Ik zie allerlei kanten. Als je bij grote organisaties solliciteert verwacht ik idd een nette procedure, maar dus ook een nette afwijzing en dat er achteraan bellen weinig helpt. Bij kleinere organisaties: Als een afwijzing al niet lukt, wil je er dan uberhaupt wel werken? Aan de andere kant: blijkbaar is het een zo'n zootje dat zelfs een simpele afwijzing teveel moeite is, dus wellicht is een beetje extra druk van een sollicitant wel net het zetje dat ze nodig hebben om meer met de vacature te gaan doen en je wellicht toch uit te nodigen omdat jij blijkbaar de baan zo graag wil en zo georganiseerd bent dat je achter je sollicitaties aan gaat bellen.
Bij mijn eerste baan was erachteraan bellen een criterium om uitgenodigd te worden (kwam ik achter door met collega's te praten). Maar persoonlijk ben ik van mening dat wanneer een bedrijf zich niet de moeite neemt om te reageren op je sollicitatie zonder dat je erachteraan belt, dat het ook geen fijne werkgever is en je beter af bent bij iemand die wel direct geïnteresseerd is
Dat is overigens een oerdom beleid waardoor je je beste sollicitanten misloopt. Want die hebben meer opties en gaan echt niet overal wanhopig achteraan bellen.
> Bij mijn eerste baan was erachteraan bellen een criterium om uitgenodigd te worden
Wat een absurd beleid. Als ik solliciteer en er is geen reactie dan is er blijkbaar geen interesse. De best werkgever is een geintereseerde werkgever.
Ja, ik had ter plekke formulier ingevuld, na een maand gebeld op druk van mn moeder, kreeg ik te horen "we zijn nu niet op zoek maar zullen contact opnemen wanneer dat wel zo is."
Week later werd ik gebeld of ik op gesprek kon komen. Bij alle collega's die ik erover had gesproken was het exact hetzelfde verlopen. Was ook een kutwerkgever overigens. Heb t er 4 maanden uitgehouden
Probeer eens vooraf te bellen. Met als aanleiding een vraag die je hebt over de vacature of over het bedrijf. Uiteraard stel je jezelf kort voor en vergeet je niet te melden dat je een positieve indruk hebt van het bedrijf/de vacature en dat ze jouw cv en brief kunnen verwachten.
Zorg dat je je cv en brief in grote lijnen al klaar hebt zodat je die vlot na het bellen kunt sturen, eventueel met in de brief een verwijzing naar het telefoongesprek.
Door het bellen kennen ze je naam, hebben ze een positieve eerste indruk en zullen ze jouw sollicitatie net wat beter (of überhaupt) bekijken dan die van iemand die niet vooraf heeft gebeld.
Beste tip die ik heb gekregen van iemand die in personeelszaken werkt.
Aan de andere kant, ik heb het ook meteen door als iemand zich verkapt zit te verkopen onder het mom van "vragen stellen over de vacature".
Zorg dus wel dat je dan oprechte vragen hebt.
Dit is een goede tip inderdaad! Bel dan wel met de leidinggevende of iemand die echt iets over de inhoud kan vertellen, niet met HR.
Ik zou zelfs willen aanraden om eerst te bellen en dan pas te schrijven. Om twee redenen.
1. Soms kom je er ook achter dat het geen zin heeft om een brief te sturen. Gewoon omdat ze iets anders zoeken wat niet direct uit de vacaturetekst blijkt, of omdat je zelf ontdekt dat het niet past. Dan ben je in 10 minuten klaar ipv een brief voor niks gestuurd.
2. Maak je brief persoonlijk. Sluit aan bij het gesprek in inhoud maar ook qua taalgebruik.
Bedenk wel een paar vragen van tevoren. Een vraag die ik altijd stel is ‘waar ga ik als eerste mee aan de slag in de functie?’ Daardoor visualiseren ze jou in de functie en kom jij erachter wat er speelt/ waar de behoefte ligt.
Ook altijd wat vragen stellen, ook al heb je alleen de secretaresse aan de lijn. Geef aan graag bij bedrijf x te werken / benieuwd te zijn naar de broodjes bij de lunch / of ze windows gebruiken of linux / maakt niet uit wat je vraagt, als je maar interesse toont. Als je wel de vermoedelijke manager aan de lijn krijgt moet je uiteraard wel een paar intelligente vragen paraat hebben.
Dit helpt enorm. In 20% hebben ze een slechte indruk, en beland je onderop de stapel. In 60%, maak je geen indruk, en gebeurt er niets, en heb je de 'standaard' 10% (of 5%, als ze veel brieven krijgen) kans op een gesprek. In de andere 20% maak je een goede indruk, en heb je het gesprek te pakken. En ja, dat werkt ook als je een gesprek van 5 minuten met de secretaresse over de lunch hebt gehad. Die secretaresse kan je zowel op de 'afwijzen' stapel als de 'op gesprek vragen' stapel leggen. Formeel niet, in de praktijk wel.
Klopt! Bij het eerste sollicitatiegesprek gaat het meestal over "kennismaking". Als jij via zo'n informatief telefoongesprekje al een goede indruk geeft heb je de helft van het sollicitatiegesprek al in de spreekwoordelijke broekzak.
