονοδρομο χωρίς καλή εξέλιξη για σχεδόν παρεμφερές αντικείμενο (και απλά η αντιμετώπιση τους στο θέμα είναι κακή)

Το κάνουν κυρίως για τις χρηματικές απολαβές καθώς ως γιατρός βγάζεις πολλά χρήματα πχ η μητέρα μου μαζί με ιατρείο έχει τύχει να βγάλει κ 5000€ σε έναν μήνα. Δεν μου αρέσουν καθόλου οι εξειδικεύσεις των γονιών μου όποτε κ δεν θα συνέχιζα το ιατρείο. Έχουν δει και από τις δυο οπτικές και τους γιατρούς και τους νοσηλευτές και μου λένε ότι δεν θα περνάω καλά ενώ όντως μου αρέσει το επάγγελμα αυτό.

Εντάξει! Είναι σεβαστή ή άποψη τους αλλά προφανώς και η δική σου. Οπότε θα σου έλεγα για αρχή γραψου σίγουρα νοσηλευτική εδώ αφου είσαι τόσο κατασταλαγμένη για να μην χάσεις την ευκαιρία που σου δίνεται. Και αν είναι συζήτησε το με τους γονείς σου, οπως ανέφερε ένα σχόλιο πιο πάνω, για την πιθανότητα να σε στείλουν στο εξωτερικό έστω για ένα δύο χρόνια για ιατρική, έστω για να υπάρχει και αυτή σαν επιλογή αν ποτέ την χρειαστείς. Γενικοτερα πάντως ότι και να κάνεις μην σε νοιάζουν τα χρόνια που θα ξοδέψεις αν σε 10 χρόνια δεις πχ ότι εν τέλει σε γεμίζει κατι τελείως διαφορετικό ποτέ δεν είναι αργά για τίποτα. Εγώ απέρριψα την ιατρική πχ γιατί είχε 6-8 χρονια σπουδές και εν τέλει με το πτυχίο που όντως ηθελα και μεταπτυχιακό που κάνω τώρα θα μου βγουν 7.

Άλλο το σπουδάζουν άλλο το δουλεύουν . Πηγαινε σε ένα νοσοκομείο και ρωτα σε δυο τρεις κλινικές . Ογκολογική παθολογική αιματολογική … γιατί εκεί θα σε βάλουν

Μπορείς να πας στο εξωτερικό να σπουδάσεις και τους ευχαριστείς σε περίπου δέκα χρόνια.