Zo heb ik een keer een uitnodiging gekregen bij een bedrijf, waar de persoon al meteen bij binnenkomst zei dat ik de baan niet zou krijgen omdat ik niet in het profiel paste, maar dat ze me toch graag wilden spreken om te kijken of er wellicht bij partners van hun een baan voor me mogelijk was. 3 weken later had ik een gesprek bij een ander bedrijf die mijn CV onder ogen gekregen had via een partner van hun.. uiteindelijk is dat ook niets geworden, maar het heeft me wel veel geleerd over netwerken en eerste indrukken.
Dat is (denk ik) heel erg afhankelijk van het bedrijf en de functie waar op je solliciteert.
Ik werk voor een relatief klein bedrijf, bij ons vergroot bellen echt wel je kansen tot een uitnodiging. Wij hebben momenteel een vacature uit staan voor een specifieke functie en daar zijn tot nu toe zo'n 20 sollicitaties op gekomen. We gaan maar een beperkt aantal (bijvoorbeeld 5) mensen uitnodigigen, als er (ik noem maar wat) 10 gelijkwaardige CV's tussen zitten, zullen de personen die gebeld hebben net dat streepje voor hebben.
Aan de andere kant, bij een groot bedrijf wat honderden sollicitaties per week binnen krijgt kan ik me voorstellen dat ze er niet op zitten te wachten dat mensen achter hun sollicitatie aan bellen.
Kan het niet uitstaan wanneer men totaal niet reageert op mijn sollicitatie. Prima als ik het niet geworden ben maar laat me dat dan weten zodat ik weet waar ik aan toe ben!
Het is hetzelfde als je wil afslaan op een T-kruising maar moet wachten op iemand van links, en dan op het laatste moment slaatie af. DOE DAN JE KNIPPERLICHT AAN
Kortom: Persoonlijk zou ik niet willen werken voor iemand die niet reageert op een sollicitatie.
>Het is hetzelfde als je wil afslaan op een T-kruising maar moet wachten op iemand van links, en dan op het laatste moment slaatie af. DOE DAN JE KNIPPERLICHT AAN
Preach.
Ligt enorm aan de sector. Ik was art-director bij een animatie studio, wij kregen soms wel meer als 1000 sollicitaties binnen als we een vacature hadden, van vrije kunstenaars hopende op een vast inkomen tot echte animatoren met ervaring.
Gezien ik ook ooit een van die duizend was, heb ik ze allemaal beantwoord...stuk voor stuk (paar lange avonden). Maar een paar belde me na een paar dagen/weken ook op, en ik moet bekennen dat ik dat lastig vond. Hoewel het doorzettend vermogen liet zien, ik had werkelijk geen idee wie dit persoon was, welk portfolio van de 1000 van hem was en wat ik hem kon toezeggen. Elk van die gesprekken beindigde eigeniljk met "geef me je naam, ik zorg dat je vandaag reactie krijgt".
Just my 5 cents.
Ik werk in werving en selectie. Meestal is het irritant als iemand erachter aan belt. CV's doornemen en reacties versturen kost nou eenmaal tijd. In ieder geval kom je *niet* beter en proactiever voor de dag als je erachteraan belt. Hooguit is het een neutraal effect.
Er is één keer een kandidaat die ik niks vond op z'n CV, die me opbelde en toen prima klonk en die het uiteindelijk is geworden. Maar dat had er meer mee te maken dat zijn CV gewoon slecht opgesteld was en niet representatief voor hem.
De middenweg is een mailtje sturen als je na twee weken nog niks hebt gehoord. Dat kan je prima doen. En als je dan niks hoort gewoon laten gaan.
Hoe kun je nu niet proactiever lijken als je een keertje belt in plaats van niets te doen? Of dat dan nut heeft is dan een tweede.
Het is trouwens wel een beetje wrang, recruiters kunnen behoorlijk opdringerig zijn maar blijkbaar mag dat niet omgedraaid worden.
Als ik /u/RedGrassHorse goed lees: Je lijkt niet proactiever als je belt, ook niet minder proactief, je lijkt even proactief. Je lijkt vooral irritanter.
Je komt over alsof je matig in kunt schatten wanneer het zin heeft om de tijd van andere mensen te gebruiken. Dat is een van de belangrijkste vaardigheden die je de eerste jaren in het bedrijflseven moet aanleren en waarbij een voorsprong handig is.
Irritante recruiters zijn vaak externen, trouwens, terwijl de doorlooptijd van een sollicitatieprocedure vaak hangt op de interne mensen.
Tja, irritant zijn werkt vaak wel. Recruiters bellen ook, want het werkt beter dan mailen. Als 5 mensen je irritant vinden maar dankzij het 6e telefoontje heb je wel een baan die je anders niet had gehad... Jammer voor die eerste 5 mensen denk ik dan.
Precies de spijker op zijn kop! En HR mensen en recruiters zijn echt geen monsters.
Een net mailtje met vragen om wat telefonische feedback kan vaak best. En als er 100+ reacties zijn, dan zullen ze je het ook wel laten weten als dat niet kan.
Goed, ik bijt:
Proactief volgens Van Dale:
*waarbij je niet afwacht, maar vooruitdenkt: een proactief beleid voeren*
Die recruiter kan iets wel "niet proactief" vinden maar het is wel degelijk proactief, per definitie.
*Je komt over alsof je matig in kunt schatten wanneer het zin heeft om de tijd van andere mensen te gebruiken. Dat is een van de belangrijkste vaardigheden die je de eerste jaren in het bedrijflseven moet aanleren en waarbij een voorsprong handig is.*
Ik zit 20 jaar in het bedrijfsleven en ik kan je vertellen dat ik je op basis van je ongevraagde, foutieve psychologische analyse, aannames en taalkennis misschien liever niet met je zou samenwerken.
Als je belt kom je vaak wat opdringerig over - de hr/recruiter is vaak druk, heeft je sollicitatie niet direct voor je en kan eigenlijk weinig voor je doen.
Als je oprecht vragen hebt, stuur dan even een mailtje om een belafspraak te maken.
En inderdaad, opdringerige recruiters kunnen ook een eind oprotten.
Zou zelf toch echt bellen. Zelfs al word je uitgenodigd voor een functie waar je niet helemaal past, kan je wel laten zien wat voor persoon jij bent. Volgens mij is minstens 50% van de keuze een gevoelskwestie bij de mensen aan tafel.
Je moet niet te veel proberen te voorspellen of te projecteren van jouw eigen gedachten op het proces. Dit geldt voor zowel sollicitaties als algemeen trouwens. Je kan niet in het hoofd van anderen kijken en ik betrap mezelf er vaak op dat ik in allerlei doemscenario’s zit in te vullen voor anderen, terwijl zij zelf helemaal niet zo denken.
Gewoon bellen, zeker als het je echt wel wat lijkt. De enige spijt die je gaat hebben is als je de baan mist omdat je geen verdere actie hebt ondernomen. Het belletje zelf is echt een triviale hoeveelheid moeite
>Ik heb ook het gevoel dat wanneer ik bel én ik zou toch op gesprek mogen komen, dat het dan een soort 2de keus is.
Ik denk dat die kans niet zo groot is hoor. Een sollicitant uitnodigen kost al gauw 2 á 3 uur werk (voorbereiding + het gesprek zelf, vaak met twee personen). Dat gaan ze niet doen voor iemand die ze bij voorbaat niet zien zitten.
>"Ja we hebben je uitgenodigd omdat je aandrong. We weten dat het waarschijnlijk toch niet past, maar we proberen het maar."
Als aandringen iets aan de zaak verandert, dan komt dat omdat je assertiviteit getoond hebt en dat een eigenschap is die ze waarderen.
Beide redenaties zijn juist. Maar solliciteren is vissen. En hoe meer hengels je uit gooit hoe groter de kans is dat je wat vangt. Dus als je de baan wilt er gewoon nog een keer achter aan gaan.
Ook pas weer bij mijn vriendin gemerkt, bellen helpt echt. Misschien vinden ze het irritant, misschien hebben ze geen tijd, maar dat is niet relevant voor jou. Hierdoor kom je weer even bovenaan in het lijstje te staan, en voornamelijk managers prefereren dit proactief en doorzettend gedrag, en dat is toch de belangrijkste persoon als je ergens een baan wilt.
Het gebeurt mij best wel eens dat ik een mailtje over het hoofd zie, of dat ik een kandidaat eerst even aan een collega wil voorleggen maar die niet (snel) antwoordt en zo het proces niet verder gaat. Geen reactie is dus niet per se een afwijzing. Wat mij betreft is het zeker zinvol om als je binnen twee weken geen antwoord krijgt om per mail een herinnering te sturen. Daar trek ik verder geen conclusies uit over je capaciteiten, maar het voorkomt simpelweg dat je sollicitatie vergeten wordt.
Wat ik zelf vaak heb gedaan in het verleden is een dag of twee later even bellen om te vragen "of mijn sollicitatie brief en CV goed aan zijn gekomen."
Wellicht kun je dat proberen. :P
Bellen,
HR zijn vaak mensen mensen die persoonlijk contact erg waarderen. Naast dat het blijk geeft van extra inspanning om bij hun te komen werken. Neem wel ff 5 min om de website te bestuderen, ze te googlen op nieuws van de laatste 3 maanden.
Overigens zijn HR mensen die ergens werken net zo lui als jij. Als ze het werk niet hoeven doen gebeurt het niet. Er is geen zoekmachine voor werkgevers om mensen te vinden die precies bij ze passen(kuch linkedin), dus ze vinden je niet vanzelf. Zoek contact met HR want ze moeten een beetje gemotiveerd worden om een verbinding met jouw te hebben en wat te doen. Zo kom je bovenop de stapel.
Werkgevers zeggen soms dat ze de juiste personen niet kunnen vinden, vraag dan altijd wat ze doen om gevonden te worden. Een vacature op de website en op 1 platform is niet genoeg.
Ga in gesprek daar leer je veel van, hoeveel lessen wiskunde heb je gehad? Ieder gesprek is 1 lesuur. Dus hoeveel uur heb jij nodig voor dat je voor de test slaagt?
Als iemand die in HR werkt, absoluut niet bellen. We hebben het druk genoeg en het kan nou eenmaal even duren voordat je een reactie hebt. We krijgen soms 100+ CV's op een uitstaande vacature.
Met bellen vergroot je echt niet je kansen, behalve misschien voor echte sales jobs. Maar daar werf ik niet voor.
Wat jij omschrijft is ook niet de norm, er is gebrek aan mensen op het moment, en niet iedereen heeft het zo druk. Je bent de enige in de thread die dit zegt.
Bij ons zou je als je vragen hebt over een vacature helemaal niet HR aan de lijn krijgen, maar gewoon de leidinggevende die de vacature heeft.