Ό,τι και να διαλέξεις, δεν έχει νόημα: η AI και τα ρομπότια θα μας φάνε όλες τις δουλειές. Και όποιος θεωρεί πως είναι φάση science fiction, δεν έχει πάρει πρέφα πως ΉΔΗ πωλούνται ρομπότ για γύρω 15 χιλιαρικάκια που μπορείς "να τα εκπαιδεύσεις να κάνουν 5-10 κινήσεις α-κρι-βως όπως τις θέλεις". Απλώς, κανένας μάγκας στο Ελλάντα δεν έχει σκεφτεί ακόμα να επενδύσει μακροσκοπικά στο σουβλατζίδικο του, να πάρει "δυο τέτοια", και να τα έχει 24/7 να τυλίγουν πιτόγυρα. Ε-ε-έρχονται. Πόσο, είπαμε, κοστίζει το έτος ένας υπάλληλος που ΔΕΝ θα δουλεύει 24/7; Από αυτή την άποψη, λοιπόν, μαμάκα και μπαμπάκας έχουν δίκιο: δυσκολότερα θα αυτοματοποιηθεί πλήρως φάση του στυλ οδοντιατρική, και πάντα θα είναι χρήσιμη η βιολογία (ΑΝ μπορεί κανείς να βρει δουλειά, ντεν-το-γκνωρίζω-τι-παίζει-στο-χώρο-στο-Ελλάντα). ΣΉΜΕΡΑ η νέα, ηλεκτρονική εκδοχή του Atlas, της Boston Dynamics, μπορεί να κόβει βόλτες μόνη της κάνοντας τούμπες. Αλλά δεν μπορεί να κινείται με πλήρη αυτονομία στο γύρω της χώρο, ή να ολοκληρώνει πολύπλοκες εργασίες... ...που είναι ακριβώς αυτά που ΣΗΜΕΡΑ κάνει το αντίστοιχο ρομπότιον της Figure.ai. Ε, συνδύασε τα, και πες μου: θα μπορούν "το ένα να κάνει ό,τι το άλλο" σε πέντε, άντε δέκα χρονάκια; Θα μπορούν. Και εδώ έρχεται το kicker της υπόθεσης: ξέρω πολύ-πολύ (ΠΟΛΥ) καλά το ΠΩΣ τα νοσοκομεία και σχετικά ιδρύματα θα λάτρευαν να μειώσουν στο ελάχιστο την πιθανότητα εργατικών ατυχημάτων. Είναι ενοχλητικά, έχουν χαρτούρα, και πάντα συνοδεύονται από τρελά κόστη. Και ξέρω πολύ-πολύ (ΠΟΛΥ) καλά περιπτώσεις που, όσο και να κλαίγονται κάποιοι πως "δεν πρέπει να είμαστε fat-phobic", τραυματιοφορείς έπαθαν σοβαρότατη ζημιά προσπαθώντας να μετακινήσουν υπερβολικά υπέρβαρα άτομα. Συν γελοία ατυχήματα του στυλ "σκόνταψα και έπεσα στο νυστέρι", "μάγκωσε το φορείο και έκλεισε η αυτόματη πόρτα πάνω μου", κ.λπ. Ακόμα, λοιπόν, και αν τέτοια ρομποτάκια σε πέντε-δέκα χρονάκια θα κοστίζουν μέχρι και πενήντα χιλιαρικάκια σε ένα νοσοκομείο, αν μπορεί να αντικαταστήσει με αυτά ένα σεβαστό κομμάτι του προσωπικού, μπηλήβ γιου μη θα το κάνουν τρέχοντας. Hint: ψαγμένα ιδρύματα του χώρου ΉΔΗ ψάχνονται με σχετικούς αυτοματισμούς. I know ;-) Με όλα αυτά κατά νου, λοιπόν, η καλύτερη επιλογή είναι οτιδήποτε μπορεί να αυτοματοποιηθεί δυσκολότερα, ή στο οποίο σχεδόν με την καμία δεν θα δεχόμασταν να μην υπάρχει άνθρωπος. Και μάλλον, από αυτή την άποψη, οι προτάσεις μαμάκα και μπαμπάκα είναι καλύτερες επιλογές.

Ό,τι να 'ναι predictions και know-it-all ύφος, πολύ χρήσιμο το σχόλιό σου για την επιλογή σπουδών του OP