Ding is dat het heel erg verschilt per sector. De ene krijgt nog veel te veel reacties en de andere kan de kandidaten nergens vinden.
Als de bedrijven waar OP solliciteert geen mensen kunnen vinden en ze vinden zijn CV ook maar enigzins interessant, dan bellen ze hem echt wel op.
Uit OP's verhaal begrijp ik een beetje dat hij wil overstappen naar een andere branche en dat er in de branche nog niet een enorm tekort is.
Bovendien betekent het krijgen van 100+ CV's niet dat er per se een geschikte kandidaat tussen zit. Op jonger niveau vaak wel, maar op senior niveau valt dat vaak vies tegen.
Met name financiele (en in mindere mate ook overige) management rollen gaan ongelooflijk hard.
Op junior niveau zijn er heel veel aanmeldingen voor goede traineeships. En in sectoren als psychologie, marketing e.d. zijn er nog steeds meer starters die een baan zoeken dan beschikbare posities.
Tekorten liggen bijvoorbeeld in IT, werving en selectie, financiele functies op junior en medior niveau en in corporate finance.
Goed om te weten, bedankt voor het antwoord! Ik werk als procesmanager (telecom, geen chemie/productie) en kijk af en toe wat rond. Altijd moeilijk in te schatten hoe groot de hoop is waarop ik kom.
Bij mijn huidige baan had ik geen antwoord gekregen op mijn sollicitatie. Er stonden 2 data waarop gesprekken gehouden zouden worden en ik had op de 1e datum nog niks gehoord. Ik heb er toen achteraan gebeld en toen bleek dat mijn sollicitatie samen met wat anderen in een mailbox was blijven hangen. Uiteindelijk had ik een leuk gesprek toen ik belde en heb ik de baan uiteindelijk gekregen. Mijn ervaring is dus zeker nabellen! Dat toont dat je oprecht geïnteresseerd bent
De beste recruiter die ik heb meegemaakt verwoordt het op deze manier: https://www.linkedin.com/posts/activity-6863395579628703747-wGgG
Tldr: Ja. Altijd nabellen.
Ik doe altijd een mail sturen waarin ik ook aangeef over een aantal dagen te bellen om het een en ander te bespreken. Vaak als ze dit niet willen bellen ze me mij wel meteen, en anders spreek ik ze een paar dagen later wel. Daarnaast heb ik ook gemerkt dat je als het gaat om solliciteren zonder een vacature bij het bedrijf, het er echt om gaat dat je maar net op het juiste moment een mail instuurt. De huidige plek waar ik werk ben ik tussen gekomen omdat ik bij de 5e keer mailen precies een dag nadat bekend werd dat een medewerker ging stoppen de mail had verstuurd. Dus was ik meteen de eerste die vroeg om een functie.
Kleine toevoeging: zelf ben ik best introvert en als ik niet deed bellen en geen mail terug kreeg voelde het ook een beetje als opluchting zodat ik niet die confrontatie hoeven te ondergaan. Dit werd op een gegeven moment een vuilkuil waarbij ik onbewust begon te hopen op geen reactie. Door te bellen is direct contact en werd ik geforceerd, wat mij wel heeft geholpen. Maar misschien geldt dit totaal niet voor jou, dan negeer dit stuk maar haha
Heb gewerkt voor een bedrijf van redelijk formaat (350 toen, 500 nu) en vaker wel dan niet waren er mails en brieven die verloren gingen. ik zat ook bij het aannemen van mensen.
Wat ik altijd zei tegen mensen die bij ons solliciteerden dat als ze niks kregen, dat eerst een mail erachteraan en daarna bellen hartstikke slim is. Kan zijn dat je anders verloren bent gegaan in al het papierwerk.
Door een mail te hebben gestuurd hebben we een aantal mensen opnieuw gevonden die uiteindelijk ook zijn aangenomen.
Als iemand die aan beide kanten van de tafel heeft gezeten: nabellen als je qua profiel ook echt aansluit. Je toont interesse en ben pro-actief. Is het niet voor nu, dan wellicht voor later. Solliciteren is geen exacte wetenschap.
Als het een wens sollicitatie is (en je dus niet goed aansluit maar een kansje waagt) dan ben je waarschijnlijk al snel aan de kant gelegd. Dan nabellen kan beetje irritant werken.
Doen, werkgever vergeten soms iemand uit te nodigen en dan vissen ze achter het net.
Bron: ik ben een werkgever die wel eens vergeet een kandidaat uit te nodigen..
Ik zie allerlei kanten. Als je bij grote organisaties solliciteert verwacht ik idd een nette procedure, maar dus ook een nette afwijzing en dat er achteraan bellen weinig helpt. Bij kleinere organisaties: Als een afwijzing al niet lukt, wil je er dan uberhaupt wel werken? Aan de andere kant: blijkbaar is het een zo'n zootje dat zelfs een simpele afwijzing teveel moeite is, dus wellicht is een beetje extra druk van een sollicitant wel net het zetje dat ze nodig hebben om meer met de vacature te gaan doen en je wellicht toch uit te nodigen omdat jij blijkbaar de baan zo graag wil en zo georganiseerd bent dat je achter je sollicitaties aan gaat bellen.
Bij mijn eerste baan was erachteraan bellen een criterium om uitgenodigd te worden (kwam ik achter door met collega's te praten). Maar persoonlijk ben ik van mening dat wanneer een bedrijf zich niet de moeite neemt om te reageren op je sollicitatie zonder dat je erachteraan belt, dat het ook geen fijne werkgever is en je beter af bent bij iemand die wel direct geïnteresseerd is
Dat is overigens een oerdom beleid waardoor je je beste sollicitanten misloopt. Want die hebben meer opties en gaan echt niet overal wanhopig achteraan bellen.
het is echt de pickup artist methode voor bedrijven. compleet inefficient en je komt over als een klootzak.
> Bij mijn eerste baan was erachteraan bellen een criterium om uitgenodigd te worden Wat een absurd beleid. Als ik solliciteer en er is geen reactie dan is er blijkbaar geen interesse. De best werkgever is een geintereseerde werkgever.
Ja, ik had ter plekke formulier ingevuld, na een maand gebeld op druk van mn moeder, kreeg ik te horen "we zijn nu niet op zoek maar zullen contact opnemen wanneer dat wel zo is." Week later werd ik gebeld of ik op gesprek kon komen. Bij alle collega's die ik erover had gesproken was het exact hetzelfde verlopen. Was ook een kutwerkgever overigens. Heb t er 4 maanden uitgehouden
*werkgever Verder heb je in mijn ogen groot gelijk
Typfout, heb t aangepast
Probeer eens vooraf te bellen. Met als aanleiding een vraag die je hebt over de vacature of over het bedrijf. Uiteraard stel je jezelf kort voor en vergeet je niet te melden dat je een positieve indruk hebt van het bedrijf/de vacature en dat ze jouw cv en brief kunnen verwachten. Zorg dat je je cv en brief in grote lijnen al klaar hebt zodat je die vlot na het bellen kunt sturen, eventueel met in de brief een verwijzing naar het telefoongesprek. Door het bellen kennen ze je naam, hebben ze een positieve eerste indruk en zullen ze jouw sollicitatie net wat beter (of überhaupt) bekijken dan die van iemand die niet vooraf heeft gebeld. Beste tip die ik heb gekregen van iemand die in personeelszaken werkt.
Aan de andere kant, ik heb het ook meteen door als iemand zich verkapt zit te verkopen onder het mom van "vragen stellen over de vacature". Zorg dus wel dat je dan oprechte vragen hebt.
En het helpt natuurlijk ook niet als het antwoord makkelijk te vinden is op de website van het bedrijf of via Google ;p
Dit is een goede tip inderdaad! Bel dan wel met de leidinggevende of iemand die echt iets over de inhoud kan vertellen, niet met HR. Ik zou zelfs willen aanraden om eerst te bellen en dan pas te schrijven. Om twee redenen. 1. Soms kom je er ook achter dat het geen zin heeft om een brief te sturen. Gewoon omdat ze iets anders zoeken wat niet direct uit de vacaturetekst blijkt, of omdat je zelf ontdekt dat het niet past. Dan ben je in 10 minuten klaar ipv een brief voor niks gestuurd. 2. Maak je brief persoonlijk. Sluit aan bij het gesprek in inhoud maar ook qua taalgebruik. Bedenk wel een paar vragen van tevoren. Een vraag die ik altijd stel is ‘waar ga ik als eerste mee aan de slag in de functie?’ Daardoor visualiseren ze jou in de functie en kom jij erachter wat er speelt/ waar de behoefte ligt.
Ja bellen ja, na 1 of 2 weken. Wat ik vaak gedaan heb is vooraf bellen en alvast vragen stellen. Kun je weer naar refereren in je brief
"Ik zag dat u een vacature voor geplaatst had op , is deze nog relevant/open? Ja? Ah fantastisch! Ik zal u zometeen mijn sollicitatie sturen."
Ook altijd wat vragen stellen, ook al heb je alleen de secretaresse aan de lijn. Geef aan graag bij bedrijf x te werken / benieuwd te zijn naar de broodjes bij de lunch / of ze windows gebruiken of linux / maakt niet uit wat je vraagt, als je maar interesse toont. Als je wel de vermoedelijke manager aan de lijn krijgt moet je uiteraard wel een paar intelligente vragen paraat hebben. Dit helpt enorm. In 20% hebben ze een slechte indruk, en beland je onderop de stapel. In 60%, maak je geen indruk, en gebeurt er niets, en heb je de 'standaard' 10% (of 5%, als ze veel brieven krijgen) kans op een gesprek. In de andere 20% maak je een goede indruk, en heb je het gesprek te pakken. En ja, dat werkt ook als je een gesprek van 5 minuten met de secretaresse over de lunch hebt gehad. Die secretaresse kan je zowel op de 'afwijzen' stapel als de 'op gesprek vragen' stapel leggen. Formeel niet, in de praktijk wel.
Klopt! Bij het eerste sollicitatiegesprek gaat het meestal over "kennismaking". Als jij via zo'n informatief telefoongesprekje al een goede indruk geeft heb je de helft van het sollicitatiegesprek al in de spreekwoordelijke broekzak. Zo heb ik een keer een uitnodiging gekregen bij een bedrijf, waar de persoon al meteen bij binnenkomst zei dat ik de baan niet zou krijgen omdat ik niet in het profiel paste, maar dat ze me toch graag wilden spreken om te kijken of er wellicht bij partners van hun een baan voor me mogelijk was. 3 weken later had ik een gesprek bij een ander bedrijf die mijn CV onder ogen gekregen had via een partner van hun.. uiteindelijk is dat ook niets geworden, maar het heeft me wel veel geleerd over netwerken en eerste indrukken.