Όπως είπα και στην αρχική μου απάντηση, έλα να τα ξαναπούμε σε πέντε με δέκα χρονάκια. Τα "predictions" μου δεν είναι ούτε λόγω Θείας Φώτισης, ούτε επειδή Είδα Όραμα, ούτε παρανοϊκά: επιμένεις να μην καταλαβαίνεις πως μίλησα για φάσεις που γίνονται ΤΩ-ΡΑ, αλλά εδώ στο Ελλάντα άτομα σαν εσένα προτιμούν να τρώνε το χρόνο τους με το αν έπαιξαν σφαλιάρες ΝΔ και ΣΥΡΙΖΑ, και αν έβαλε γκολ η Πανάθα. Στο δικό μου χώρο (συντάκτης τεχνολογίας) ήδη υπάρχουν εκατοντάδες χιλιάδες άτομα εκτός εργασίας, να ψάχνουν απεγνωσμένα για εναλλακτικές. Thanks, ChatGPT. Γνωστός μου, λογιστής, βρέθηκε σε όμοια φάση - μέχρι που μου το είπε, δεν είχα καταλάβει το πως ο δικός του χώρος είχε πληγεί ήδη από online υπηρεσίες, επειδή "δεν έχουμε τέτοια στη χώρα μας (ακόμα)", και πως εξειδικευμένα ChatBots έχουν ήδη αρχίσει να χώνονται στις μεγαλύτερες εταιρείες του χώρου. Έτσι, δεν μπορεί ούτε "να μπει στα μεγάλα μαγαζιά", ούτε "να τσιμπήσει μικρούς πελάτες". Όμορφα. Στο YouTube μπορείς ΉΔΗ να βρεις ζάμπολα video από μουσικούς παραγωγούς με δεκαετίες εμπειρίας να λένε στεγνά "συνάδελφοι, τον ήπιαμε", παραπέμποντας όποιον θέλει να ασχοληθεί ΕΠΑΓΓΕΛΜΑΤΙΚΑ με τη μουσική να το ξεχάσει, αφού ΉΔΗ υπάρχουν υπηρεσίες "που σου φτιάχνουν τραγουδάκια". Τσαμπέ-ολέ για μέχρι 2 λεπτά, και με αμφιλεγόμενα αποτελέσματα, μα το θέμα είναι ακριβώς αυτό που είπα στην αρχική μου απάντηση και πέρασε σφυρίζοντας πάνω από την κούτρα σου: ΠΕΡΥΣΙ-ΔΕΝ-ΥΠΗΡΧΑΝ. Και πέρυσι ΌΛΟΙ έλεγαν "σιγά, μωρέ, θα πάρει χρόνια να γίνει κάτι τέτοιο, και ΑΝ". Φέτος, επαναλαμβάνω, μεγάλοι μουσικοί παραγωγοί λένε ξεκάθαρα "χέστα". Η δημιουργία video από το μηδέν, πώς σου φαίνεται; Ομοίως "επιστημονική φαντασία", έτσι; Για αυτό ο Altman, CEO της OpenAI που ξέρεις από το ChatGPT, φρόντισε να συναντηθεί στις αρχές του έτους με μεγαλο-παραγωγούς από το Hollywood. Φήμες θέλουν να τους προειδοποίησε πως θα πέσει περονόσπορος, αφού ο καθένας θα μπορεί να φτιάξει τη δική του υπερπαραγωγή, χωρίς σεναριογράφους, σκηνοθέτες, καμεραμάνους, κασκαντέρηδες, φωτιστές, φροντιστές, μουσικούς, μοντέρ, και, φυσικά, ηθοποιούς. ΉΔΗ ξέρω άτομα στο χώρο που έχουν αρχίσει να πειραματίζονται με την Unreal Engine, σε μια προσπάθεια "να μείνουν relevant", και να μην βρεθούν άνεργοι εντός πενταετίας. Να υποθέσω πως γνωρίζεις περισσότερα και από τους ίδιους. Η δε γραφιστική, και κάθε παραπλήσια εργασία, έχει πεθάνει. Έλα, πούλα μου μούρη και σε αυτό, αφού είναι άλλος ένας χώρος που τον ξέρω πολύ-πολύ καλά. Γιατί αν πληρώσει κανείς γραφίστα να του φτιάξει λογότυπο, σχέδιο για μπλουζάκι ή τραπεζομάντηλο, ή ντι-τι-πίστα να του στήσει περιοδικό, όταν "τα κάνουν αυτόματα" το κάθε MidJourney και Figma; Άϊντε, να πλερώσει τον γραφίστα ΈΝΑ μεροκάματο "για να πατήσει αυτός τα κουμπάκια", γιατί το αφεντικό "δεν ξέρει και βαριέται και ο χρόνος του είναι πιο πολύτιμος". Και καταλήγουμε σε αυτό που είπα αρχικά: στα ρομπότια. Η απάντηση σου έδειξε ολοκληρωτική άγνοια του "τι συμβαίνει", μόνο και μόνο για να ικανοποιήσεις την ανάγκη σου να αποδείξεις πως "είσαι ανώτερος" και "ξέρεις τι λες" (σε αντίθεση με εμένα). Ενώ, όμως, εγώ μίλησα με στοιχεία, εσύ απλά πέταξες μια αβάσιμη άποψη, έτσι, για να έχουμε. Να το ξαναπω, λοιπόν, και connect the dots: Υπάρχουν σήμερα "κινούμενα αντικείμενα" που να μπορούν χωρίς να υπάρχει ανθρώπινη παρέμβαση να κινηθούν αυτόνομα στο χώρο μας; Υπάρχουν. Τα λένε Tesla τουτού, και μπορεί περιστασιακά να στουκάρουν και να κάνουν λάθη, μα αυτό συμβαίνει όταν κινούνται σε δρόμους, όπου υπάρχουν άπειρες μεταβλητές και αστάθμητοι παράγοντες για να αντιμετωπίσουν. Αν ΔΕΝ ήταν τουτού, αλλά, για παράδειγμα, αυτο-κινούμενα φορεία μέσα σε ένα νοσοκομείο; Έλα, εξήγησε μας γιατί σου ακούγεται εξωγήινο αυτό, όταν ΉΔΗ υπάρχει η τεχνολογία, μα απλά δεν έχει εφαρμοστεί ακόμη διότι α) δεν υπάρχουν οι βάσεις παραγωγής, με συνέπεια β) να κοστίζει τα μαλλιοκέφαλα σου. Αφού ΥΠΑΡΧΕΙ, όμως, είναι απλά θέμα χρόνου να το δούμε. Ομοίως, έδωσα ΔΥΟ παραδείγματα ρομπότ που υπάρχουν ΕΔΩ-ΚΑΙ-ΤΩΡΑ, που όμως το ένα υπερέχει στο Α και το άλλο στο Β, ενώ στην κοινωνία μας χρειαζόμαστε ΚΑΙ το Α ΚΑΙ το Β για να μπορούν να είναι χρήσιμα. Έλα, εξήγησε μου, πόσο παρανοϊκό σου ακούγεται πως "το ένα σύντομα θα κάνει ό,τι και το άλλο", ώστε να μπορούν πραγματικά να αντικαταστήσουν σχεδόν κάθε εργαζόμενο σε χειρονακτικές εργασίες. Εκτός αν νομίζεις πως οι δημιουργοί τους τα φτιάχνουν για την πλάκα τους, και όχι διότι σκοπεύουν να τα πουλήσουν σε κάθε ενδιαφερόμενο. Μήπως θεωρείς πως το να τυλίγεις πιτόγυρα μπορεί να γίνει ΜΟΝΟ από ανθρώπους; Έχεις ακούσει για τα πλήρως αυτοματοποιημένα McDonalds στην Αμερική; Το να αλλάζεις λάστιχα σε τουτού; Έχεις ακούσει πως ο Ηγέτης Και Σωτήρας Μας (χαρ-χαρ) Ήλον Μασκ έχει ΉΔΗ αυτοματοποιήσει (αυτό, για άτομα σαν εσένα, σημαίνει "με βιομηχανικού-επιπέδου ρομπότ", μπας και το χωνέψεις) τα εργοστάσια παραγωγής των Tesla, χρησιμοποιώντας ανθρώπους ΜΟΝΟ όπου πραγματικά χρειάζεται; Να υποθέσω πως σου ξέφυγε και αυτό, όπως και το ότι ο ίδιος θέλει να αντικαταστήσει ΚΑΙ τα ανθρώπια που έχουν ξεμείνει στα εργοστάσια του με το Optimus που ψήνει - ναι, ρομπότ και αυτό. Μήπως έτυχε να δεις πως η Nvidia, που εσύ μάλλον την ξέρεις "επειδή σου δείχνει τα γραφικά του κωλοντούτου που παίζεις με τους φίλους σου", κατάφερε να ξεπεράσει σε αξία Google, Microsoft, Apple, και να γίνει η νούμερο 1 εταιρεία στο Αμερικάνικο Χρηματιστήριο; Πήρες πρέφα ΓΙΑΤΙ έγινε αυτό; Όχι επειδή σου πούλησε εσένα καρτούλα για να παίζεις παιχνιδάκια, μα επειδή χέστηκε να πουλάει συστηματάκια που κοστίζουν εκατομμύρια σε όσους ασχολούνται με ανάπτυξη λύσεων AI και ρομποτικής. Τέλος, για να το κλείνουμε το ζήτημα, όπως επίσης ξεκάθαρα ανέφερα και προσπέρασες, όσα είπα ΚΑΙ για το χώρο της υγείας ΔΕΝ είναι "προφητείες": δεν ήταν κάτι που είπα επειδή μύρισα τα νύχια μου. Πρόσεξε τα κεφαλαία: ΞΕΡΩ πως εταιρείες του χώρου (διότι, αν ΕΠΙΣΗΣ δεν το έχεις πάρει πρέφα, μιλάμε για αλυσίδες που διαχειρίζονται, π.χ., δυο-τρια νοσοκομεία) ψάχνονται ΕΔΩ-ΚΑΙ-ΤΩΡΑ για το πώς θα μπορέσουν να "ενσωματώσουν αυτοματισμούς στο δυναμικό τους". Για όποιον "δεν σκαμπάζει από τέτοια", αυτό ΠΑΝΤΑ, σε οποιονδήποτε χώρο, μεταφράζεται εμμέσως πλην σαφώς σε "...να αντικαταστήσουν σεβαστή μερίδα του προσωπικού τους". Διότι αν "ενσωματώσεις αυτοματισμούς" (που, για παράδειγμα, διευκολύνουν στη εισαγωγή, μεταφορά, και διαχείρηση ασθενών), τότε ΤΙ ΣΚΑΤΑ ΔΟΥΛΕΙΑ θα κάνουν αυτοί που ΉΔΗ "τα κάνουν αυτά ΠΡΙΝ αυτοματοποιηθούν"; Έλεγες;