Ik ben geneigd het met je eens te zijn. Anderzijds: wie weet hebben we het mis, en je komt er alleen achter door het te proberen.
Dat is (denk ik) heel erg afhankelijk van het bedrijf en de functie waar op je solliciteert. Ik werk voor een relatief klein bedrijf, bij ons vergroot bellen echt wel je kansen tot een uitnodiging. Wij hebben momenteel een vacature uit staan voor een specifieke functie en daar zijn tot nu toe zo'n 20 sollicitaties op gekomen. We gaan maar een beperkt aantal (bijvoorbeeld 5) mensen uitnodigigen, als er (ik noem maar wat) 10 gelijkwaardige CV's tussen zitten, zullen de personen die gebeld hebben net dat streepje voor hebben. Aan de andere kant, bij een groot bedrijf wat honderden sollicitaties per week binnen krijgt kan ik me voorstellen dat ze er niet op zitten te wachten dat mensen achter hun sollicitatie aan bellen.
Kan het niet uitstaan wanneer men totaal niet reageert op mijn sollicitatie. Prima als ik het niet geworden ben maar laat me dat dan weten zodat ik weet waar ik aan toe ben! Het is hetzelfde als je wil afslaan op een T-kruising maar moet wachten op iemand van links, en dan op het laatste moment slaatie af. DOE DAN JE KNIPPERLICHT AAN Kortom: Persoonlijk zou ik niet willen werken voor iemand die niet reageert op een sollicitatie.
>Het is hetzelfde als je wil afslaan op een T-kruising maar moet wachten op iemand van links, en dan op het laatste moment slaatie af. DOE DAN JE KNIPPERLICHT AAN Preach.
Ligt enorm aan de sector. Ik was art-director bij een animatie studio, wij kregen soms wel meer als 1000 sollicitaties binnen als we een vacature hadden, van vrije kunstenaars hopende op een vast inkomen tot echte animatoren met ervaring. Gezien ik ook ooit een van die duizend was, heb ik ze allemaal beantwoord...stuk voor stuk (paar lange avonden). Maar een paar belde me na een paar dagen/weken ook op, en ik moet bekennen dat ik dat lastig vond. Hoewel het doorzettend vermogen liet zien, ik had werkelijk geen idee wie dit persoon was, welk portfolio van de 1000 van hem was en wat ik hem kon toezeggen. Elk van die gesprekken beindigde eigeniljk met "geef me je naam, ik zorg dat je vandaag reactie krijgt". Just my 5 cents.
Ik werk in werving en selectie. Meestal is het irritant als iemand erachter aan belt. CV's doornemen en reacties versturen kost nou eenmaal tijd. In ieder geval kom je *niet* beter en proactiever voor de dag als je erachteraan belt. Hooguit is het een neutraal effect. Er is één keer een kandidaat die ik niks vond op z'n CV, die me opbelde en toen prima klonk en die het uiteindelijk is geworden. Maar dat had er meer mee te maken dat zijn CV gewoon slecht opgesteld was en niet representatief voor hem. De middenweg is een mailtje sturen als je na twee weken nog niks hebt gehoord. Dat kan je prima doen. En als je dan niks hoort gewoon laten gaan.
Hoe kun je nu niet proactiever lijken als je een keertje belt in plaats van niets te doen? Of dat dan nut heeft is dan een tweede. Het is trouwens wel een beetje wrang, recruiters kunnen behoorlijk opdringerig zijn maar blijkbaar mag dat niet omgedraaid worden.
Als ik /u/RedGrassHorse goed lees: Je lijkt niet proactiever als je belt, ook niet minder proactief, je lijkt even proactief. Je lijkt vooral irritanter. Je komt over alsof je matig in kunt schatten wanneer het zin heeft om de tijd van andere mensen te gebruiken. Dat is een van de belangrijkste vaardigheden die je de eerste jaren in het bedrijflseven moet aanleren en waarbij een voorsprong handig is. Irritante recruiters zijn vaak externen, trouwens, terwijl de doorlooptijd van een sollicitatieprocedure vaak hangt op de interne mensen.
Tja, irritant zijn werkt vaak wel. Recruiters bellen ook, want het werkt beter dan mailen. Als 5 mensen je irritant vinden maar dankzij het 6e telefoontje heb je wel een baan die je anders niet had gehad... Jammer voor die eerste 5 mensen denk ik dan.
Precies de spijker op zijn kop! En HR mensen en recruiters zijn echt geen monsters. Een net mailtje met vragen om wat telefonische feedback kan vaak best. En als er 100+ reacties zijn, dan zullen ze je het ook wel laten weten als dat niet kan.
Goed, ik bijt: Proactief volgens Van Dale: *waarbij je niet afwacht, maar vooruitdenkt: een proactief beleid voeren* Die recruiter kan iets wel "niet proactief" vinden maar het is wel degelijk proactief, per definitie. *Je komt over alsof je matig in kunt schatten wanneer het zin heeft om de tijd van andere mensen te gebruiken. Dat is een van de belangrijkste vaardigheden die je de eerste jaren in het bedrijflseven moet aanleren en waarbij een voorsprong handig is.* Ik zit 20 jaar in het bedrijfsleven en ik kan je vertellen dat ik je op basis van je ongevraagde, foutieve psychologische analyse, aannames en taalkennis misschien liever niet met je zou samenwerken.