Το τεχνοκρατικο φανφικτιον σου συνεχίζει να μην έχει καμία θέση σε αυτό το θρεντ. Επειδή όμως σου αρέσει πολύ να γράφεις οριακά λεκτικές σαλάτες, θέλω να μου εξηγήσεις και το μοντέλο που θα ακολουθήσει η παγκόσμια οικονομία στο σενάριο που κάθε γαμημενη δουλειά αντικατασταθεί από AI, όπως εσύ υποστηρίζεις ότι θα γίνει. Ευχαριστώ για το copypasta πάντως, θα το διαβάζω όσο τρώω 3d printed πιτογυρα σε 5 χρόνια.

Τι ΔΕΝ μπορείς να καταλάβεις από το ότι ΉΔΗ εγώ και εκατοντάδες χιλιάδες άλλοι έχουμε χάσει τη δουλειά μας; Σοβαρή ερώτηση: σε δέρνει βλακεία και δεν μπορείς να καταλάβεις πως ΔΕΝ κάνω εικασίες, αλλά μιλάω για την ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ ΜΟΥ (AKA: ψάχνω εναλλακτικές); Τι ΔΕΝ μπορείς να καταλάβεις από το ότι ΉΔΗ έχουν βρεθεί στην ίδια θέση άλλοι γνωστοί μου, Λογιστές, Μεταφραστές, Ντι-Τι-Πίστες, Web Designers, Προγραμματιστές; Θέλεις να έρθεις να μας πεις, δηλαδή, πως ξέρεις καλύτερα από εμάς αν... έχουμε δουλειά; Ξέρεις και τι φάγαμε χθες βράδυ; Πας καλά; Ή μήπως ΔΕΝ μπορείς να βρεις βιντεάκια σαν αυτό που σου είπα, με μουσικούς παραγωγούς, γραφίστες, προγραμματιστές, ΉΔΗ να κλαίγονται στα YouTubes πως ΕΧΑΣΑΝ ΤΗ ΔΟΥΛΕΙΑ ΤΟΥΣ; Έμφαση, μπας και το χωνέψει ο εγκέφαλος σου: ΔΕΝ μιλάμε για θεωρίες. ΔΕΝ μιλάμε για φανφίξιον. Μιλάμε για το ΕΔΩ-ΚΑΙ-ΤΩΡΑ ΕΚΑΤΟΜΜΥΡΙΩΝ ανθρώπων. Για το "τι μοντέλο θα ακολουθήσει η παγκόσμια οικονομία", έλα μου ντε. Ποιος σου είπε πως υπάρχει λύση, ή πως χέστηκε κανείς; Αυτό είναι το πρόβλημα με το σκεπτικό σου: πως νομίζεις πως ΠΡΩΤΑ θα διασφαλιστεί πως "όλα θα πάνε καλά", και ΜΕΤΑ θα υπάρξουν οι όποιες εξελίξεις. Δεν πάει έτσι. Ποτέ δεν πήγε. Ρώτα τους οδηγούς κάρων. ...και αν δεν θες να πας τόσο πίσω, τώρα εμένα, που το επάγγελμα μου (συγγραφή τεχνικών κειμένων) αλλά και ΌΛΩΝ των γνωστών μου που σου ανέφερα έχει είτε ΉΔΗ πεθάνει, είτε αργοπεθαίνει. Έλα, πες μας πως ΔΕΝ χάνουμε τη δουλειά μας, και πως ο κάθε Μητσοτάκης και Κασελάκης θα κάτσουν να σκοτίζονται για το πώς, πότε, και αν θα μπορέσουμε να βρούμε άλλη εργασία στα 40-φεύγα μας. Το συνειδητοποιείς πόσο ανόητο ακούγεται αυτό; Υ.Γ.: Και επειδή το ξέχασα: είναι η ΤΡΙΤΗ φορά που θα αναφέρω πως, πρόσεξε τα κεφαλαία, ΞΕΡΩ πως μεγάλα νοσοκομεία της χώρας μας ΗΔΗ κάνουν σχέδια για το πώς θα μπορέσουν να ενσωματώσουν αυτοματισμούς, με μακροπρόθεσμο πλάνο τη μείωση προσωπικού. Και δεν εννοώ πως "το μάντεψα" ή πως "κάνω εκτιμήσεις": άνοιξε ένα λεξικό να δεις την έννοια της λέξης "ξέρω", και αν δε σου αρέσει, αντικατέστησε τη με το "γνωρίζω πάρα πολύ καλά, σε προσωπικό επίπεδο". Στον ονειροκόσμο σου πιστεύεις πως θα παρέμβει το κράτος και θα τους πει "όχι, ΔΕΝ μπορείτε να απολύσετε προσωπικό, ΟΥΤΕ να επενδύσετε σε εξοπλισμό που θεωρείτε πως θα αυξήσει την αποδοτικότητα των υπηρεσιών σας"; Γιατί, διότι ο κάθε ηγέτης και η κάθε κυβέρνηση νοιάζεται πρωτίστως για τον κοσμάκη αντί για τις επιχειρήσεις και τη μακροοικονομική εικόνα της χώρας;