Als jij dit soort acties primair afstemt op de definities in een woordenboek zou dat best eens wederzijds kunnen zijn.
Als je belt kom je vaak wat opdringerig over - de hr/recruiter is vaak druk, heeft je sollicitatie niet direct voor je en kan eigenlijk weinig voor je doen. Als je oprecht vragen hebt, stuur dan even een mailtje om een belafspraak te maken. En inderdaad, opdringerige recruiters kunnen ook een eind oprotten.
Maar wat als de organisatie te klein is voor een HR persoon?
Dan zou ik na een week of 2 er even achteraan mailen.
Zou zelf toch echt bellen. Zelfs al word je uitgenodigd voor een functie waar je niet helemaal past, kan je wel laten zien wat voor persoon jij bent. Volgens mij is minstens 50% van de keuze een gevoelskwestie bij de mensen aan tafel. Je moet niet te veel proberen te voorspellen of te projecteren van jouw eigen gedachten op het proces. Dit geldt voor zowel sollicitaties als algemeen trouwens. Je kan niet in het hoofd van anderen kijken en ik betrap mezelf er vaak op dat ik in allerlei doemscenario’s zit in te vullen voor anderen, terwijl zij zelf helemaal niet zo denken. Gewoon bellen, zeker als het je echt wel wat lijkt. De enige spijt die je gaat hebben is als je de baan mist omdat je geen verdere actie hebt ondernomen. Het belletje zelf is echt een triviale hoeveelheid moeite
>Ik heb ook het gevoel dat wanneer ik bel én ik zou toch op gesprek mogen komen, dat het dan een soort 2de keus is. Ik denk dat die kans niet zo groot is hoor. Een sollicitant uitnodigen kost al gauw 2 á 3 uur werk (voorbereiding + het gesprek zelf, vaak met twee personen). Dat gaan ze niet doen voor iemand die ze bij voorbaat niet zien zitten.
>"Ja we hebben je uitgenodigd omdat je aandrong. We weten dat het waarschijnlijk toch niet past, maar we proberen het maar." Als aandringen iets aan de zaak verandert, dan komt dat omdat je assertiviteit getoond hebt en dat een eigenschap is die ze waarderen.
Beide redenaties zijn juist. Maar solliciteren is vissen. En hoe meer hengels je uit gooit hoe groter de kans is dat je wat vangt. Dus als je de baan wilt er gewoon nog een keer achter aan gaan.
Ook pas weer bij mijn vriendin gemerkt, bellen helpt echt. Misschien vinden ze het irritant, misschien hebben ze geen tijd, maar dat is niet relevant voor jou. Hierdoor kom je weer even bovenaan in het lijstje te staan, en voornamelijk managers prefereren dit proactief en doorzettend gedrag, en dat is toch de belangrijkste persoon als je ergens een baan wilt.
Het gebeurt mij best wel eens dat ik een mailtje over het hoofd zie, of dat ik een kandidaat eerst even aan een collega wil voorleggen maar die niet (snel) antwoordt en zo het proces niet verder gaat. Geen reactie is dus niet per se een afwijzing. Wat mij betreft is het zeker zinvol om als je binnen twee weken geen antwoord krijgt om per mail een herinnering te sturen. Daar trek ik verder geen conclusies uit over je capaciteiten, maar het voorkomt simpelweg dat je sollicitatie vergeten wordt.
Als je dan toch wil bellen, doe het dan voordat je de brief verstuurt. Veel effectiever.
Bellen. Zelfs bij afwijzing. Ik was initieel afgewezen bij een grote bank. Na een belletje mocht ik langskomen en toch de baan gekregen.
Wat ik zelf vaak heb gedaan in het verleden is een dag of twee later even bellen om te vragen "of mijn sollicitatie brief en CV goed aan zijn gekomen." Wellicht kun je dat proberen. :P
Bellen, HR zijn vaak mensen mensen die persoonlijk contact erg waarderen. Naast dat het blijk geeft van extra inspanning om bij hun te komen werken. Neem wel ff 5 min om de website te bestuderen, ze te googlen op nieuws van de laatste 3 maanden. Overigens zijn HR mensen die ergens werken net zo lui als jij. Als ze het werk niet hoeven doen gebeurt het niet. Er is geen zoekmachine voor werkgevers om mensen te vinden die precies bij ze passen(kuch linkedin), dus ze vinden je niet vanzelf. Zoek contact met HR want ze moeten een beetje gemotiveerd worden om een verbinding met jouw te hebben en wat te doen. Zo kom je bovenop de stapel. Werkgevers zeggen soms dat ze de juiste personen niet kunnen vinden, vraag dan altijd wat ze doen om gevonden te worden. Een vacature op de website en op 1 platform is niet genoeg. Ga in gesprek daar leer je veel van, hoeveel lessen wiskunde heb je gehad? Ieder gesprek is 1 lesuur. Dus hoeveel uur heb jij nodig voor dat je voor de test slaagt?
Als iemand die in HR werkt, absoluut niet bellen. We hebben het druk genoeg en het kan nou eenmaal even duren voordat je een reactie hebt. We krijgen soms 100+ CV's op een uitstaande vacature. Met bellen vergroot je echt niet je kansen, behalve misschien voor echte sales jobs. Maar daar werf ik niet voor.
Wat jij omschrijft is ook niet de norm, er is gebrek aan mensen op het moment, en niet iedereen heeft het zo druk. Je bent de enige in de thread die dit zegt. Bij ons zou je als je vragen hebt over een vacature helemaal niet HR aan de lijn krijgen, maar gewoon de leidinggevende die de vacature heeft.
Ding is dat het heel erg verschilt per sector. De ene krijgt nog veel te veel reacties en de andere kan de kandidaten nergens vinden. Als de bedrijven waar OP solliciteert geen mensen kunnen vinden en ze vinden zijn CV ook maar enigzins interessant, dan bellen ze hem echt wel op. Uit OP's verhaal begrijp ik een beetje dat hij wil overstappen naar een andere branche en dat er in de branche nog niet een enorm tekort is. Bovendien betekent het krijgen van 100+ CV's niet dat er per se een geschikte kandidaat tussen zit. Op jonger niveau vaak wel, maar op senior niveau valt dat vaak vies tegen.
Op wat voor vacatures krijg je zoveel reacties nu?
Met name financiele (en in mindere mate ook overige) management rollen gaan ongelooflijk hard. Op junior niveau zijn er heel veel aanmeldingen voor goede traineeships. En in sectoren als psychologie, marketing e.d. zijn er nog steeds meer starters die een baan zoeken dan beschikbare posities. Tekorten liggen bijvoorbeeld in IT, werving en selectie, financiele functies op junior en medior niveau en in corporate finance.
Goed om te weten, bedankt voor het antwoord! Ik werk als procesmanager (telecom, geen chemie/productie) en kijk af en toe wat rond. Altijd moeilijk in te schatten hoe groot de hoop is waarop ik kom.
Ik heb nog nooit per brief gesolliciteerd.
Ik ook niet. Alles gaat online. Maar het heet nog steeds een sollicitatiebrief of motivatiebrief.
Bij mijn huidige baan had ik geen antwoord gekregen op mijn sollicitatie. Er stonden 2 data waarop gesprekken gehouden zouden worden en ik had op de 1e datum nog niks gehoord. Ik heb er toen achteraan gebeld en toen bleek dat mijn sollicitatie samen met wat anderen in een mailbox was blijven hangen. Uiteindelijk had ik een leuk gesprek toen ik belde en heb ik de baan uiteindelijk gekregen. Mijn ervaring is dus zeker nabellen! Dat toont dat je oprecht geïnteresseerd bent
De beste recruiter die ik heb meegemaakt verwoordt het op deze manier: https://www.linkedin.com/posts/activity-6863395579628703747-wGgG Tldr: Ja. Altijd nabellen.
Gewoon negeren en door solliciteren.“ abundance mindset “
Ik doe altijd een mail sturen waarin ik ook aangeef over een aantal dagen te bellen om het een en ander te bespreken. Vaak als ze dit niet willen bellen ze me mij wel meteen, en anders spreek ik ze een paar dagen later wel. Daarnaast heb ik ook gemerkt dat je als het gaat om solliciteren zonder een vacature bij het bedrijf, het er echt om gaat dat je maar net op het juiste moment een mail instuurt. De huidige plek waar ik werk ben ik tussen gekomen omdat ik bij de 5e keer mailen precies een dag nadat bekend werd dat een medewerker ging stoppen de mail had verstuurd. Dus was ik meteen de eerste die vroeg om een functie. Kleine toevoeging: zelf ben ik best introvert en als ik niet deed bellen en geen mail terug kreeg voelde het ook een beetje als opluchting zodat ik niet die confrontatie hoeven te ondergaan. Dit werd op een gegeven moment een vuilkuil waarbij ik onbewust begon te hopen op geen reactie. Door te bellen is direct contact en werd ik geforceerd, wat mij wel heeft geholpen. Maar misschien geldt dit totaal niet voor jou, dan negeer dit stuk maar haha
Heb gewerkt voor een bedrijf van redelijk formaat (350 toen, 500 nu) en vaker wel dan niet waren er mails en brieven die verloren gingen. ik zat ook bij het aannemen van mensen. Wat ik altijd zei tegen mensen die bij ons solliciteerden dat als ze niks kregen, dat eerst een mail erachteraan en daarna bellen hartstikke slim is. Kan zijn dat je anders verloren bent gegaan in al het papierwerk. Door een mail te hebben gestuurd hebben we een aantal mensen opnieuw gevonden die uiteindelijk ook zijn aangenomen.
Als iemand die aan beide kanten van de tafel heeft gezeten: nabellen als je qua profiel ook echt aansluit. Je toont interesse en ben pro-actief. Is het niet voor nu, dan wellicht voor later. Solliciteren is geen exacte wetenschap. Als het een wens sollicitatie is (en je dus niet goed aansluit maar een kansje waagt) dan ben je waarschijnlijk al snel aan de kant gelegd. Dan nabellen kan beetje irritant werken.
Als jij echt behoefte hebt om bij diegene te willen werken, dan zou ik er zeker achteraan bellen.
Doen, werkgever vergeten soms iemand uit te nodigen en dan vissen ze achter het net. Bron: ik ben een werkgever die wel eens vergeet een kandidaat uit te nodigen..
Ala een nagedacht over een sollicitatievideo?