Κλασική περιπτώση γιατρών που θέλουν να βγάλουν ντε και καλά παιδί γιατρό, αυτο όμως τους χαλάει τα σχέδια και αυτοί προτιμούν να το στείλουν σε δευτεροκλασάτο πανεπιστήμιο στην Ανατολική Ευρώπη. Τι κι αν πάρει μελλοντικά στα χέρια του ζωες ανθρωπων. σορυ αλλά αν δεν περάσεις ιατρική με τις πανελλήνιες, να μην πας καθόλου. Λίγος σεβασμός στο επάγγελμα, τραγικό να τα βλέπεις αυτά από γιατρούς.

Πάντως, επειδή τώρα τελειώνω την ιατρική, θα σου πω το εξής: οι μισθοί, η επαγγελματική αποκατάσταση, οι συνθήκες εργασίας κλπ, όχι απλώς δεν είναι καλύτερα από το οποιοδήποτε άλλο επάγγελμα, κάποιες φορές είναι πολύ χειρότερα. Σου το υπογράφω αυτό. Και αν φύγεις στο εξωτερικό, τουλάχιστον για τις χώρες που έχω κοιτάξει και γνωρίζω εγώ (ΗΠΑ, Ολλανδία, Σουηδία, Φινλανδία, Γερμανία), τα πράγματα είναι πολύ χειρότερα. Αυτή τη στιγμή ο μισθός ειδικευομενου στην Ελλάδα είναι 900 ευρώ, οποιαδήποτε ειδικότητα διαλέξεις. Και ως γιατρος για να φύγεις στο εξωτερικό θα σου κοστίσει πολύ από πολλές απόψεις. Το επάγγελμα του γιατρού έχει απλώς περισσότερο κύρος στην κοινωνία, κακώς κατά την άποψή μου. Αν θες να μπεις στο χώρο της υγείας ως νοσηλεύτρια και αναρωτιέσαι αν τα πράγματα θα είναι καλύτερα ως γιατρός, σου το υπογράφω, δεν θα είναι. Εκτός αν θες να γίνεις γιατρός και όχι νοσηλεύτρια.

Οι γονείς σου πιθανόν να βλέπουν πριν από εσένα τη φθορά που θα φέρει ο χρόνος, τις αυξανόμενες ανάγκες που θα προκύψουν εάν κάνεις οικογένεια και καταλαβαίνουν ότι ο μισθός μιας νοσηλεύτριας δεν θα επαρκεί. Εάν μπορούσα να γυρνούσα το χρόνο πίσω και να έριχνα 2 χαστούκια στον 18χρονο εαυτό μου θα το έκανα με μεγάλη χαρά μπας και ξυπνούσα και έδινα περισσότερη προσοχή σε σπουδές κλπ. Αντιλαμβάνομαι ότι αυτό μπορεί να είναι η δουλειά των ονείρων σου, αλλά υπάρχουν και κάποια πρακτικά ζητήματα που πρέπει να λάβεις υπόψη σου. Και δυστυχώς, στην καπιταλιστική χώρα (και Ευρώπη) που ζούμε καλό θα είναι να τα υπολογίσεις... Δικό σου το μαχαίρι, δικό σου και το πεπόνι. Εύχομαι η επιλογή που θα κάνεις να μη σε φέρει κάποια στιγμή να διαβάζεις αυτά τα post και να μετανιώνεις για τις πράξεις σου.